De oversteek van de Indian Ocean komt aan zijn eind:
De komende 2 dagen staan in het teken om naar het virtuele waypoint Eclips Island te varen. Daarmee is het einde van fase 1 gekomen.
De komende 36 uur hebben we nog veel wind, maar de laatste 50 mijl naar dit virtuele punt zal gepaard gaan met licht weer en wind zoeken. Dit komt vanwege een rug van hoge druk die tussen ons en dit punt ligt:
Hier zie je onze route naar Eclips en de verwachting die we er na moeten gaan volgen. Ik heb de kleuren van de wind even uitgezet om het plaatje duidelijker te maken.
Kleine uitleg:
De windbarbs zijn die kleine vlaggetjes overal in het scherm. Het zijn streepjes met aan het eind een klein of een groot dwars-streepje.
1 groot dwarsstreepje is 10 knopen
1 klein dwarsstreepje is 5 knopen.
Als er meerdere staan tel je het bij elkaar op. Dus als er bijvoorbeeld 1 kleine en 1 grote staan, dan staat ter plekke 15 knopen wind uit de richting van het vlaggetje. Daarnaast zijn ze ook nog gekleurd.
Als je goed kijkt zie je dat ze onder onze positie geel zijn, maar dichterbij het virtuele punt blauw.
Dat betekent dat er veel minder wind staat naarmate we dichterbij het punt (lees ook: noorden) komen.
Hieronder zie je hetzelfde plaatje alleen met de wind in kleur en onze verwachte positie vlakbij het waypoint:
Dit is de verwachting voor woensdagochtend 0200 uur. We zouden ons dan moeten bevinden bij de gele, blauwe of rode driehoekjes (dit zijn de verschillende modellen die we gebruiken).
Je ziet dat er veel blauw aanwezig is, dus weinig wind. We zullen in dat stuk dus zo goed mogelijk vooruit moeten proberen te komen met de weinig wind die er is. Naarmate we meer noordelijk komen, is er in elk geval meer wind, want dat zie je aan de geel/groene vlakjes. Die wind komt uit het noorden tot NNO-en.
Hierna begint het stuk naar de Bass Strait (het stuk water tussen Australië en Tasmanië). Voor ons is dit fase 2: Tussen het virtuele waypoint Eclips Island en Tasmanië: hieronder zie je dat stuk van de route:
Volgens onze routering zouden we daar ongeveer woensdag 5 oktober moeten zijn. Je ziet ook dat er 2 modellen redelijk vlakbij elkaar lopen die allebei tussen Tasmanië en Australië doorgaan.
We gebruiken op dit moment 3 modellen, te weten GFS, ECMWF en Icom. GFS en ECMWF staan hierboven in geel en blauw weergegeven. Icom is hier over het algemeen wat minder nauwkeurig en dat kunnen we zien aan het feit dat de verwachting behoorlijk afwijkt van de realiteit ten aanzien van Windkracht en richting en barometer stand.
De afgelopen dagen is het weer behoorlijk verandert en ook al lijken de modellen nu op elkaar er zit in het totale systeem een behoorlijke lage zekerheidswaarde in. Alle verwachtingen langer dan 3 dagen zijn minder dan 50% zeker. Dat is een erg laag zekerheidspercentage. Daarmee zou de route dus nog behoorlijk aangepast kunnen worden. In de offshore zeilerij geldt dat als het zekerheidspercentage laag is, je dichterbij de rump-lijn moet blijven. Dit is de kortste weg, in ons geval dus van Eclips Island naar de Bass Strait. Dan zal de route dus meer een rechte lijn worden. In de komende 5-6 dagen zal dit meer duidelijk worden, zeker als we voorbij Eclips Island zijn.
Rechtsonder zie je bij in het blauwe en gele vlak het aantal dagen wat we verwachten nog nodig te hebben om naar Auckland te komen. Bijna 16 dagen nog. Uit ervaring verwachten we dat daar nog wel 1 of 2 dagen bij komen. Voorlopig houden we ons vast aan het idee dat we bijna op de helft zijn. En dan kunnen we toch langzaam gaan aftellen. De oversteek op deze Indian Ocean was niet gemakkelijk. De eenzaamheid van het gebied, de lage temperaturen, de diverse weersveranderingen gaven deze oceaan regelmatig een grimmig aanzien. Je beseft je dat jij het niet voor het zeggen hebt en dat je zo goed mogelijk moet proberen mee te buigen met de grillen van moeder natuur.
Daarnaast waren er maar beperkte momenten dat je de snelste koers naar het oosten kon varen. Dit alles heeft best veel energie gekost. We zijn er in elk geval mentaal aan toe om dichterbij de kust te zeilen, met iets vriendelijkere temperaturen en het mentale besef dat je dichterbij de bewoonde wereld bent. Ook het feit dat we door de Bass Strait gaan varen geeft een (wellicht onbetrouwbaar) groter gevoel van veiligheid.
Als laatste hieronder een eerste indruk van de route tot aan de noordpunt van Nieuw-Zeeland:
De weersverwachting is hier nog erg onduidelijk en daarmee ook het gemak waarmee we de Tasman zee kunnen oversteken en de bijbehoren de duur van de reis.
Naarmate we dichterbij Tasmanië komen, wordt dit steeds meer duidelijker. Maar zoals gezegd, we zijn al blij dat we bijna op de helft zijn en dat de Indische oceaan bijna achter ons ligt!
Over een paar dagen weer een nieuwe update!
Met vriendelijke zeilersgroeten,
Frans en Ysbrand
