De laatste week is in gegaan en de duur begint langzamerhand zijn tol te eisen merk ik.
Mentaal is het zwaar. Natuurlijk ook fysiek, met ongemakken zoals veel zout, vocht, condens en dus gewoon onplezierig in je pak zitten, wat nauwelijks meer droogt. Ook de binnenkant wordt steeds een beetje vochtiger. Buiten is het vrijwel continu grijs en grauw, op af en toe een dagje na dan.
En intussen doen we alweer bijna 2 weken aan een matchrace op de oceaan. Tussen ons en Milai zit nauwelijks meer dan 30-40 mijl, wat soms weer naar 0 gereduceerd wordt en soms lopen we ineens weer keihard weg. Het is ontzettend lastig te zeggen waar het door komt. Wij zien het niet in onze snelheden of percentages. Feit is wel dat we aan een elastiek zitten en telkens als wij denken, nu gaan we naar de 60 of 80 mijl uitlopen, lukt het niet en soms als we het loslaten, komt er zomaar 30 mijl bij.
Mentaal is dit zwaar. We weten dat we erg tevreden mogen zijn met zelfs een 2e plek, want dat betekent dat we in Auckland overall 1e (!) staan. Maar als je dan al zoveel mijlen ook op 1 hebt gelegen, wil je de overwinning in deze etappe ook heel graag thuis brengen. Maar we merken dat we moeten vechten. Vechten met ons hoofd. Onszelf dwingen niet te negatief te denken, dwingen de kansen te blijven zien en de juiste keuzes te maken. Dwingen scherp te blijven je zeilen goed te trimmen en niet te versloffen. Dwingen je autopilot goed in te stellen en het er niet bij te laten zitten. Dwingen elkaar te helpen om na te blijven denken, om je niet gek te laten maken door de tegenstander, om je eigen race te varen.
We weten ook dat zelfs als Milai ons voorbij zou steken op snelheid, ze het zelf heel lastig vinden het juiste parcours als eerste te vinden. Ze laten zich vaak leiden door ons, dat maakt t makkelijker als wij voorop liggen. Maar het is zwaar.
Toen ze ons bij Bass Strait in haalden wilde ze schuilen voor de storm van de afgelopen 20 uur. Wij wilden dat niet, we wilden het oplossen door te vertragen. Toen ze zagen dat wij doorgingen, gingen zij binnen een half uur ook door. Gewoon achter ons aan. Als wij langzamer gaan, deden zij het ook, etc.
En dat is vermoeiend. Nog 6 dagen…
En wij, we willen “gewoon” weer proberen uit te lopen… Op dit moment hebben we weer een mooi spoor te pakken. We zien het over 2,5 uur weer bij de update van 12:00 UTC!
Ys (en Frans)
