Christa ten Brinke alsnog zelfstandig gefinisht in legendarische Mini Transat solozeilrace.

Amsterdam / Salvador de Bahia, 10 november 2011 – Woensdagavond 23.30 (plaatselijke tijd) kwam Christa ten Brinke met haar boot ‘Ran of the North Sea’, onder luid gejuich van haar man Ysbrand Endt, medezeilers en vrienden, aan in Bahia nadat zij eerder deze week een stop moest maken in Aracaju voor noodreparaties.

 

Christa: ‘ Mijn binnenkomst is niet te beschrijven. Ik had per sms contact met Ysbrand. Hij vertelde mij dat er heel veel mensen op mij stonden te wachten. Ik dacht dat hij overdreef maar zo’n 100 meter van de finish hoorde ik vele tientallen mensen heel hard “Christa, Christa, Christa” schreeuwen.’

 

‘Eenmaal aangekomen had ik geen grip meer op de situatie. Ik ben samen met Ysbrand traditiegetrouw het water in gesprongen en werd daarna warm onthaald op de steiger. Een ongelooflijk gevoel, die warmte en liefde na zolang alleen vechten. Iedereen noemde mij de held van de Transat.’

Vertrek vanuit Aracaju
Na 2 dagen reparaties aan haar boot in de haven van Aracaju, zo’n 180 mijl ten noorden van Bahia, kon Christa haar avontuur weer voortzetten. ‘ Ik wilde heel graag door maar ik wist niet of ik het kon. Ik moest opnieuw vertrouwen krijgen in de boot en Ysbrand weer achterlaten. Ik had nog 180 mijl te gaan, ik wilde dit zo graag zelf afmaken. Door een vissersbootje met Ysbrand aan boord ben ik tussen de zandbanken door de haven uit gesleept. Ik had met Ysbrand afgesproken dat, wanneer hij vanaf het vissersbootje in het water zou springen, ik moest gaan. Hij sprong! Ysbrand had alle vertrouwen in mij dat ik dit zou kunnen. Dat moment was heel heftig, maar ik was weer op weg naar Bahia om mijn race af te maken. Het alleen zijn op de boot voelde ook wel weer fijn en vertrouwd, samen zijn we één.’

Heftige nacht gevolgd door mooie ochtend
Het was een heftige nacht langs slecht verlichte olieplatformen waarin Christa haar vertrouwen moest terugwinnen. Toen ze langs de plek kwam waar het eerder mis ging, meldde Christa zich via de marifoon bij het platform waar ze eerder contact mee had. Christa, lachend: ‘ ze waren erg verbaasd me weer te horen en vroegen zich af wat ik ging doen! Toen ik antwoordde dat ik mijn race ging vervolgen, maakten ze een diepe buiging en vertelden me dat ik hen altijd mocht oproepen. Ik heb naar hen geroepen dat dat hopelijk nog wel even duurt!’

Woensdagochtend was een prachtige ochtend, waarin de kunstenares in Christa zich roerde: ‘ Ik had de iPod van Ysbrand op met harde muziek en heb mijn boot ondergetekend. Ik heb echt genoten, hier heb ik het allemaal voor gedaan!’

Spijt
Christa, die inmiddels een groot stuk vertrouwen weer terug heeft ,vertelt: ‘ Ik heb veel materiaalpech gehad maar ik weet dat ik hier niks aan kan doen en het niks met mij te maken heeft. Wel weet ik nu dat ik zelfstandig een heleboel kan oplossen’.

Op de vraag of ze spijt heeft dat ze niet direct is doorgevaren naar Bahia, antwoordt Christa: ‘ Ik heb er vaak over nagedacht, maar spijt heb ik niet. Ik weet zeker dat als ik was doorgevaren, mijn mast het niet had gehouden’.

Officiële finish
Het is nog onduidelijk of Christa volgens het reglement officieel is gefinisht. Volgens medezeilers is dit wel het geval; het is nu wachten op een officiële bevestiging van de organisatie, wat enige tijd kan duren. Christa begrijpt dat de organisatie zich aan bepaalde regels moet houden maar het zou een mooie bekroning zijn voor al het harde werk.

Nog een keer Samen Solo of nooit meer?
‘Het was een zware race, zeker om “samen solo” te doen. De wetenschap dat je allebei in het zelfde schuitje zit, is zowel in de voorbereiding als tijdens de race erg heftig. Het is moeilijk om elkaar te supporten. Het was een race met hoge pieken maar ook hele diepe dalen. Maar het was een geweldige ervaring, onze droom, en ik had niet anders gewild’!

‘Of ik het nog een keer zou doen? Ik sluit voorlopig niks uit, daar is het ook nog te vroeg voor. Samen op één boot meedoen aan een race, daar zou ik zo voor tekenen’.

Christa sluit af: ‘De zee was boos, de hemel was woest. Alles leek een maat te groot voor vrouw en boot Ran of the North Sea. Alleen, maar ik vocht, de boot voer, de boot brak, maar samen hebben wij de overwinning!’

//einde

Fotograaf: Christophe Breschi

Please follow and like us:

9 thoughts on “Christa ten Brinke alsnog zelfstandig gefinisht in legendarische Mini Transat solozeilrace.

  1. Het enige passende welkom bij deze prestatie. Chris ik ben zo blij dat je de Transat zo kunt afronden. Het is je van ganzer harte gegund. Geniet van het samenzijn met alle solisten. We houden van je!!! :-*

  2. Tjezus Chris. Die foto’s!! De woorden zeiden al veel de afgelopen maand(en). Maar dit slaat alles! Geniet ervan en een dikke vette zoen X

  3. Met een zeer, zeer diepe buiging voor deze prestatie. Wat een power! Daar zijn bovennatuurlijke krachten voor nodig. Chapeau! Phyline en Eddo

  4. Nou, nu kan ik rustig gaan slapen. Verhalen en foto’s zijn binnen…wat heerlijk om te lezen dat je zo’n geweldig onthaal hebt gehad. En dat ik ook DIK verdiend! Wat wilde ik nu graag even om het hoekje kijken daar. Helden zijn jullie. Dit getuigt toch van ware (innerlijke) kracht. Wat fantastisch mooi. Om stil van te worden. Dat doe ik dus nu ook.

  5. Christa en Ysbrand, gefeliciteerd met jullie enorme prestatie. Een Ostar in zo´n cruiser/racer stelt echt niks voor in vergelijking wat jullie meemaken! Heftig hoor. Zie jullie hopelijk snel
    weer in Lelystad.
    Harry

  6. lieve Crista en Ysbrand,,dat jullie dit hebben gepresteerd,,
    en alle elementen hebben geweerd,,
    met doorzetting en kracht,,
    Geloof Hoop en Liefde voor elkaar,,
    daarom zijn jullie een Wereld Paar!!
    samen en toch ALLEEN hebben jullie dit laten gebeuren,,
    voor straks,,
    WELKOM terug in Holland met de prachtige mooie Herfstkleuren!!
    Nely en Wim ,, Love XX

  7. Lieve Chris en Ys, voor jullie allebei een hele dikke knuffel. Wat een geweldig prestatie en wat een ervaring. Heel heftig. Wat fijn dat jullie allebei zijn aangekomen, met alle ontberingen en emoties, je hebt het toch maar gedaan.
    Veel liefs Menno en Miek

  8. WOUW… vandaag reakties gelezen op onze website… hier zijn geen woorden voor… Ik heb me heel eenzaam gevoeld daar in het grote blauw, de strijd met wind en golven, … Maar wat een liefde en warmte vanuit NL SUPER DANK!!! om hiermee weer terug aan land te mogen komen!!!
    …pffff dit komt rechjt in mijn hart… en activeert het water in mijn ogen… daar zijn ze weer tranen, maar tranen van Geluk met een hoofdletter… KUSCH
    Op naar de kerk “Of the happy Ending”!!!!!

  9. Christa, wat fijn dat je weer veilig aangekomen bent. Wat een heftige tijd, dat zul je wel nooit vergeten. Wie had dat ooit verwacht toen we op de Warin zaten, groetjes, Annet

Comments are closed.