Ik had nu in mijn bootje in de donkere nacht op zee kunnen zijn.

Net als alle anderen mini’s en hun zeilers…

Als een na laatste boot werd ik de haven uitgesleept. 10 minuten voor de start. Een aardig windje stond er, wat aardige golven. Een uitbundige zon. Daar ging ik.

Ik was een haast klus. Het grootzeil ging stotterend omhoog, tot ik bemerkte dat de sleepboot me al los had gegooid en ik langzaam richting het eiland dreef. Problemen met een backstag, vertraagde de situatie. Tot deze uit de mast viel. Bij de Mini zijn de backstagen essentieel om de mast over eind te houden…

2 minuten voor de start. Ik moest wel terug. Ik riep de sleep boot, welke liever richting start verdween. Ik bleef de haast klus. Bleef achter terug aan de wal, met Hans.

Een strijd wat te doen. De jongen, Yann, die ons de afgelopen dagen geholpen had hing al in de mast om de stagen tijdelijk te fixen. Mijn gps had nog geen enkele sateliet gevonden.

Dit was niet het moment. Het moment om te gaan. De sprong te nemen. Ik wilde niet opgeven. Maar moet kunnen vertrouwen op de backstagen. Een reeks aan signalen had ik gekregen dat de boot en ik er niet klaar voor waren.

Enorm teleurgesteld na zo veel te hebben gegeven, bleef ik, na mijn poging, aan land.

Later in de middag bleek nogmaals dat dat de juiste beslising was…

Ps. Ysbrand vaart in de 713 midden in het veld, helaas doet zijn tracker het niet en is niet te volgen op de site trophee MAP. misschien later…

Please follow and like us: