Donderdagochtend vroeg om 05.00 uur door de sluis aangekomen in het “bassin du Chalutier” van La Rochelle. Dit is tot ons vertrek de 25ste de thuisbasis. Als we rond 06:00 eindelijk helemaal afgemeerd zijn pakken we 4 uurtjes slaap en om 10 uur gaat de wekker. Direct worden we in de malle molen van de voorbereiding meegesleurd. Nauwelijks tijd om te ontbijten, zitten we al met de klasse organisatie, moeten we allerlei afspraken maken (medicijnbox controle, veiligheids controle, zeilen controle, liferaft controle, etc, etc) en staat die middag de eerste briefing gepland die alleen toegankelijk is voor de schippers. We zien alle partners, ouders, helpers naar buiten “gebonjourd” worden en daar zitten we dan. 81 schippers die over 9 dagen zullen starten op weg naar Madeira. We kennen eigenlijk iedereen al, met een paar uitzonderingen van Italiaanse of Spaanse zeilers, die hun volledige kwalificatie op de middellandse zee hebben gedaan.
De aftrap begint met een indringend betoog over het sterven 2 dagen ervoor van één van “onze” zeilers. Direct is de toon gezet en dat is merkbaar in de sfeer. De organisatie brengt een eerbetoon aan Jean Marc door 1 minuut stilte en geeft nog wat details over wat er is gebeurt. O.a. dat hij wel zijn veiligheids lijn aan boord had, maar niet vastgeklikt zat.
Hij is waarschijnlijk over boord gevallen, zag zijn boot wegvaren en is verdronken. Het beeld dat je zelf om wat voor reden dan ook overboord valt en dat je je eigen boot verder ziet varen is een van mijn nachtmerries. Je ziet dan (letterlijk) je levenslijn van je wegvaren en je kunt er niets meer aan veranderen. Dat vind ik echt een van de ergste scenario’s die ik me kan voorstellen.
De organisatie benadrukt nogmaals het belang van aanlijnen, hoe weinig wind er soms ook staat. De keiharde waarheid dat we ons op een dunne lijn bevinden met wat we doen, komt hard aan. Als er iets (kleins) mis gaat, is er geen vangnet. Precies als de acrobaten hoog in de lucht op de trapeze en zonder vangnet. Als je valt, is er weinig kans op overleven.
Morgen (zaterdag) is de herdenkingsdienst en de familie heeft gevraagd of we als eerbetoon aan Jean Marie erheen willen komen. Met 81 schippers gaan we dat doen. Terwijl we vandaag overdag allemaal weer kneiterhard hebben moeten werken om volgende week zondag te kunnen starten. De tegenstelling moet morgen nog een plek krijgen en dat gaan we met z’n allen doen. Wat dat is solozeilen in onze mini ook: Je bent alleen, maar iedereen waarmee (of waartegen) je zeilt kent en voelt hetzelfde als jij. We zeilen zo veilig als mogelijk is en met in ons achterhoofd dat de scheidslijn dun is en dat de zee ons een heel duidelijk signaal heeft gegeven dat er maar 1 de baas is.
Ysbrand
