Het is weer even wennen, als het meteen 18 knopen waait en alle lijnen niet op de juiste plek zitten. Vergeten de schoot vast te maken aan de genua. Het grootzeil flappert te lang omdat de lijn bij de mast meteen los komt. Kortom veel te doen voor ik eindelijk mijn boot weer echt onder controle heb en met mijn kakel nieuwe marifoon Ysbrand kan oproepen voor een overstag… We kiezen een vrij kanaal om zo onze tunning= zeilstanden tot in detail te kunnen bespreken. Ysbrand heeft problemen met de stuurautomaat, en aangezien hij een groot stuurautomaat zeiler is stemt dit hem niet gelukkig. De snelheidsmeter doet het ook niet. En ik, ik heb mijn ritme hervonden. En geniet. Ik was in alle hectiek van de Transat voorbereidingen vergeten dat ik zeilen, solo zeilen zo fijn vind. “Zo wil ik wel meteen naar Brazilie varen” roep ik overmoedig door de marifoon. Wetende dat er nog heel wat klussen voor ons vertrek op de lijst staan.
“Zullen we gijpen, jij eerst, dan kunnen we goed de snelheid vergelijken” Terug naar de haven in Douarnenez.
