coldhanded 19-12
Hoe meer ‘coldhanded’ kun je het hebben?
Een witter dan wit land en boot(wat past er veel sneeuw op een 6meter50 bootje). Een vliesje op het havenwater, waar met het 2,3pktje(motor) net nog door te komen was. Een heus winter zonnetje. En om 10 uur nog steeds -9. Een heerlijk hollands tafreel,dus. En wij mogen zeilen en met ons nog bewonderenswaardig veel andere dappere koude neusen.
Kortom het belooft een op en top cold cold handedrace.
Toch blijft het nog een tijdje spannend, of we wel kunnen. Wat treffen we onder dat dikke pak sneeuw aan? 2 van de 3 lieren zitten vast gevroren, de 1 draait door, en in beide past de lierhendel niet meer, ijs heeft het gat gevuld. Maar de daklier draait als een winterzonnetje; de zeilen kunnen we hijsen. Wij hebben al onze velletjes uit de kast gehaald, dus het lijf heeft denk ik 6 a 7 lagen, welke tijdens het sneeuw ruimen flink op de proef worden gesteld om het zweet de koude in laten. Maar antivries zijn we vergeten. Het vliesje ijs wordt nauwkeurig beoordeeld. Komen we er door heen?
We gaan het gewoon proberen, we hebben ons nogal verheugd op dit winterse versetje. Nog snel oproepen dat ook wij eraan komen. Want het 5minuten voor de start heeft al geklonken, als we door het ijs de haven uitvaren. Daarnaast is het spiegelglad op het dek door de sneeuw wat in klompjes toch nog is achter gebleven, ondanks driftig vegen. Met aangepaste snelheid bewegen we ons over het dek om de schoten aan te slaan, het grootzeil te hijsen…en we zeilen. De motor kan het water uit en de genua gaat omhoog op de startlijn. Koud heb ik het zeker niet! De zeiljas en de overwanten kunnen nog lange tijd in de kajuit blijven…Voor de wind varen we over een spiegelgladde Ijsselmeer omsloten door een maagdelijk landschap. De vlaagjes pakt ze prima op. De zwaardere boten hebben profijt als de vlaag weer uitdooft. Als er een nieuw vlaagje zich aandient zijn wij weer in het voordeel. En zo schuift het veld over het water. Met de spinaker boten steeds verder uitlopend. Onze Inter(voorzeil) is toch wel heel mini. Spinakeren mogen we als doublehanded boten vanwege de ijskoude niet. Ysbrand schuift onrustig heen en weer. We halen we onze code 0(een rol voorzeil) te voorschijn. Keurig rolt hij af en geeft op deze koers net een tikje extra bij nauwkeurig sturen.(voor deze wind(8knopen) en koers is de code 0 niet gebouwd). Na z’on 3 mijl varen komt het draaipunt. Een aan de winds rak; de verlies slag voor ons kleine downwind bootje. De andere varen z’on 5 graden hoger, en op waterlijn een stuk sneller. Maar waarschijnlijk hebben wij wat meer voordeel van de vlaagjes, kunnen we er sneller opreageren, hoogte en snelheid pakken, want we blijven ze nog heel aardig bij! De overstagen verlopen wat minder soepel met de nauwelijks werkende lieren en ik probeer blazend het hendel gat ijs vrij te krijgen en houden(hmmm, een druppel anti vries is echt sneller!)
Wat was het een overheerlijke dag, 1 met een sneeuwsterretje. Ik hoor mezelf s avonds op een feestje tegen een niet zeiler zeggen, maar niet door vertellen, bang voor ‘elfstedenkoorts’ onder zeilminnend Nederland. Helaas blijft ons toetje uit. De sleutel van de havensauna is verdwenen, maar wel een heerlijke van een kop erwtensoep van de wedstrijdorganisatie wacht ons op! Gelukkig waren alle coldhanded helden overtuigd dit was winterzeilen in volmaakte zin. Jammer dat we weer een maand moeten wachten, want de saamhorigheid van de race haalt mens en boot over de streep om van deze wereld zo intens te genieten. DANK Juul en Huib!.
