De laatste fase van deze etappe:

We zitten inmiddels midden in de Bass Strait. Gelukkig is het rustig weer. Er staat zo’n 13 knopen wind uit het NNW en wij varen 70- graden. Dat betekend een TWD van 90 graden. Dat is met rustig weer zonder golven alsof je in een waterbed ligt wat langzaam maar tevreden een beetje schommelt. Hieronder onze huidige positie. In het rood, blauw en groen de verschillende routes die we kunnen volgen. Zoals je ziet zijn ze erg gelijkwaardig, dus de modellen zijn het in hoge mate met elkaar eens:

Een mooi moment om bij te slapen en energie op te doen voor de laatste oversteek in deze etappe, namelijk de Tasman zee (onderdeel van de Pacific Ocean) tussen Australie en Nieuw- Zeeland.

Hieronder de route die wij ongeveer gaan volgen:

Je ziet weer de drie modellen, maar bij het verlaten van Bass Strait zijn ze het (nog) niet erg met elkaar eens. We moeten in elk geval naar t NNO gaan. Dat heeft alles te maken met een agressief laag, waarvan nog niet duidelijk is waar hij komt te liggen. Meer bij Australie, meer bij Nieuw Zeeland?
Dat maakt namelijk erg uit hoeveel wind we krijgen.

Hieronder de routering met de wind in kleur erin verwerkt:

Bij het groene driehoekje staat nu 32 knopen wind uit het zuiden.

Echter slechts een klein stukje verder , vlak na de knik van de blauwe routeringslijn, staat er 35 knopen wind uit het Noorden (!).

Deze 2 uiterste zijn gescheiden door een heel kleine afstand. Dat betekend nogal wat op zee. Deze situatie komt in Europa vrijwel nooit voor.

Voor de zeegang en de omschakeling die heel plotseling kan zijn, heeft het grote consequenties en moet je er erg bedacht voor zijn.
Gelukkig zijn er ook 2 modellen die dit hele systeem een stuk verder uit de kust leggen en waarbij het geheel al is weggetrokken als wij er aan komen.

We weten pas meer over ongeveer 36 uur.

Intussen gaan we ook nog de officiele scheidslijn over tussen de Indian Ocean en de Pacific. Deze denkbeeldige lijn is getrokken bij 146.49.000 oost.

Wij zijn nog ongeveer 56 mijl van deze lijn verwijderd. Ook dit is weer een bijzondere mijlpaal! Hieronder de uitvergroting van deze lijn:

Tussen de zwarte verticale pijl die naar beneden wijst en het vuurtorentje bevindt zich deze lijn. Vrijwel in het midden van het scherm.

Aangezien we nu zo’n 8,5 knopen varen, zullen we deze lijn over ca 7 uur oversteken. We hebben dan de hele Pacific officieel overgestoken.

Het laatste stuk van deze fase is de oversteek naar Nieuw Zeeland, kaap Freuga om precies te zijn. Zie hieronder:

We verwachten hier rond de 14^de te zijn. Maar zoals je ziet zit er heel veel blauw om het rode en zwarte vierkantje heen en dat betekent dus dat er op dat moment ter plekke erg weinig wind is. We zullen moeten zien of deze termijn dus haalbaar is.

Na deze kaap is het nog ongeveer 200 mijl naar Auckland. Op dit moment is het nog niet duidelijk hoe de wind daar gaat staan, daar zal ik over enkele dagen meer over berichten.

Tot zover, met hartelijke zeilergroet,

Ysbrand ( en Frans)

Het verschil tussen gribfiles en realiteit.

Ook wij gebruiken veelvuldig gribfiles om onze routering te kunnen laten berekenen. De gribfiles volgen feitelijk uit de zogenaamd synoptic kaarten (in Nederland wordt er veelvuldig Bracknell gebruikt). Deze kaarten geven het te verwachten overzicht (van isobaren met de hoge en lage druk-kernen en hun beweging) weer en daaruit worden dan de windkracht en richting berekend. De zogenaamde gribfiles.

Wat iedereen wel herkend is dat er best vaak een grote discrepantie zit tussen de gribfiles (lees: te verwachte windkracht en richting) en realiteit.
Zo ook bij ons aan boord.

Zoals vandaag, de afgelopen uren. Volgens de gribfiles zou er bij 3 modellen het volgende verwacht kunnen worden:

Bovenaan de pagina zie je 3 lijnen in de kleuren: blauw, groen en paars. Deze geven de 3 modellen weer waar wij nu gebruik van maken, respectievelijk ECMWF, GFS en ICON.

Ze geven aan: 12 knopen uit 005 graden voor ECMWF en GFS met een barometerstand van 1026,95 en 1026,52

En 8 knopen uit 007 voor ICON met barometer 1026,84.

Dat ligt best dicht bij elkaar, dus zou je verwachten dat we ook ongeveer deze wind zouden hebben.

Helaas helaas…

Rechtsboven in de zwarte vakjes zie je bij het 1^e vakje de echte wind staan: 18.3 knopen uit 003

En rechtsonder, het onderste zwarte vakje de barometer stand: 1028,28.

(oh ja en je kunt ervan uit gaan dat onze instrumenten goed gekalibreerd zijn, aangezien we dat bijna in elke stopover bijstellen en verfijnen en controleren).

Conclusie:

De windrichting klopt best aardig. Een verschil van een paar graden is heel normaal.

De windkracht is  een 8-12 knopen versus 18 knopen! Dat is een zeer fors verschil!

Ook de barometer stand wijkt bijna 1,5 punt af en dat is ook heel veel!

Nu moet je aan het werk als navigator, want je moet gaan uitzoeken waarom dit zo is, zodat je erop kunt anticiperen.

Mogelijke redenen kunnen zijn :

• Een front of rug is eerder of later
• Een hoge druk versterkt zich meer dan verwacht
• Een laag verdiept (wordt sterker) zich meer dan verwacht
• Het totale systeem is opgeschoven (dit kunnen meerder hoge en lage drukgebieden samen zijn, las 2- eenheid werken)
• Een onbekende reden, waar je niet achter komt met de kennis die je hebt.

Wij kunnen aan boord ook nog satelliet beelden ophalen en deze over een model heen leggen. Zo kunnen we vrij goed zien of een systeem verschoven is. Dit heeft ons in het verleden al veel opgeleverd.

Mijn belangrijkste parameter is de barometer stand en de verhoogde windkracht. Dit moet namelijk betekenen dat de isobaren meer samen gedrukt zijn, anders kan je vrijwel niet meer wind hebben. Ik ga dan op zoek in mijn windkaart waar dit zou kunnen zijn en pas mijn koers erop aan

In het bovenstaande voorbeeld met bijbehorende plaatje van vanmorgen, blijkt dat het hele systeem iets naar het noorden is verschoven. Ik kies er dan ook voor om zelf meer de bocht af te snijden om zo eerder richting het oosten te kunnen varen en ik hou intussen de barometer en windkracht sterk in het oog. Als de barometer te snel stijgt en de wind afneemt, kom ik te dicht bij het windstille gebied (in dit geval een rug van hoge druk, met de blauwe kleur weergegeven in het beeld).

Ik moet dan weer een beetje meer naar het zuiden afzakken, om te zorgen dat ik voldoende wind hou.

Bovenstaand voorbeeld gebeurt enorm vaak en kost ook vaak veel tijd om uit te zoeken waarom en hoe en welke strategie je dan aan moet passen.

Wij aan boord van de Sec Hayai zijn daar tot wel 8 (!) uur per dag mee bezig.
Zoals het gezegde luid in de racerij, je kunt wel heeel hard varen, maar je kunt ook heeel hard de verkeerde kant opvaren. En dat laatste proberen we aan alle kanten te voorkomen. Zeker nu we vooraan in de vloot liggen.

Met vriendelijke zeilersgroet,

Frans en Ysbrand

Globe40