Een laatste storm zorgt voor oponthoud voor de aankomst in Lorient.

Alsof de weergoden nog niet genoeg op ons hebben af gestuurd, er komt weer een zware storm aan. Weer 35-45 knopen wind, maar nu met gekoppeld aan zware golven. Tot wel 10 (!) meter hoog.

En dat is allemaal een beetje teveel van het goede, dus we gaan omvaren. En dat doen we op de volgende manier:

Hierboven zie je onze huidige positie in het oranje en in het rood de grote storm die er op maandagnacht rond 0100 uur zal staan.

Je ziet ook de 3 verschillende routes:

De groene die de snelste route weergeeft, maar ons ook in het zwaarste deel van de storm brengt.

De blauwe eronder, wat al veel minder erg is.

En de roze, helemaal onderaan, langs de kust van noord spanje, die ons feitelijke helemaal om de storm heen leidt.

Elke route kost ons meer tijd, het verschil kun je aflezen rechtsonder. Het verschil met de snelste route kan oplopen tot wel 15 uur!

Hieronder een overzicht, iets later, maandag middag 1300 uur, alleen nu met de golfhoogtes:

Het hard van het rode rondje in het midden heeft een golfhoogte aan van 10 meter. En als wij de groene route zouden volgen, dan zouden we in ongeveer 7,5-8 meter golven terecht komen. En er zitten dan pieken bij die ruim over de 10 meter zullen gaan. Als je nu opnieuw naar de 3 routes kijkt, is het logisch dat de meeste zuidelijke en meest dichtbij de kust het veiligst is.

Wat het ook erg gevaarlijk maakt is het continentaal plat, de plek waar de zee van een diepte van 3 km, naar een honderd meter gaat. Tijdens stormen breken de golven daar verwoestend en wil je daar niet zijn, je hebt een kans om in de brekers je schip te verliezen, daar is de Golf van Biskaje berucht om.

Wij zullen een route kiezen die tussen de blauwe en de roze in ligt, afhankelijk van hoe erg het daadwerkelijk gaat worden.

Dit betekent in elk geval een vertraging van zo’n 12 uur en de kans is nu het grootst dat wij op de 16^de aan zullen komen in de ochtend.

Weer een storm is mentaal erg zwaar…

Tijdens deze oversteek hebben we het goed voor onze kiezen gekregen. De andere storm had een maximum van 55 knopen, deze iets minder, gelukkig, rond de 45 knopen (9 BFT).

Maar ik kan jullie zeggen dat dit mentaal veel energie kost. Je moet erg zorgvuldig navigeren, continu de barometer in de gaten houden om te kijken of het hart van de storm niet meer naar het zuiden zal afzakken.

Je zit relatief dicht bij de kust, dus je hebt niet alle opties meer open. En veel havens langs de noord-spaanse zijn lastig aan te lopen in zwaar weer. Je moet dan nog verder terug naar het zuiden, terwijl je doel meer in het Noordoosten ligt. Deze afweging, veiligheid en naar het einde willen varen vergt veel. Zeker aan het einde van een 35000 mijl lange wereld race. Gelukkig hebben we een forse voorsprong op onze belangrijkste tegenstander GS2 en kunnen we makkelijk 24 uur verliezen.

Maar het vreet wel energie, er wordt minder gepraat aan boord, je zit ook meer binnen want buiten komen er veel golven over en is het erg onplezierig. Je controleert vaker de kritische punten van je schip en alles lijkt moeilijker te gaan. Je dwingt jezelf genoeg te eten en te drinken, want je moet oppassen niet in een apathie te vervallen. Dan kan het je alsnog de race kosten.

Focus blijft geboden!

Na deze storm komt er een windstilte met wind uit het noordwesten. Dus je wilt ook weer niet teveel naar het zuiden zitten, want dat kost teveel tijd om dan weer naar het noorden te komen. Kortom, 50 a 60 uur balanceren op een dunne grens. En dat kunnen we, dat hebben we al veel vaker gedaan, maar je hoopte dat het niet nodig zou zijn, de laatste 900 mijl. Helaas hebben de weergoden een ander spel in hun hoofd, blijkbaar…

Aankomst in Lorient

Ik zal een half uurtje voor aankomst in Lorient “life” gaan via FB, dus hou mijn FB in de gaten, de verwachting is nu dat dit vroeg in de ochtend van de 16^de zal zijn.(inmiddels lijkt de ETA toch weer op de 15^de)

Dus houd de tracker op globe40.com in de gaten!

Met hartelijke zeilersgroeten,

Frans en Ysbrand

Good morning from a windy Sec Hayai (with sun now)i!

Well, after our report yesterday with our bowsprit crawling, Murphy’s Law stayed on board!

The afternoon started with a torn in the Mainsail of about 1 meter virtical. We had to take it fully down as it is above the 3^rd reef. Took us 90 minutes to make a proper repair (thank “god”, that we have very good sailrepair stuff on board!)..!

This repair included going to the 2^nd spreader to check if there was something sharp that was cutting the main there. But nothing found, so taped it again with a lot (!) of tape.

A few hrs later when furling away the code 0, wind is picking up and we decided to lower it. When lowering from the top lock, the pin inside the toplock broke and the whole sail went into the water, happily still attached on the bow and sheets and furled, so reasonable easy to get it back in without any damaged. Only our toplock halyard was gone, out of the mast, so no more original toplock now to use for our Code 0 or A3. The next few day with all the lows this will be not needed, but maybe at the end after the Azores, we might need to be creative to use one of those sails again.

And then, in the middle of the night, our pin connecting the goose neck to the boom came out, so the goose neck with all the sheeves for the reeflines and outhaul was fully blocked and the end of the boom was about to start breaking. We had to react fast!

I was off-watch sleeping and as Frans woke me up saying we have a serious problem, he quickly lowered to complete mainsail. Now we were just sailing under J1 and nothing (!).

A few minutes later a big squall came over us with heavy rain and wind towards the thirties. We were very happy the sail was down!

To repair this we had to disconnect the boom from the mast completely, making sure there was no pressure on the mast from the boom itself due to the lazy jack or other lines,. So we secured the boom, hoisted it separately with halyards and another line to pull it backwards. We took out the goose neck connection to the mast out,  and had enough space between boom and mast to make repairs. Happily we made the decision to strengthen the carbon end of the boom itself, so that part is extra thick and very strong.

It appeared only the pin had moved a little bit too far to 1 side and shot out of the boom. In this way the whole goose neck could move inside the boom and it did. Until it could go no further. As all tension was now off the boom and goose neck, we good pull it out again, move the pin back in its original position and as there was no damage, all was solved!

Now we examined how the pin could move at all and we discovered that the end plates holding the pin in the boom were mounted inside out, so we changed that to the correct position and now the pin was unable to move at all.

We put everything back together, hoisted the main and all fine. The wrongly mounted end plates holded the pin in place for almost 28000 miles, so much movement is not to be expected in this part. And now with the end plates in the correct position, it should all be fine. But if we did not make the decision in may last year to strengthen this end of the boom, the problem could have been much, much worse!

Thank ourselves again for all the preparation we did. This has probably saved the day again!

Well you can imagine we were both very tired after all these problems. Small problems that could have easily been transferred to BIG consequences.
Well that did not happen. Now I, Ysbrand, had a good sleep and currently Frans is taking on some good sleep as well. You saw some pictures already, I hope you can make a nice report for the social media.. pffff.

Wind has been from 15 – 30 all night and morning. Now a bit more stable at 25-32 knots. Sailing on J1 and 2 or 3 reefs.
All is working fine on Sec Hayai.

Our gybe towards the east will be coming up in about 3-4 hrs and in 3 days we will be close to Ponta Delgada ready for the last bit to Lorient. 

Frans & Ysbrand

De laatste loodjes zullen het zwaarst zijn!

Nou dat gaat voor deze etappe wel het geval zijn. Tenminste als we naar de wind kijken! We moeten nog een dikke 2000 mijl, maar de eerste 1000 mijl waren erg rustig en vooral handig zeilen en wind zoeken.

Dit 2^e gedeelte is het gewoon hard varen met veel wind en het schip (en bemanning) heel houden. Een schip wat al bijna 30.000 mijl heeft afgelegd is “moe”. Dat betekent dat er steeds meer kleinere en utieindelijk grotere problemen kunnen optreden als je alles opnieuw tot het uirerste gaat belasten. En met de wind voorspelling die er nu is, gaan we daar dicht bij in de buurt komen. Kijk maar naar het onderstaande plaatje:

Je ziet (weer) links onder de Sec Hayai in organje weer gegeven en de verschillende stippel lijnen (rood, blauw en paars) geven de verschillende modellen weer en de snelste route.

Het grote rode vlak is het eerste lage druk gebied en dat trekt van links naar rechtsboven, wij gaan langs de rand mee naar het oosten en als de wind te hard wordt, gaan we meer naar het zuiden varen.

Bij de grote rode “1”, ongeveer rechtsboven in je scherm kan je de azoren terug vinden. Onze routering brengt ons dus bovenlangs deze eilanden groep.

Je ziet ook nog een rood/blauwe lijne, die net onder de Azoren door gaat. Dat is feitelijk de route met minder wind en dus veel veiliger. Maar ook minder snel. We zullen tussen deze 2 uitersten waarschijnlijk een beetje een middenweg kiezen. Dus waarschijnlijk wel vlakbij de Azoren , maar wel erboven langs. Hier valt goed mee te spelen, omdat de weermodellen het pad van de lage druk gebieden tegenwoordig vrij goed kunnen voorspellen. Tenminste de eerste 3-4 dagen.

Tegelijkertijd hebben we (mentaal) in principe het zwaarste deel gehad. We moeten minimaal 2^e worden of direct achter Amhas eindigen om deze race te winnen. En zoals iedereen heeft kunnen zien liggen we samen met Amhas minimaal 250 mijl voor op de andere racers. 250 mijl, waar we nog een dikke 2000 mijl moeten is al bijna niet meer in te halen. We moeten ons nog concentreren, dat zeker. En de boel heel houden en finishen. Maar we hoeven niet meer tot het uiterste te pushen.

Daarnaast verwachten we dat we tot aan de Azoren alleen nog maar verder zullen uitlopen of wellicht gelijk blijven. En vanaf de Azoren is het nog “maar”1200 mijl naar Lorient. Met een voorsprong van 250 mijl, wat bijna 20% is, kunnen we dan helemaal gerust adem halen en het gaspedaal nog wat minder indrukken.

Of we dan gaan doen,  ligt een beetje aan Amhas. Als we tot vlakbij de finish bij ze kunnen blijven, zullen we natuurlijk wel weer gaan pushen om te kijken of we deze etappe ook nog kunnen winnen! Maar dat zou voor ons een bonus zijn.

De race winnen was altijd ons doel en we wisten dat we daarvoor slim moesten zeilen en een zo perfect mogelijk geprepareerde boot moesten hebben. Want dat we als schip niet de snelsten zijn, wisten we van te voren. Dat een oceaan race veel meer is dan alleen de snelst zijn, wisten we ook.

De combinatie van vele factoren bepaalt de winnaar. En zoals wij dat nu durven zeggen, dat gaan wij worden want we hadden/hebben de beste combinatie gevonden.

Tot de volgende update!

Frans & Ysbrand

1-3-’23

Yesterday we had a full day of work as we discovered a bad working back-up autopilot.

We often make check-up rounds, to see if our back-up systems are working, and in this case, it was clearly not!

Happily the main system is working just fine,

After checking, it appears that the rudder sensor was broken. We have a new one with us, but replacing it, working behind a moving rudder bar, in a space of about half a meter high,  is not the best place you want to be, let alone get there.

But Frans took on the job, assisted by Ysbrand.

We managed to change the thing and partly renew the electrical cable on the go and the back up system is running properly again!

Meantime we had a nice day of sailing,  in the morning we had some squalls where we took some advantage off, making good gains on Amhas

In the afternoon they did the same us and came back to 7 miles behind us.  

During the night (which was beautiful again)  with stable winds, we were sailing a litte bit faster with our a3 and created some proper distance again 😊.

So, for now al is good,  weather is not so bad at the moment,  7 – 10 kts of wind and TWA between 70-80degrees, boat speeds between 7-8 kts.

Heading north east, and that’s the direction we want to go !

Frans & Ysbrand

2-3-’23

This last day was a day of endless ocean, starting and beginning nowhere or somewhere. 

The wind was low to nothing and seeking wind was the only thing we could do. At the beginning of the evening, some wind picked up and we could finally make some speed again.

Amhas staying close within 10 miles, as a twin brother making the same manoeuvres.

As night fell, the same situation continued as it still is.

On board our 2^nd autopilot ram still has some issues, that we do not seem to be able to solve. Well I trust our main ram, that is working just fine, without strange sounds or hick-ups.

Nevertheless it would be nice to have a full working back-up system. At least we know the computer is working just fine, so that’s a good back-up in itself. Only the ram.. brand new and never used… maybe that’s the problem…

Kind regards,

Frans & Ysbrand

3-3-’23

Goodmorning to you all!

Today is the first day the temperature is really going down! We are now at 24 degrees. Still nice, but a lot lower then the 30-plus from the last week.

So we are finally leaving the caraibic area!

All is well on Sec Hayai. We had a nice sail with our A3, J2 and full main. About half way the night we had to go upwind and changed to J1 and we are sailing the angle since that moment.

Now we are waiting for the wind to die out and turn to NE, E and completing the full turn to the right until we are sailing downwind again. WE expect this to be happening in the next 18-24 hrs. So basically 1 tack  and changing gear inside and sails is our task and work for the upcoming day.

Wind is now from the north between 10 and 16 knots. The sky is much more grey, so no blue sunny sky anymore!

We had a lot of visitors last night, as several fish found there way on our deck and cockpit. The flying fish came in HARD! Really loud bangs and flapping. Usually, the impact on the boat killed them already, before we could swing them back overboard.
They were quite large and smelly, so I did not make a picture.. haha!

Kind regards,

Frans & Ysbrand

Op zoek naar wind de komende dagen!

Het eerste stuk naar het noorden varen langs diverse Caribische eilanden verliep makkelijker en sneller dan gedacht. Sinds gisteren ochtend is de wind eruit gegaan en al was dat verwacht, het is met de warmte lastig om de snelheid er toch een beetje in te houden.

Hieronder staat de routering zoals die door onze software wordt voorgesteld:

De blauwe lijn is van eergisteren, de rode lijn van vanmiddag. Het lijkt niet veel maar als je in zoemt, zie je dat er een groot verschil in zit:

De blauwe laat ons eerst naar het NW gaan, terwijl de rode ons veel direct via het NNO naar Lorient laat varen.

Dit alles heeft te maken met het licht- en donkerblauwe gebied waar we nu in zitten. Dit is een groot licht weer gebied (een rug van hoge druk, een uitloper van het Azoren hoog) en de modellen kunnen lastig voorspellen hoe ver dit gebied doorloopt.

Dit hadden we wel een beetje verwacht, daarom hadden we gekozen om Noord te varen ipv NW. En dat levert dan vandaag al op.

Het verschil in aankomst tijd is  2 hele dagen, te weten 15^de aan komen of 17^de aankomen. Nu zitten er nog veel onzekerheden in, dus pin me niet vast op deze datum! Pas in de laatste week wordt de onzekerheid kleiner en dus ook de definitieve aankomst datum.

Samen met Amhas liggen we vlak bij elkaar (Amhas is het kleine dondergroene bootje) en zoeken we naar wind. Gryphon Solo is het gifgroene grotere bootje er vlak onder (maar dit is alsweer bijna 35 mijl meer naar het zuiden). En Whiskey Jack ligt daar weer onder, maar is niet zichtbaar op deze kaart.

In het algemeen kun je stellen dat we met een grote boog naar rechts via de noordkant van de Azoren naar Lorient worden gerouteerd.

Je ziet aan de grote rode vlakken dat daar veel wind staat, tot wel 40 knopen aan toe. We zullen net daaronder gaan varen, zodat we wel hoge snelheden halen, maar niet de boot kapot varen. Voorlopig eerst de komende 3 dagen maar eens wind zoeken om naar het Noordoosten te komen.

Verder is alles goed aan boord. Alle systemen werken prima en er zijn geen problemen. We kunnen ons focussen op trim en dus bootsnelheid en daar zullen we komende tijd heel druk mee zijn!

We zijn allebei blij goed gefocussed, want we willen de winst nu wel binnen halen. De afgelopen dagen kwamen we langzaam in ons ritme en heel langzaam gaat voor s’nachts de temperatuur wat naar beneden. De eerste 5 graden zijn eraf. Overdag is daar nog niet veel van te merken, maar zodra de wind definitief uit het noordwesten komt, zullen we de warmte gaan missen!

We houden jullie op de hoogte!

Frans & Ysbrand

Een frusterende afgelopen 36 uur          

De afgelopen 36 uur waren hard werken en mentaal lastig. Ook al wisten we dat deze periode eraan kwam, moesten we toch even schakelen.

Met deze periode bedoelen we de huidige windhoek een windkrac ht (TWA110 en TWS 20-25), waarbij vooral Amhas en WJ heel hard konden varen met snelheden die wij nooit kunnen evenaren.
En dat bleek ook. De kleine voorsprong op WJ vloog weg en werd omgezet in een achterstand van nu ruim 50 mijl. We verwachten dat dit nog wat oploopt.
De grotere voorsprong op Amhas vervloog veel minder snel, zij lijken hun schip deze keer minder makkelijk op snelheid te kunnen brengen of houden. In elk geval is de afstand geslonken tot 38 mijl en het snelheids verschil bedroeg ongeveer 1 mijl per uur.

Nu de wind iets is gedraaid, kunnen wij ook harder en we verwachten dat het snelheids verschil in de komende 12 uren geminimaliseerd gaat worden. En dat betekent ook dat we genoeg over houden om voor ze te kunnen eindigen in deze leg.

De laatste 24 uur verwachten we met ons grootste voorzeil (de A2) te moeten varen, waarbij de wind verder ruimt naar een TWA van 140-150 en de wind afneemt naar 15-17 knopen. In deze situatie zijn wij normaal gesproken net zo snel, of zelf iets sneller. Dat geeft ons ook goede hoop dat we het wel gaan redden.

Het is belangrijk om op Amhas voor te blijven, want dat betekent dat we in de laatste etappe alleen maar vlak achter hen hoeven te finishen om de race te winnen. En dat is goed te doen in deze laatste etappe! Er zitten veel stretegische keuzes in met upwind varen, waar ons schip nu eenmaal goed in is!

Voorlopig dus alle vertrouwen dat we het gaan redden. De komende 12-16 uren gaan daar definitief uitsluitsel over geven.

Verder is alles goed aan boord, we controleren alles veelvuldig, want we pushen maximaal. De sfeer leidt er niet onder, we zijn rustig maar gespannen en gefocused.

De laatste 40 uren van deze etappe zijn inmiddels in gegaan.ETA in Grenada is overmorgenochtend (14^de) om 10:00 uur UTC en we moeten nu nog 440 mijl.

Frans & Ysbrand

Afgelopen dag was druk. Veel squalls en winddraaiingen.

De wind ging ook op en neer van 10-22 knopen en dat betekent veel trimmen.

We hebben verschllende zeilen afgewisseld, A2 naar A3. Vervolgens vanmorgen vroeg naar A6 en een uurtje geleden weer terug naar A3. Je kunt zien aan onze tracker dat we steeds dichter naar de exclusion zone (In de exclusion zone betekent DSQ diskwalificatie of direct terug naar het punt waar je de exclusion zone in voer- oftewel verlies van kostbare mijlen) toe kruipen.Dat doen we omdat daar de stroom het hardst mee staat en die willen we maximaal benutten.

Onze afstand op Amhas groeit, al is het langzaam. We zijn vooral tevreden dat ze ons niet zomaar inlopen, want deze koers zou voor hun type schip veel beter (lees: sneller) moeten zijn.
Dat zie je ook aan Whiskey Jack(dit schip is net als Amhas ontworpen voor deze koers/windhoek), wij hebben een duidelijk beter zeilkeuze gemaakt en daar hebben we iets op verloren. Gelukkig hebben we ook daar wat ruimte en de ervaring leert dat als we weer terugwisselen naar de A2, wat over 2 dagen of zo gaat gebeuren, wij dan weer iets sneller zijn. WJ is voor ons ook minder belangrijk, als we maar voor Amhas aankomen. (in verband met de klassering overall) En dat ziet er elke dag beter uit!

De sfeer is goed aan boord. Er is veel rust en er wordt hard gewerkt. We staan uren aan dek met de schoten in de hand om continu het grootzeil en het voorzeil bij te trimmen. Omdat de wind zo varieert door hoofdzakelijk alle squalls is dat de enige manier op snelheid in het schip te houden.

Over ca. 70 mijl zijn we uit de buien zone en komen we definitief in de tradewinds terecht. Daar zou het stabiel weer moeten zijn voor de laatste 3 dagen, waarbij er weinig wolken zijn die de wind van kracht of richting kunnen laten veranderen.

Het is wel warm. Afgelopen nacht de evenaar overgestoken en de temperatuur is rond de 30-35 graden. We doen ons best overdag uit de zon te blijven, of t-shirts met lange mouwen te dragen, totdat de zon weer wat minder fel schijnt. Vroeg in de ochtend en de nacht zijn de fijnste momenten om buiten te zijn. De nog steeds erg volle maan komt op vanaf ca. 2300 uur in de avond en geeft enorm veel licht. Als er geen wolken zijn, heb je snachts geen enkel onder licht nodig om alles goed te kunnen zien!

Onze ETA zegt nog 3 dagen en 20 uur. Dat is de 14^de in de ochtend. Dit is al de 5^de dag dat de routering ons op de 14^de aan laat komen, dus erg grote kans dat dit ook gaat lukken. We zijn in de praktijk deze etappe ook telkens iets sneller dan de routering, in tegenstelling tot de vorige etappe.

Op dit moment ziet alles er dus goed uit! Frans & Ysbrand

Kijk hoe team Sec Hayai leeft aan boord op ZEILEN.nl

Waar is Sec Hayai?

De voorsprong van team Sec Hayai was deze leg6 maximaal 108 mijl op hun concurrenten. Helaas door de onvoorspelbaarheid van de wind op dit traject en stroom (zie het vorige nieuwsbericht) is deze voorsprong geslonken en sterker ze liggen nu op een derde plaats met 124 mijl afstand op de nummer één Amhas. Op de vraag of de opgelopen schade aan het roer en/of romp met het verlies van mijlen ten opzichte van de andere boten van invloed is geweest, zegt Ysbrand het volgende:

Tja…lastig te zeggen. Bij licht weer zeker. Bovenkant van het roer is helemaal vervormd en zitten diepe putten in. Maar dat is alleen t bovenste deel van ongeveer 10 cm hoogte. Daaronder is er niks, en de romp geen idee.

Laatste positie rapport 16 mijl ingehaald! Top tevreden. Toen verdween de wind binnen 10 minuten en draaide naar t noorden. Nu 7 knoopjes wind.. en niks te vinden op de gribfiles… rumpline maar weer!

Team Sec Hayai doet hun uiterste best om het moraal hoog te houden en te strijden tot de finish in Recife Brazilië. Want als Amhas wint… krijgt Amhas 2 punten en team Sec Hayai respectievelijk 4 bij een tweede plaats of 6 punten bij een derde plaats. In het laatste geval staat Sec Hayai dan nog maar 1 punt voor in het totaal klassement op team Ahmas. Kortom het blijft nog steeds zeer, zeer spannend.

Je zou denken dat stroom niet van betekenis is op de oceaan, maar niets is minder waar! Er zijn grote stroom cirkels waar je, vooral met licht weer, gebruik van wilt (moet(!)  maken. Deze stroomcirkels draaien rond met stroomsnelheden tot 3 knopen!. En als er weinig wind is, is dat een belangrijke factor om rekening mee te houden.

Zie onderstaand ovezicht van de huidige situatie in de zuid-atlantic, waar wij ons nu bevinden:

Je ziet dat er best veel stroomgebieden zijn, vooral in de regio waar wij doorheen moeten, bestaat een grote en sterke stroomcirkel. Voor uitleg: de verschillende bootjes geven ons en onze concurenten weer (rood is Amhas, groen is GS2, lichtblauw is Whiskey Jack en roze is Milai). Wij zijn oranje (en donderblauw). Je ziet de routering lopen met 2 modellen (GFS en ECMWF), roze en paarse kleuren. Rechtsonder in dezelfde gekleurde vakjes zie je de tijd die de computer heeft berekend voordat we in Recife zijn.

Hier ingezoomd op onze huidige situatie:

Je ziet duidelijk de grote stroomcirkel links onder liggen. Het lichtblauwe bootje (WJ), gaat er nu aan de rechterkant doorheen en heeft dan stroom mee omhoog. De cirkel hier draait linksom. De andere 2 schepen steken net een grote zuid-stroom-baan over, dezelfde als wij een stukje hoger hebben overgestoken.

Een van de redenen dat wij nu 100 mijl voor liggen heeft hiermee te maken. Wij hadden besloten, om de grote stroomcirkel heen te varen, omdat er zo lichte wind was dat het lang zou duren en dus het stuk waarin we naar het zuiden zouden worden gezet ons ook heel sterk zou beinvloeden. Amhas koos ervoor om er wel doorheen te gaan en kwam zonder wind midden in de sterke zuidstroom te zitten. Wij hadden toen net het stukje erboven bereikt en kregen stroom mee. Samen met het kleine beetje wind leverde dat genoeg wind druk op, om te kunnen zeilen met 4-5 knopen. Terwijl Amhas zonder enige winddruk stil lag. En dat voor bijna 24 uur. En voila, daar was onze 100 mijl.

Hier blijkt maar uit dat je ook op de oceaan de invloed van stroom niet moet onderschatten. Het heeft ons nu in elk geval heel veel opgeleverd, al weten we natuurlijk nog niet wat dit op de lange termijn gaat betekenen. Maar voor nu is een slag gewonnen. De rest van het gevecht gaat nog ruim 2000 mijl door.

We houden je op de hoogte!

Hartelijke zeilersgroeten,

Frans en Ysbrand

Gisteren is team Milai tegen een grote UFO (unidentified floating object) aan gevaren, waardoor ze helaas genoodzaakt zijn zo spoedig mogelijk een haven aan te lopen door de grote schade rondom kiel en hoofdschot. Om 15.25 UTC op 13-1-2023  is ook team Sec Hayai tegen een UFO(vermoedelijk klein in ieder geval een kleinere impact) aangevaren. 

Positie: 43.23.390 S ; 58.06.515 W.

BSP(boatspeed in knopen) 12 – COG(course over ground in graden) 41

Frans sliep, Ysbrand had wacht en zat achter de kaartentafel.

Het klonk alsof het opject de kiel raakte.

De snelheid ging met ongeveer 1-2 knopen naar beneden, maar direct erna zeilde ze door alsof er niks aan de hand was.

Ysbrand is naar buiten gegaan om het object te observeren, maar er was niets te zien.

Daarna de roeren gecontroleerd, daar is niets aan te zien. Deze lijken niet geraakt te zijn.

Vervolgens alle spanten gecontroleerd en de kiel door het raam. Hier is nergens iets te zien.

Als laatste de boeg gecontroleerd, van binnen en van buiten. Hier is ook niets aan te zien.
Het schip gedraagd zich normaal, geen andere bewegingen of geluiden.

Update 13-1 21.10

Om ongeveer 19.00 UTC  ontdekte we veel water in de achterkant van de boot, zowel aan bak- als stuurboord zijde.

Na onderzoek bleek al snel dat het achter onder waa de roeren zitten behoorlijk vol was gelopen, het water kwam via toegangsluik wat naar deze ruimte leid naar binnen.

De seal die de de roerkoning afsluit is stuk, hier lekt met hoge snelheid behoorlijk veel water door.

Eerst hebben we de a2 gestreken en zijn gegepen, om de druk van het roer af te halen.  De lekkage stopte grotendeels.  daarna is de boot droog gemaakt.

Aangezien een roer wissel met deze golven en wind (20 kts) niet te doen is hebben we een nood afdichting gemaakt van vulcaniserend tape, dit lijkt te houden (nu al meer als een uur)  we houden het goed in de gaten.

Het roer is flink beschadigd, zie fotos  en er zit een kleine krak in het dak aan de achterzijde van de roerkoning, dit lijkt niet ernstig. De boot stuurt goed en geen rare geluiden met sturen. De krak zit in elk geval in de gelcoat, maar onderdeks zien we niets. Er zit geen enkele beweging in.

Na de noodrepartie zijn we terug gegepen op koers en weer in race modus! 

Vooralsnog monitoren we de situatie en zullen het roer in Recife vervangen, tenzij dit door omstandigeheden eerder moet. Alle spullen zijn hiervoor aanboord!

Als er iets veranderd  zullen we een update gevenl.

Groet Frans & Ysbrand

We zijn 5 dagen onderweg en er is veel gebeurd!

Je denkt misschien dat de zee leeg is, maar verre van! Kijk maar eens naar onderstaand plaatje. Meer dan 150 vissersschepen die door elkaar heen krioelen! De zee wordt hier letterlijk leeg gevist.

Vrijwel allemaal Chinese schepen (kunnen we zien aan hun MMSI nummer).

Een van onze concurenten Milai is vanmorgen rond 0900 uur op een UFO gevaren. UFO staat in het offshore varen voor Unidentified Flying Object.

En de schade is ernstig! Zijn hele kielconstructie is ontwricht, spanten zijn gescheurd of losgekomen van de romp en de mast ondersteuning is gekraakt. Helaas voor hen einde race..:-(..

Ze moeten nu wel eerst naar land zien te komen met hun beschadigde boot! En dat is geen makkelijke opgave. Je kunt niet even naar een plek varen, er moeten ook faciliteiten zijn. En die zijn in dit deel van Zuid-Amerika niet zo veel aanwezig. Ze gaan nu op weg naar een plaats die Mar del Plato heet. Daar zit een commerciele haven met een werfje. En een vliegveld in de buurt. Allemaal noodzakelijke dingen om bij de hand te hebben. Ze moeten alleen wel nog even 600 mijl daarheen zien te komen. Gelukkig gaat de wind er grotendeel uit de komende 24 uur en gaan ze rustiger water in.

Hieronder het overzicht waar het is gebeurd en waar ze naar toe moeten:

Het paarse bootje is Milai. Linksonder de groen vlek zie je een rots getekend in het water, daar is het gebeurt.

In het midden boven zie je in het zwart staan: Mar del Plata. Zoals gezegd, daar gaan ze heen. Bij alle andere plekken zijn geen faciliteiten en bestaat de kans dat je de boot moet laten afzinken of vernietigen. Zo zie je maar dat het racen ook een portie geluk in zich heeft, want je kunt hier niets aan doen. Ook niet om het te voorkomen. En ineens draait je wereld niet meer om racen, maar om overleven. Hoe kom je veilig in een haven en welke dan en wat dan verder? Een helse klus. Daarnaast moet je ook mentaal de knop omzetten. Vooral Milai, want ze waren een potentiele winnaar…

Terug naar onze status:

Sec Hayai moet de komende dagen het laag volgen wat ons wind geeft om naar het noorden te komen. Hieronder het overzicht met onze routering:

Het oranje bootje links onder zijn wij, de paarse, groen en als je goed kijkt een rode repectivelijk Milai, Gryphon Solo en Amhas. Je ziet het rode vlak  met wind, vlak voor ons. Dat is het (restant van) een lage druk gebied wat we zo lang mogelijk proberen te volgen. Het is het enige gebied waar wind staat uit het zuiden namelijk. Je ziet dat de rest van het beeld blauw kleurt en dat betekend geen of weinig wind. Daarnaast komt die wind grotendeel uit het noorden en dat is juist waar we heen moeten.

De berekende routes staan er ook in, 3 stuks te weten groen, roze en paars. En alledrie de routeringen geven totaal verschillende routes.
Het is een gecompliceerde weer-situatie, waarbij de modellen het ook helemaal niet eens zijn. Dat maakt de komende week een lastige week. We gaan het lchte weer in, maar waar is de wind? Dat zal de grote vraag blijken te zijn.

Feit is dat het advies is om uit de kust te blijven. Daar is het weer helemaal licht en onbestendig. En verder is het vooral onduidelijk. We zullen veel naar de barometer stand kijken en proberen van wolk naar wolk te varen om wind te vinden.

De afstand naar Recife is nog 2600 mijl. Normaal zo’n 13 dagen. Nu minstens nog 16 en wellicht wel meer…Ik houd julile op de hoogte!

Groet Frans en Ysbrand

Het is allemaal prima gelukt, we zijn voor het zware front overgestoken. Het front waar windkracht 10 (!) in zal zitten.Het front waar 6-8 meter hoge golven in zullen zitten en waar we dus niet in terecht wilden komen. Daarvoor moesten we vandaag voor einde middag het continentaal plat bereikt hebben. Het punt waar de zeebodem binnen enkele mijl van 2500 meter naar 100 meter omhoog komt. En daar zijn we nu (al). Ruim op tijd dus.

Hieronder kun je het goed zien:

Het oranje bootje zijn wij.

Je ziet duidelijk de rood gekleurde wind naar beneden komen. Dit is het beschreven front. En je ziet, rechts van het front kleurt alles weer geel of blauw en dat betekent veel minder wind.En dus veiligheid. Rechtsonderin zie je een vuurturen, dat is Kaap Hoorn. Aan de rechterzijkant bij [Waypoint] kun je lezen dat het nog ongeveer 109 mijl is. Voor ons zo’n 10 uur varen. Vanavond rond 22:00 uur zullen we daar dan zijn.

Nu zitten we in een mooi lopend windje, ongeveer 15 knopen (4bft) en elke mijl brengt ons nu verder weg van het front.
Maar zodra we in het ondiepere water komen (het continentaal plat) zijn de golven ook grotendeels verdwenen. En dat maakt alles veel beheersbaarder. En daarna op weg naar de laatste 60 mijl voor de finish. Dat is de [F] aan de rechterkant. Dit is de officiele finishlijn voor deze etappe. Tegelijk is dat ook de startlijn (en starttijd) voor een nieuwe (lokale) race naar Ushuaia. En die finish ligt iets meer naar links, waar je hierboven opnieuw een [F] ziet staan. Deze race is nog ongeveer 70 mijl. Deze race geldt NIET mee voor het klassement van de globe40. En dat betekent dat we morgen einde dag, begin avond in Ushuaia aan zullen komen. Hieronder een detailkaart van die race:

In het blauw de route die we zullen volgen om de 5^e etappe te finishen. 

In het paars de route van de nieuwe race naar Ushuaia. Je ziet feitelijk dat we gewoon het Beagle kanaal op gaan varen en eindigen in Ushuaia.
Voor zover ons bekend is dit de eerste keer dat een internationale race eindigt in Ushuaia. In elk geval een lokale bijzonderheid!
En voor ons natuurlijk bijzonder omdat we nu alle drie de kapen hebben gerond! Er is nog nooit een Nederlands team geweest die dat in een duohanded race rond de wereld is gelukt!En daar zijn we trots op!Als ik aangekomen ben, horen jullie hoe ik erop terug kijk.

Ysbrand

The furious Fifties hebben hun tanden laten zien!

We moeten nog ruim 3 dagen naar Kaap Hoorn (of Islas de Hornos, zoals het eilandje officieel heet). Nog 790 mijl tot dit punt.

Op 16 december gaan we die ronden, ergens einde middag, begin avond, zo zegt onze routing nu.

Tot die tijd hebben we de “gemiddelde “wind die hier vaak is, zo ongeveer alles tussen de 25 en 30 knopen met uitschieters naar boven en beneden. Hier zie je de route voor de komende 3 dagen:

Je ziet onze concurenten: GS2 (groen), Whiskey Jack (blauw), Amhas (rood) en Milai (paars),en wijzelf in het oranje. De rest zijn bootjes van de te volgen routering naar de Hoorn. Gelukkig zie je dat alledrie de modellen dezelfde route aangeven, behalve dat de rode (GFS) ons eerst nog even een slagje naar het oosten laat maken. Maar de wind is meer westerlijker dan dit model nu denkt, dus dat doen we niet. We volgen de route van het groene en blauwe model, die komen aardig met de werkelijkheid overeen en zeggen ook beide hetzelfde, namelijk nog 200 mijl doorvaren en als de wind naar het NW shift, gijpen, wat logisch is. Dan nog 1 laatste lange downwind slag van zo’n 600 mijl naar de Hoorn. Klinkt makkelijk toch? Nog slechts 1 gijp en dan gaan we de Hoorn ronden! Haha!

In de afgelopen 2,5 week heeft de zuidelijke oceaan heeft ons wel wat toegeworpen!

• Erg lastige kruiszeeen met golven vanuit de zijkant wat veelvuldig leidde tot uit het roer lopen en het de stuurautomaat heel lastig maakte.
  Wij moesten dat weer compenseren met kleinere zeilen of veelvuldig zelf sturen.
• Dit leidde ook tot overmatige belasting van onze lijnen en op een gegeven moment brak de tackline die onze kleine spinnaker aan de boegspriet bevestigde. Daardoor kwam dit zeil achter onze boot hoog in de lucht te hangen vast gehouden door val en 1 schoot. De lijn brak natuurlijk bij een zware vlaag van zo’n 30 knopen en de SH lag in de broach. Gelukkig gingen we niet hard, maar we kregen de boot niet meer downwind en we hadden daardoor geen keuze dan de val te laten gaan totdat het zeil in het water lag en toen via het water het zeil naar binnen trekken. Natuurlijk in de pikdonkere nacht met weinig zicht, veel wolken, geen maan, hoge golven en regen. Uiteindelijk is het gelukt alles binnen te halen maar hard ga je er niet van en het kost bakken met energie.
• Inmiddels is het tussen de 5 en 8 graden bij een watertemperatuur van 7 graden. Deze zal nog dalen naar 5 graden. Dat is behoorlijk koud om in te leven. Dat betekent ook veel condens, alles is nat binnen, als krijgen wij nog wel een deel droog met de verwarming. Alles buiten je slaapzak is erg vochtig.
• Een serieuze stom van 50 knopen gedurende 1 dag. Volledig dichtgereefd met onze kleine fok huizenhoge golven afstormen met boot snelheden tot boven de 20 knopen.  Heel onrustig, slecht slapen, want je wordt als een zoutzak heen en weer gesmeten. Veel brekers over de boot, maar je vaart zo hard dat er slechts weinig brekers volledig over de boot heen slaan. Gelukkig is het schip hier op gebouwd. Keihard de golven afsurfen en daarmee de grootste klappen ontlopen. Snelheid is je vriend, werd er van te voren gezegd en dat klopt helemaal. Hoe hoger de snelheid hoe veilliger het wordt. Geen brekers van achter in de kuip en de zwaarste golven ontneem je grotendeels hun kracht. Het enige is dat je wel een top stuurautomaat moet hebben, want het is een complex gegeven om dit goed te kunnen sturen. Gelukkig hebben wij die!
• En als laatste but not least, het continu “aan” staan, continu alert zijn om je schip door zware zeeen heen te loodsen, te reven, ontreven talloze keren. Voorzeilen wisselen, op en afschakelen, vallen en lijnen controleren op slijtage, binnen electronika controleren, roerlagers, etc etc. Heel veel controle om te zorgen dat je niet in de problemen komt. Want hier onderin onze aardbol is er geen hulp voorhanden en moet je het zelf doen. Feitelijk vind ik dat het mooiste wat er is. Je moet jezelf redden en het samen met moeder natuur doen. Wat er ook gebeurt. En er is niemand die je de “schuld” kan geven. Je doet hetzelf en je kiest er zelf voor. Dan had je je maar beter moeten voorbereiden. Voor mij is dit leven in optima forma!

Het vooruitzicht de komende 3 dagen:

Er komt nog een zwaar front aan voordat we Kaap Hoorn kunnen ronden. Kijk maar in onderstaande kaart:

Het rode gebied, tegen de kust van Chile aan is het front wat langs gaat komen. In dit front zit een storm met 40 knopen wind en vlagen tot 55 knopen. Gekoppeld aan golfhoogtes die hoger zijn dna 6,5 meter, betekent dit dat je hier niet in wilt terecht komen. De oplossing is ook vrij eenvoudig: Of er voor langs oversteken of wachten tot de storm voorbij is en er achteraan naar de Hoorn varen.

Wij kunnen er precies voor langs. We hebben  nu een marge van zo’n 12 tot 16 uur en dat is meer dan genoeg om het veilig te houden. We moeten dit front natuurlijk wel erg goed monitoren, maar alledrie onze modellen geven hetzelfde tijdsframe, alleen de windkracht varieert fors. GFS geeft de hoogste windkracht (40 knopen), maar EXMWF en ICON zijn veel milder. Die komen niet verer dan 30 knopen en ook veel lagere golfhoogtes. Daarnaast trekt het front bij ECMWF ook nog eens 12 uur eerder voorbij, dus hebben wij nog meer speling.

Kortom, het is als het oversteken van een snelweg die nu nog redelijk leeg is, maar heel vol gaat worden. En tijdens die piek, moet je er gewoon niet willen zijn.

We worden bij dit stoort serieuze momenten ook ondersteund door de meteoroloog van de organisatie, Christian Dumand, een in frankrijk zeer veel gebruikte man voor vele races in class40, Imoca en Mini Transat.

Hij heeft de volgende consequenties opgeschreven (het zijn en blijven adviezen!):

• Milai en Sec Hayai kunnen doorvaren., zij zullen op tijd zijn voordat het front langs komt.
• Amhas kan veel beter wachten, want ze gaan het niet redden.
• GS2 en Whiskey Jack kunnen ook gewoon doorvaren, het front is hoogst waarschijnlijk al verdwenen als ze er aan komen.

In alle gevallen moet iedereen het front blijven monitoren, want het kan zo maar een aantal uren versnellen of vertragen.

Feitelijk heeft Amhas dus de grootste pech. Het lijkt mij een lastige keuze en tegelijk levert het ze niks op om door te varen. Ze kunnen ons (zeker op 200 mijl voor de Hoorn) niet meer in halen en de anderen liggen te ver achter om ingehaald te worden. Het is alleen mentaal een lastige om op de rem te drukken in een race.

Nadat we de Hoorn gerond hebben moeten we naar de finish die je hierboven ook ziet staan als grote “F”.

Daarna moeten we zelf de laatste 70 mijl naar Ushuaia het Beagle kanaal opvaren. Alle weersvoorspellingen zeggen dat dit licht weer wordt en bij een noorden wind dus een halve windse koers in vlak water. Dat zou een makkie moeten zijn!

De 2e race in deze etappe:

De race eindigt op het punt zoals hierboven genoemd en wat je in het kaartje kan vinden. Dit is tegelijkertijd de individuele start voor een “tussen race” (die NIET meetelt voor de Globe40 race zelf !).

Deze race gaat om de Tropy Isla Grande Del Fuego, genoemd naar het eiland waar Ushuaia op ligt. Deze race gaat om de absolute zeiltijd tussen de finish lijn (die dan weer startlijn is geworden en de finish in de baai van Ushuaia.

Ik zal daar in de laatste dag op terugkomen met een detail kaart.

Hopelijk genieten jullie weer van deze uitgebreide uitleg en we spreken elkaar weer als we in Ushuaia zijn!

Frans  en Ysbrand

We zijn officieel in de “Roaring Forties” aangekomen!

Gisteren, dinsdag 6 december  was een vreemde dag omdat de uitvaart van de vader van Frans plaats vond. En daar konden wij, logischerwijs, niet bij zijn. Het zal niemand verbazen dat we er natuurlijk veel over spraken en Frans ook veel met zijn famillie sprak. Vlak voor en na de uitvaart ceremonie. Alhoewel we een vrij goede verbinding hebben, was het niet mogelijk life mee te kijken of te luisteren, dus dat doen we zodra we in Ushuaia zijn aangekomen.

Na deze gekke dag zijn we tegelijkertijd boven de 40^ste breedte graad gaan varen en daarmee varen we nu officieel in de “Roaring Forties”. Dit wordt zo genoemd omdat in de zuidelijke oceaan dit stuk water zwaar, koud en heftig is vanwege de vele stormen (depressies) die er rond gaan (zonder geremd te worden door land)  gecombineerd met de lage temperaturen en de kans op ijsbergen. Nu is dat laatste voor ons onmogelijk, omdat we een grote ijs-exclusion zone hebben. Dat zal ik zo laten zien in het overzichtsplaatje, maar feitelijk is het water daar nog te warm voor in de gebieden waar wij varen. Het is hier namelijk wel zomer!

De grote roze 3-hoek is onze ijs-exclusion zone en daar mogen wij niet in komen. Naarmate we dichterbij de kust van Kaap Hoorn komen (rechts onder op het scherm), wordt de watertemperatuur weer wat hoger en wordt de driehoek dus ook kleiner.

Linksboven zie onze oranje boot en de groene (Gryphon Solo), rood-bruine (Amhas) en lichtblauwe |(Whiskey Jack) ook varen. Milai kan je niet zien, want die ligt precies onder de oranje boot, want we liggen te dicht bij elkaar.

Je ziet ook weer 2 modellen, we gebruiken hier overwegend GFS (de blauwe) en ECMWF (de paarse). Ze geven een duidelijke rechte lijn aan naar de Chile Gate (het virtuele punt midden op het scherm in het geel). Dit virtuele punt moeten wij aan Bb houden, voordat we verder naar het zuiden mogen afdalen.

Ook daarna volgen de beide modellen vrtijwel dezelfde route, dit betekend dat er sprake is van een vrij hoge mate van betrouwbaarheid. Op dit moment verwachten we niet veel meer wind dan zo’n 35 knopen uit het westen (dus vrijwel alles is downwind varen) en ook het ronden van Kaap Horn lijkt nu geen grote wind problemen te gaan opleveren. Maar voordat we er zijn is het nog ongeveer 9 dagen (dat zie je ook rechtsonderin in het scherm) en dan kan het weer best nog wel veranderen.

Rond 9 december in de middag zullen we bij de Chile gate aankomen, ons virtuele punt. Het is nu nog 622 mijl naar dit punt, een ruime 2 dagen varen. De komende anderhalve dag hebben we tussen de 20 en 30 knopen wind, waarbij we nadat we bij dit punt geweest zijn verwachten dat de wind een stuk minder wordt, zo’n 10 knopen. We worden namelijk “achtervolgt”door een licht weer gebiedje, een zogenaamde rug van hoge druk die tussen de depressies door loopt. In het onderstaande kaartje kan je dat goed zien:

De kleuren geven de sterkte aan van de wind. Blauw is bijna geen wind en geel naar rood gaat naar harde wind. De legenda kan je vinden aan de linkerkant van het scherm.

Je ziet dat bij dit virtuele punt (waar we nog net in het gele gedeelte verwachten te varen), links ervan een blauw gedeelte en dat beweegt van links naar rechts (naar het oosten dus).  

Achter dit blauwe gedeelte zit alweer een nieuw geelgroen gedeelte, je ziet net het randje links in het scherm. En zo volgen de verschillende wind gebieden elkaar op in deze regio.

Helaas gaan deze windgebieden te hard voor ons schip om ze bij te houden, maar hoe harder wij varen, hoe langer we in zo’n windgebied blijven en dus daar voordeel uit kunnen halen.

We verwachten pas na het virtuele punt te worden ingehaald door het blauwe gebied en dat heeft voordelen, omdat we dan met weinig wind meer naar het zuiden kunnen varen. Je ziet de 2 model lijnen allebei ook afbuigen naar het ZO-en.

Dit komt omdat bij minder wind je beter wat hoger kunt varen en tegelijkertijd wil je je op een optimale plaats positioneren om zo lang mogelijk van de volgende depressie te kunnen gebruik maken.

De volgende keer zal ik meer ingaan op het laatste stuk naar de Hoorn en wat we daar kunnen verwachten.

Met hartelijke zeilersgroet,

Frans en Ysbrand

Fase 1 is geslaagd!

We zitten nu op de 4^e dag in de 5^de leg van de Globe40 en we zijn (zoals verwacht) midden een rug van hoge druk terecht gekomen.

Hieronder kun je dat goed zien.

De verschillende kleuren op het scherm geven de windkracht weer en hoe donkerder blauw, hoe minder wind. Bij groen en geel worden we echt blij want dan is de wind weer boven de 3BFT.

De verschillende bootjes geven onze concurrenten aan, waarbij wij weer de oranja boot zijn en de roze (Milai), groene (Gryphon Solo), lichtblauwe (Whiskey Jack) en rode (Amhas) onze concurrenten. In dit plaatje liggen de groen en de rode zo dicht bij elkaar dat ze overlappen. De afstand tussen ons en Milai (roze) is hier 79 mijl, we hebben dus een behoorlijke voorsprong opgebouwd.

Strategie voor de komende 2-3 dagen:

De essentie is om vooral naar het zuiden te komen. Daar komt namelijk de “nieuwe” wind vandaan, die uit de westelijke hoek gaat komen (NW tot ZW). Met deze wind gaan we de meeste dagen erna helemaal naar Ushuaia, waarbij we eerst langs een virtueel punt moeten gaan, de zogenaamde Chile “gate”. Dit punt moeten we aan de noordzijde passeren.

Dat kan je hierboven goed zien. De verschillende routes van de modellen staan erin getekend en je ziet rechts van het midden onderin de Chile Gate staan. Dit punt moeten we rechts houden. Daarna mogen we op een directe koerst naar Ushuaia.

Als je een beetje inzoomt kan je zien dat geen enkele route naar dit punt komt, omdat het nog langer dan 10 dagen duurt voordat we er zijn. De meeste weer modellen gaan niet verder dan 6-10 dagen vooruit of worden daarna zo onbetrouwbaar dat het verder geen zin heeft. De route kiest dan het eindpunt wat het dichtsbij het eindpunt ligt (in dit geval de Chile gate).

Hieronder het totaal overzicht van waar we heen moeten:

We laten de routering tot aan de Kaap Hoorn lopen en we pakken het volgende stuk pas mee als we in de buurt zijn.

De rood/roze driehoek aan de onderzijde is de Ice-exclusioni zone. Hier kunnen mogelijkerwijs ijsbergen voorkomen en mogen wij niet komen. Als we er toch invaren, worden we gedisqualificeerd.

Je kunt goed zien dat de chile gate ons wat meer noord houdt. Dit is gedaan om te zorgen dat we eerder bij de Chileense kunt uitkomen en zo meer binnen het bereik van de SAR-diensten blijven. Ook is het veiliger om langs de Chileense kust naar Kaap Hoorn te varen, want de watertemperatuur is daar significant hoger dan het open stuk onder Kaap Hoorn.

Aan boord is het de afgelopen dagen behoorlijk emotioneel geweest.

De vader van Frans, Nico Budel sr. is plotsklaps overleden en alhoewel hij al wel het een en ander onder de leden had, kwam dit toch onverwacht en heel plotsklaps. Natuurlijk is er uitgebreid over gesproken, maar Frans heeft besloten om door te varen. Nico was al enorm trots op wat Frans allemaal al had gepresteerd en hij weet ook zeker dat zijn vader gewild zou hebben deze race in zijn naam in stijl af te maken. En dat gaan we dus ook doen!

Het is heel bijzonder en intiem om een dergelijk heel persoonlijk moment mee te maken van dichtbij.
Het leidt aan de ene kant af van de race en aan de andere kant geeft het heel veel focus en ook afleiding.

Verder loopt het aan boord allemaal prima. Er zijn geen (technische) problemen en we kunnen ook wat genieten van het rustig in het ritme komen. Het is nog enorm warm (water en lucht temperatuur zijn rond de 28 graden), dus je wilt je ook overdag maar heel langzaam bewegen.

Als je goed naar de plaatjes hierboven hebt gekeken, kun je ook zien hoe hard we gaan, welke kant op en wat de wind kracht en richting is.

Tot zover, Frans en Ysbrand

Globe40

Daar zijn de zware loodjes weer.

In deze etappe zijn we bij de laatste 36 mijl aangekomen en we vechten met Milai en Amhas om plaats 1,2 en 3.

En ooohhh wat is het zwaar!

Hieronder het overzicht van de huidige situatie met het weermodel van Arome (een frans weermodel gespecialiseerd in een zeer detaillistische verwachting voor dit gebied),

Je ziet de Sec Hayai weer gegeven in oranje en onze 2 concurrenten in donderrood en paars. De licht rose lijn is de routing van het Arome model.
De kleuren geven de hoeveelheid wind aan en blauw en lichtblauw is minder dan 8 knopen wind. Je ziet de legenda linksonderin.

Rechts onderin van het midden zie je de finish, aangegeven door de zwart/wit geblokte boei.

We volgen niet altijd het model, omdat er veel buien zijn, die een enorme invloed hebben op de windrichting en kracht. Dat kan wel 10 knopen wind schelen en de wind draait soms meer dan 40 graden. Daarom zijn we bijvoorbeeld nu ook een stukje doorgevaren ten opzichte van het model. We zien (dat kun je zien aan onze hoek) een half uurtje geleden overstag gegaan.

Wat het de komende 10 uur lastig maakt zijn vooral de buien. Ze zijn onvoorspelbaar en komen snel op en zijn ook weer snel verdwenen. Wat het ook erg zwaar maakt is dat een volledige overstag met alle gewichten verplaatsen lang duurt. Je bent oz maar 20 minuten bezig voordat al het ballast water, zeilen, voorraad verschoven is van de ene naar de andere kant. En als je dan elk uur (of soms vaker als een bui gekke dingen doet)  overstag gaat, dan breekt je dat op een gegeven moment op. Je hebt dan geen keus je gewichten enigszins te verdelen over beide kanten van je schip. Helaas kost dat wel snelheid. Gelukkig hebben onze concurrenten hetzelfde probleem!

De verwachte aankomsttijd is nu over ca 10 uur dus rond 2300 uur UTC vanavond.

Ik zal proberen live te gaan via fb bij de finish.

Ik laat weer wat van me horen als ik aan land ben!

Frans en Ysbrand

Nog 480 mijl naar Bora Bora, het eiland waar we omheen moeten voordat we rechtsaf kunnen gaan naar Papeete!

En de voorste 3 boten zitten op 60 mijl van elkaar, terwijl er een grote windstilte bij Bora Bora wordt verwacht.

Daarmee is er een grote kans dat deze 3 schepen vrijwel tegelijkertijd bij het eiland zullen zijn en dat er feitelijk een herstart zal zijn voor de laatste 130 mijl naar Papeete. Ditmaal een matchrace tussen 3 schepen?

Hieronder de huidige situatie zoals hierboven beschreven:

De posities van 0400 uur UTC:

De donkerrode boot is Amhas en hij ligt 60 mijl voor.

De roze boot is Milai en hij ligt 20 mijl voor.
De blauwe boot is de Sec Hayai (en de oranje is de huidige positie van de Sec Hayai).

Verder zie je nog de route van 2 modellen, de blauwe en de rode (dit zijn ook de bootjes met het vierkantje voorop hun neus).

De kleuren geven de windsterkte aan.

En hier het overzicht naar Bora Bora:

Je ziet hier al duidelijk het grote blauwe vlak tussen het eiland Bora Bora en waar we nu varen. We kunnen hier niet omheen, dus we zullen er doorheen moeten.

Links onderaan zie je ook nog 2 andere bootjes, de nummers 4 (Gyphon Solo) en 5 (Whiskey Jack). Zij liggen tussen de 130 en 200 mijl achter ons.

Aangezien de voorste schepen het eerst het lichte weer zullen bereiken, zullen zij fors vertragen, terwijl wij daar pas later last van krijgen. Met een beetje geluk komen we alle drie tegelijk aan bij het eiland.

Het is ook de verwachting dat de achterste 2 boten hun achterstand fors zullen verkleinen, maar de afstand is zo groot dat zij waarschijnlijk niet helemaal bij de kopgroep terecht zullen komen. Deze windstilte duurt maar zo’n 20 uur en dan komt er weer genoeg wind om door te varen. De achterstand zal naar verwachting wel verkleind kunnen worden tot zo’n 50 mijl of zo.

Hieronder de situatie over 2 dagen (wanneer de Sec Hayai bij Bora Bora zal aankomen):

De 2 routeringen (rood en blauw) geven aan dat wij precies op de grens van meer en minder wind varen en dat de schepen voor ons dus helemaal geen wind hebben.
Zoals gezegd, we moeten allemaal om het eiland heen en het eiland Bora Bora rechts houden. Er is dus helemaal geen keus voor Amhas en Milai.

En dat is geluk voor ons.

Wij nemen ook nieuwe wind mee, maar zullen ook enkele uren in dit wind wak moeten verblijven. We hopen dan dat we met ons magische A3 zeil net wat meer voortgang kunnen houden dan onze concurenten en dat het donkerblauwe gedeelte al weg is. Dan houden we wellicht net wat wind om er zo omheen te varen.

Het laatste stukje is lichtweer upwind en daarin zijn we in elk geval competatief. De anderen varen niet harder dan wij en zijn de kansen vrijwel gelijk.

Het zal een interessant stuk upwind worden van 125 mijl, dat is zeker!

Aan boord:

Het zijn relatief rustige dagen, want de koers is rechttoe rechtaan en er zijn geen strategische keuzes. De wind is redelijk steady en de golven nemen steeds meer af. Dat maakt dat de autopilot het steeds makkelijker krijgt en we steeds minder hoeven in te grijpen.

We slapen nog steeds veel (beiden zo’n 8-10  uur per dag verdeeld over 3 shifts) en we zijn druk bezig met de keuzes te bepalen als de wind wegvalt.
We nemen ook de tijd veel en goed te eten en we werken de lijst bij van alle klusjes die we straks in Papeete moeten doen om de Sec Hayai weer tiptop in orde te hebben voor de volgende monster etappe (naar Ushuai, 5100 mijl).

Gelukkig hoeven we geen groot onderhouds zaken op te pakken, of hebben we iets om de kiel of roeren heen gekregen (tot nu toe), dus alle klusjes zijn klein en erg overzichtelijk. De grootste klus is een door geschavielde tackline van de boegspriet.

We zien ook dat het groot-onderhoud in Auckland zijn vruchten heeft afgeworpen, want alles werkt verder perfect.

De sfeer is ook prima en als we dan toch niks kunnen doen, lezen we een (elektronisch) boek.

Wat opvalt is dat we vrijwel geen zee leven tegen komen in deze etappe. IK heb nog vrijwel geen vogels, of zeedieren gezien hier in de zuid-pacific. En dat is best vreemd. Het is net of de zee leeg is.

Hopelijk als we wat dichterbij atollen of eilanden komen verandert dat.

Met hartelijke zeilersgroet vanuit de zuid-pacific en op naar een paar spannende dagen!

Eta is nog steeds 11-11 in Papeete!

Frans & Ysbrand

Cartographie

We zijn aan de laatste 300 mijl begonnen van deze etappe.

Nog 130 mijl naar de noordkant van Nieuw-Zeeland en dan nog eens 180 mijl naar Auckland.
Hieronder de te verwachten route:

De groen route (gfs MODEL) wijkt teveel af van de realiteit, dus die gaan wij niet volgen.

De rode en gele routes komen meer overeen, al zijn er overal op dit moment wel behoorlijke verschillen met de realiteit.
Alle modellen geven maar 3-5 knopen wind aan, terwijl we tussen 6 en 12 knopen in de praktijk hebben uit zuidelijke tot zuid-zuidwestelijke richting.

We volgen daardoor een behoorlijke oostelijke koers de komende 40 mijl, omdat we weten dat de wind toe zal nemen uit het oost tot oost-zuidoosten. Vanaf het door ons gekozen waypoint is het een koers van 30 graden naar Cape Reinga en dat is met een oosten wind perfect doen. Daarnaast zijn de golven lager, naarmate we dichterbij land komen en hoeven we nu niet pal voor de wind af te kruisen.

Na de kaap zal de wind verder toenemen uit het oosten tot zuidoosten en dat is dan precies de richting waar we heen moeten.

Hieronder zie je wat de modellen voorspellen:

Vrijwel het hele stuk upwind, waarbij we misschien het 2^e stuk een naar het oost tot noordoost draaiende wind krijgen waarbij we dan in 1 ruk naar Auckland kunnen varen. In elk geval doen we over deze 300 mijl nog ruim 2,5- 3 dagen. Vrij traag, aangezien ook wij aan de wind niet harder dan 7,5 – 8 knopen lopen.

Deze oosten wind wordt veroorzaakt door een tropische storm die verder op woedt. Dat betekent ook dat er vrij veel hoge golven zijn, tenzij we dicht onder de kust kruipen. Daar zijn in dit gebied best veel eilandjes, dus je moet zorgvuldig navigeren en je slagen kiezen.

Tactiek en Amhas:

Het wordt nog een interessant tactisch stuk tussen ons en Milai, terwijl Amhas (met een door ons verwachte veel gunstigere wind) tot op wel 50 mijl kan komen. Zodra over ca. 10 uur de oosten wind door gaat zetten, moet hij echter alles upwind varen, terwijl wij in 1 keer naar het waypoint kunnen varen.
Dat gaat hem best wat tijd kosten en we verwachten daardoor niet dat hij ons inhaalt. 50 mijl is echter maar een kleine voorsprong, dus we zullen hard moeten werken om hem voor te blijven en we moeten ook monitoren wat hij doet, zodat we onze tactiek ook daar op kunnen afstemmen. Het zal niet de eerste keer zijn dat een achtervolger toch met de 1^e prijs er vandoor gaat!

Jullie kunnen je voorstellen dat na 33 dagen op zee in een etappe waar we inmiddels al meer dan 40% upwind hebben moeten varen de energie wel een beetje op aan t raken is. We merken beiden dat we moe zijn. We houden ons strikter aan de 4 uur slaap, zodat we ons kunnen richten op slapen en dus bijkomen.

Overdag zijn we ook allerhande klusjes aan t doen, want het schip blijft ook aandacht vragen. We slapen merkbaar meer en deze etappe is vermoeiender dan de vorige gebleken. Ook al is de lengte in dagen, bijna gelijk.
We verwachten er dus in totaal 36 dagen over te doen en dat is precies hetzelfde aantal als de vorige keer. Maar 2 monster etappes achter elkaar kost veel energie. En dat merken we.

Tot zover, Frans en Ysbrand

GLOBE40

De laatste week is in gegaan en de duur begint langzamerhand zijn tol te eisen merk ik.
Mentaal is het zwaar. Natuurlijk ook fysiek, met ongemakken zoals veel zout, vocht, condens en dus gewoon onplezierig in je pak zitten, wat nauwelijks meer droogt. Ook de binnenkant wordt steeds een beetje vochtiger. Buiten is het vrijwel continu grijs en grauw, op af en toe een dagje na dan.
En intussen doen we alweer bijna 2 weken aan een matchrace op de oceaan. Tussen ons en Milai zit nauwelijks meer dan 30-40 mijl, wat soms weer naar 0 gereduceerd wordt en soms lopen we ineens weer keihard weg. Het is ontzettend lastig te zeggen waar het door komt. Wij zien het niet in onze snelheden of percentages. Feit is wel dat we aan een elastiek zitten en telkens als wij denken, nu gaan we naar de 60 of 80 mijl uitlopen, lukt het niet en soms als we het loslaten, komt er zomaar 30 mijl bij.
Mentaal is dit zwaar. We weten dat we erg tevreden mogen zijn met zelfs een 2e plek, want dat betekent dat we in Auckland overall 1e (!) staan. Maar als je dan al zoveel mijlen ook op 1 hebt gelegen, wil je de overwinning in deze etappe ook heel graag thuis brengen. Maar we merken dat we moeten vechten. Vechten met ons hoofd. Onszelf dwingen niet te negatief te denken, dwingen de kansen te blijven zien en de juiste keuzes te maken. Dwingen scherp te blijven je zeilen goed te trimmen en niet te versloffen. Dwingen je autopilot goed in te stellen en het er niet bij te laten zitten. Dwingen elkaar te helpen om na te blijven denken, om je niet gek te laten maken door de tegenstander, om je eigen race te varen.
We weten ook dat zelfs als Milai ons voorbij zou steken op snelheid, ze het zelf heel lastig vinden het juiste parcours als eerste te vinden. Ze laten zich vaak leiden door ons, dat maakt t makkelijker als wij voorop liggen. Maar het is zwaar.
Toen ze ons bij Bass Strait in haalden wilde ze schuilen voor de storm van de afgelopen 20 uur. Wij wilden dat niet, we wilden het oplossen door te vertragen. Toen ze zagen dat wij doorgingen, gingen zij binnen een half uur ook door. Gewoon achter ons aan. Als wij langzamer gaan, deden zij het ook, etc.
En dat is vermoeiend. Nog 6 dagen…
En wij, we willen “gewoon” weer proberen uit te lopen… Op dit moment hebben we weer een mooi spoor te pakken. We zien het over 2,5 uur weer bij de update van 12:00 UTC!

Ys (en Frans)