Voor het eerst weer op Nederlandse wateren.

Zaterdag 28 april 8.30 klonk het startschot van de 50mijl race op het Ijsselmeer. De weersomstandigheden waren slecht te noemen en werden hoe langer de race hoe meer bar en boos.

Bijna 100 teams hadden zich ingeschreven. Z’on 80 kwamen aan de start. 2 mensen op elk schip. En 48 wisten de finish te halen.

Tussen start en finish in onze classe; De 262 had de start niet gehaald. Wij mistten de bovenboei in de loodrechte regen, heiige zicht en onrustig water, het terug varen kostte ons z’on 20 minuten, mentaal een zware dobber. De inhaalrace werd ingezet… In onze classe had de 775 dezelfde dobber en een uitgescheurde zeillat. Hij staakte de race. Voor de eerste te ronden boei zagen we een klein stipje 602 dichterbij komen. Robert voer dapper solo in dit niet Trasnat650 weer. Na de ronding verliet hij het veld opweg naar de thuis haven. Dit alles wisten wij pas bij terug keer, de marifoon sprak niet door de buiten speaker. En de GPS was in Brazilie blijven steken, waardoor we alles tijdens de race handmatig in moesten intypen op de te stijle golven van het Ijsselmeer. Nu schoot de wind regelmatig door boven de 30 knopen, windkracht 7 en meer! Met 2 reven in het grootzeil en 1 in de genua hakte we door het groene water heen…”een squarehead; dat moet Sander, de 722 zijn”. Stiekum waren we dolblij; ons zusterschip de 722, is net gekocht door Sander en moedig als hij was, zaten alleen wij 2 nog in de race! Eerlijk is eerlijk we liepen hem met zijn vele mijlen wedstrijd ervaring maar weinig in een Transat6.50, met gemak voorbij… De laatste mijlen voor het downwind rak braken aan; loodzwaar, berekoud en nat… Eindelijk kon de spinaker erop… geen klappen meer, maar bracht de boot ons in volle planee naar huis, naar een warme douche en warm eten…15,6 knopen en als eerste de finish over.

En wij; blij om samen op 1 boot weer even te delen daar waar onze passie ligt.