Amsterdam/Salvador de Bahia, 6 november 2011 – Bijna in het zicht van de haven verloor solo-zeilster Christa ten Brinke vanochtend om nog onbekende reden haar mast. Er stond 25-30 knopen wind. Ten Brinke die deelneemt aan de legendarische mini-transat solozeilrace maakt het goed en is met behulp van een noodtuig onderweg naar Aracaju ten Noorden van de reguliere finishplaats Salvador de Bahia. 

Met het inroepen van de hulp van het racemanagement is Ten Brinke niet meer gerechtigd te finishen. De zeilster lag op een 28ste positie in een van de meest eenzame Solozeezeilraces van bijna 8.000 kilometer. Deze editie zal de boeken in gaan als een van de zwaarste in de historie.

Op ongeveer 177 kilometer van de finish, 24 kilometer uit de kust sloeg het noodlot toe. De boot van Christa Ten Brinke, de ‘Ran of the North Sea’ werd al snel op afstand bijgestaan door een Nederlands containerschip. Echtgenoot Ysbrand Endt, die afgelopen donderdag als 16de over de finish ging, is over land onderweg naar Aracaju om zijn partner Christa op te vangen.

Er is een boot van de organisatie om Ten Brinke te begeleiden tot veilige aankomst in de haven Aracaju waar ze maandagochtend tussen 0.00 uur en 04.00 uur Nederlandse tijd wordt verwacht.

Ysbrand Endt noemt het een grote emotionele rollercoaster:
“Ik ging van verwachtingsvol wachten, naar schrik, naar teleurstelling, maar voelde ook een enorme trots! Trots op wat ze bereikt heeft, maar zeker ook trots op wat ze nu aan het doen is: met een eigen gemaakt noodzeil, op eigen kracht naar de haven Aracaju, 50 mijl noordelijker dan waar ze nu ligt. De wind vanuit het zuiden is met 25 tot 30 knopen te sterk om toch de laatste 100 mijl naar Bahia af te leggen. De race is over.”

“Er was een Nederlands containership in de buurt. We hebben contact gehad met de kapitein en hij vertelde onder de indruk te zijn van Christa en liet weten dat haar moraal goed is. Hij laat haar dan ook met een gerust hart achter om de laatste mijlen van haar race af te maken.”

“Ik probeer nog niet te denken aan het moment dat ik haar in m’n armen kan sluiten; dan gaan de sluizen open en houd ik niet meer op met janken. Ik zit nu in de regelmodus en dat is maar goed ook.”

//einde