Het klinkt mij in de oren als een zwartgallige maaltijd. De associatie komt omhoog van black pudding, zonder liefhebbers van deze dis te willen beledigen, en film noir. Een Amerikaanse surrogaat psycholoog zal het waarschijnlijk ook niet omschrijven als een happy place. Er zijn meer tot de verbeelding sprekende namen voor te vinden. Doldrums of Paardenbreedten. En nergens krijg je de indruk van middelmatigheid. Het is een gebied van alles of niets. Van heel veel wind, of geen wind. Van heel veel regen of absolute droogte. Van heel veel zon (loodrecht boven je hoofd) tot geen zon.

Het gaat hier over de intertropische convergentiezone. Oftewel de ontmoetingsplaats van lucht uit het noordelijk en het zuidelijk halfrond. Om van Madeira naar Bahia te komen, moet dit gebied worden doorkruist. En dat gaan de solo-zeilers de komende dagen doen.
Hopelijk zet de stabiliteit die Christa en Ysbrand in deze tweede etappe hebben getoond voort. We kennen hen beiden als enorme doorzetters en die kwaliteit zullen ze nodig hebben de komende week.
Zeilen door de Zwarte Pot is één grote gok. Bij de finish zullen we weten wie aan het langste eind heeft getrokken.

Please follow and like us: