Tag: Christa ten Brinke

coldhanded 28-11

dsc_0197_2.jpg
-foto Huib Swets-

We sailed the second Coldhanded race of this winter on the good ‘old’ Ysselmeer. But not in good ‘old’ shape; too late for the start, the right spinaker at home… But having fun!!!

-coldhanded races-

Even wennen. Over schakelen van the D2 naar de 2win650. Ook al zijn het 2 Transat650 boten . Het is een wereld van verschil. Met elk zijn voor- en nadelen. Maar het geoliede PRO3 team, met zijn 2 e plek in de Transgascogne, Frankrijk, hapert even.

Konden we voorheen de boot optuigen tijdens het uit de haven varen. Nu vergeten we op horloges te kijken, zeilen mee te brengen. Lijnen in te scheren.

Namen we voorheen de nodige risico’s om voorin te varen. Nu spelen we op save, boot heel houden, is een hoger doel. Daarnaast onze gastzeiler wat bij brengen over het Mini zeilen. En ja, 3 is a crowd na zoveel uren solo of duohanded zonder zeilwoorden te moeten wisselen. Wel reuze gezellig.

Maar bovenal missen we onze ‘familie’, de andere Transat650’s, want nee er is geen ‘coldhanded’ boot te vergelijken. Dromerig kijken we om ons heen. Een coldhanded boot in paniek, alle zeilen gestreken, zwaaien ze ons toe. We gaan er onmiddellijk heen. ‘Hebben jullie geen marifoon’ zegt Ys, het heldere licht. Dat waren ze even vergeten. Het anker niet. Wij een 2 pk motor. Achter hun anker vrij van enkhuizerzand gevaar, bleven zij met het afgebroken roer wachten op een groter licht=boot=motor.

Een dappere andere coldhanded boot vaart ons downwind bijna van de aan de windse sokken. Maar hun gijp die volgt, mondt uit in een ‘Chinees'(geen idee wie ooit en waarom deze term daarvoor is verzonnen, maar kort gezegd is het platslaan, waarna de giek met een nood vaart over komt, zeg maar elende, diepe shit) Mijn reaktie kijken of ik nog 2 personen aan boord zie. Want wat een klap! Gelukkig tel ik er al snel 2. Alleen de Genaker verdwijnt maar niet aan boord, als een vlag flappert hij nog steeds in het topje van de mast, als we eindelijk na het hobbel ritje de havenkom in varen. Want de verwachte en gehoopte 2e race blijft deze dag uit. Geen nieuwe kansen voor ons deze dag. Enkel een DNS voor ons. Maar heerlijk doorgewaaid met 28 knopen.

Kortom we zitten in een andere modus. In Nederland en in de werkhouding…

Read more

Waar staat PRO3 nu?

Het is in 2009 helaas niet gelukt om de Mini Transat naar Salvador de Bahia te gaan varen. Door de crisis bleven (geld)sponsoren uit of trokken zich terug. Ook Mediabrein (het bedrijf van Ysbrand) had serieuze problemen. Na overleg met de mensen die op de achtergrond het PRO3team voorzien hebben van gevraagde en ongevraagde kritieken, is in augustus definitief besloten de Transat niet te varen. Maar door de resultaten gedurende het seizoen 2009 is het ook duidelijk dat er aan stoppen niet gedacht wordt.

Ysbrand is volledig gekwalificeerd om de Transat650 te varen(bijna 2000 mijl in races gevaren en de 1000 mijl solotocht) en heeft Christa een groot deel van het traject ook doorlopen (ruim 2100 mijl in races gevaren, maar nog niet de 1000 mijl solotocht). Deze gemaakte mijlen blijven 5 jaar staan, dus kunnen Ysbrand en Christa zich richten op 2011, zonder dat er veel kwalificatie druk op staat.

Een kort overzicht over het afgelopen 2jaar.

_igp2235.jpg

Na het moeizaam verlopen wedstrijdseizoen 2008, waar de sterk gebouwde 2win boot zich prima hield, zijn Christa en Ysbrand met de 713-Pi of Holland een training in Frankrijk ingestapt om zich verder optimaal te kunnen voorbereiden op de Transat2009.

Vanaf oktober tot december hebben ze zich tijdens de training alle manouevres meer dan eigen gemaakt (overstagen, gijpen, spi-drop en set, tuning, etc) totdat ze het konden dromen! Tijdens deze dromen werd nog eens hard bevestigd dat Ysbrand in de Transat van 2009 meer dan alleen mee wilde doen, met als grote wens tenminste top 10. Het zag er dan ook voor de 2win650 niet rooskleurig uit. De gehoopte en verwachte andere 7 kopers hadden zich terug getrokken en/of bleven uit. Waardoor ze geen serie boot is, en daarmee waren de topplekken in 1 klap voor de eerst volgende Transat verdwenen. Verder had de 2win650 nog wat ontwikkelingen te ondergaan, het stuursysteem en de roeren waren verre van optimaal. Maar we vonden niemand bereid dit te dragen. Bij ons ontbrak het op dat moment aan kennis. Na vele gesprekken met onze Franse trainer en coach, besloten we om over te stappen naar een ander boottype. Want in 2009 toptien varen was het doel.

Ons enthousiasme en het feit dat we een (Franse) werf vonden die ons wilde helpen, deed ons besluiten over te stappen naar een D2. Een frans ontwerp van Pierre Roland(momenteel bezig aan zijn 5e miniTransat) gebouwd door een werf met ervaring, Maree Haute. De 758 (het nieuwe nummer) liep hard, hoog en gemakkelijk. De trainingen verliepen uitstekend, evenals de eerste grote test, de 1000mijl solo van Ysbrand gedurende de eerste 2 weken van april. HIj kwam helemaal “high” terug. Ook de eerstvolgende wedstrijd, de Pornichet Select verliep erg goed, 5de plaats (in een veld van ruim 40 boten). Helaas begon de crisis zich te wreken en langzaam werden de eerste tekenen zichtbaar dat de Transat race weleens niet door zou kunnen gaan. Dit werd in de weken daarop eigenlijk bevestigd, zodat in augustus de definitieve keuze gemaakt werd. In de afgelopen weken werd duidelijk dat dit de beste keuze was, want om een dergelijke zware wedstrijd te varen, moet het hoofd leeg zijn, op de wal alles goed geregeld en ergens nog ‘wat’ geld ‘klaar staan'(20.000,- voor de Transat). Uit de eerste etappe verslagen van de Transat 2009 blijkt wel hoe zwaar het was. Veel kapot(lees geld) en veel wind. Tot 40 knopen gedurende langere tijd. Ja, onze keuze is voor ons op dit moment het moeilijkste maar het beste geweest.

Inmiddels hebben we door de opgedane kennis met de D2 en in samenwerking met de D2 werf Maree Haute de ontwikkelingen van de 2win kunnen doorvoeren. Ze heeft nieuwe roeren gekregen, een nieuw stuur systeem etc.

Maar voor we aan onze doorstart kunnen werken, moeten de 713 en de 712 verkocht worden. Verschillende plannen zijn voorbij gekomen. Maar helaas ze moeten worden verkocht. Tot die tijd varen we met de 713 in de Coldhandedraces.

Eens kijken of we in 2011 dan toch tegen elkaar kunnen varen richting Salvador de Bahia.

Ysbrand en Christa

Read more

2e in de Transgascogne!!!

transgascogne09.jpg
foto- Melanie Bahuon

.

Om 23.24 kwamen we op 10 augustus over de finish lijn. Mijn super verjaardagskado! Heerlijk tussen de top serie boten gevaren. Stuivertje gewisseld met Fransico-607 en Charlie-439, de uiteindelijke winaar van de solo-serie boten (welke met hun +/-130 kilo lichtere boot in het voordeel zijn van de duo handed boten en aan de andere kant zijn wij in het voordeel met 4 handen, en dus meer slaap, in ieder geval meer man/vrouw-stuur-uren). Na de windstilte van 4 uur wisten we niet meer naar voren te schuiven. En hebben een mooie 3e plek gevaren in onze klasse in deze etape. Achter Peter Laureysens(winnaar Transat2005, en in 2007 met proto Ecover) en Claire-548, en achter de Mistral-569. Maar 2e overall in onze klasse en 5de in de serie boten (solo en double samen). Een uitstekend resultaat in een illustere race die de laatste grote test is voor degenen die de Transat in september gaan varen. WIj zijn zeer ‘tevree’. Een mooie afsluiting van het seizoen. Nu nog even vieren en dan gaat onze mini uit het water om voorlopig in Frankrijk te wachten op een volgend avontuur.

Read more

Het wedstrijdseizoen is begonnen

Het wedstrijdseizoen is nog jong, maar inmiddels heeft het team al 2 wedstrijden gevaren. En met resultaat!

_igp1855.jpg

Ysbrand heeft solo de Pornichet Select 650 gevaren, een race langs de rotsige kust van Bretagne over 300mijl. Dit was de 1e Classe Mini wedstrijd van het seizoen. Dat was te merken aan het feit dat van de 64 gestarte boten 24 vroegtijdig uitstapten.
Ysbrand kwam heel verrassend als 1e Serie 650 om de boven boei en wist na 300mijl met flink wat wind als 5e te eindigen!

Christa heeft solo de Mini Pavois gevaren, een race van La Rochelle door de Golf van Biscaje naar Gijon(Noord Spanje) en met een omweg terug naar La Rochelle. Haar aller eerste solo race van 800mijl, verdeelt over 2 etappes. De 1e etappe werd gevaren met maar 1 doel; binnen de tijd finishen. En dat deed ze. Voor de 2e etappe van 500mijl kreeg ze als opdracht van haar trainer om op haar snelheid te letten en bij de vloot te blijven. Vanwege een storm werd de race ingekort. Ze wist als 8ste van de Serie 650’s in Lorient te finishen!

De volgende wedstrijd is de Trophée Marie Agnès Péron -vanaf 4 juni 2009- een solo wedstrijd over 220 mijl -Douarnenez – Iroise et Ponant – Douarnenez. Met een veld van circa 100 Transat 650’s aan de start. Een race die gaat door de beruchte Raz de Sein(door de rots eilandjes een enorme stroomversnelling creerend), en langs Pointe de Penmarch, Glenan en Groix eiland. Kortom genoeg ingredienten om wakker te blijven in deze populaire solo race, waarin alle grootheden aan de start verschijnen. Te volgen op http://www.winchesclub.com/map

Gevolgd door de Mini Fastnet-vanaf 13 juni 2009- een doublehanded wedstrijd van 600mijl van Douarnenez naar de beroemde Fastnetrock(en weer terug). Te volgen op http://www.winchesclub.com/mini

Ook schrijven we regelmatig  we over onze ervaringen in het weblog.

Read more

In de race

Er is maar 1 eerste keer!

De 1ste etappe heb ik gevaren in een overlevings-stand. De 1ste nacht kreeg ik 25 knopen over me heen een windkracht 6, van achter. Op zich niets mis mee, maar had de grote spi op staan, en dat had wel wat kleiner gemogen. De stuurautomaat wilde niet echt helpen zodat ik z’on 5 stuur uren erop had zitten, voor ik de spi in het water wist te droppen. Worstelend met knikkende knieeen en al mijn kracht verliezend in deze weinig contrast rijke nacht duurde het even voor ik de zwarte spinaker weer aanboord had. Ik kon nog maar aan 1 ding denken; slapen… Zo sliep ik wat keren 20 minuten achter elkaar. Ondertussen gingen mijn gedachten onder deze druk en slaap te kort een eigen leven lijden. ‘Eens maar nooit meer’ was de statische zijn van mijn mind. De dolfijnen hielpen mijn gedachten te bewegen, de tranen weg te vegen. Dacht dat ik ver ver weg was van een ieder. Ik kon niet meer bedenken hoe ooit weer weg te komen uit noord Spanje, misschien de trailer halen…

3535563325_506120944c.jpg

Maar na een warm welkom. Ik was niet eens als laatste binnen. Begreep ik hoe ik alle realiteit was verloren onderweg. Ik was toch maar mooi aan die andere kant van de Golf van Biscaje terecht gekomen! Binnen de tijd. Voor de 2e etappe wist ik wat komen ging. Wat het alleen zijn, het slaap gebrek, de constante bewegingen, het pragmatische leven met mijn geest deed.

De 2e etappe zou gedomineerd worden door weinig wind met de donkere wolk van een storm boven het einde van de etappe hangend. Met hernieuwde energie ging ik de haven uit. Gespannen hoe zou ik 500 mijl doorstaan. Ik voelde me rustiger worden toen ik zeilend mijn bootje weer voelde. Ik koos bewust voor een start met ruimte om me heen(alle kans op aanvaringen vermijdend), vlakbij het startschip. Als 1 van de laatste ging ik over de startlijn, maar met vrije wind en snelheid. Ik besloot meteen te tacken, achter boot nummer 426(van Ricardo, de oude boot van Jelmer Bouw) aan. Yes,yes, dit was de gunstige tack, met het landeffect als groot voordeel!!! Ik kon alleen maar denken, wat zal Ys hiervan genieten!!! Wat zal hij trots op me zijn dat ik net als bij de 1ste etappe zo werelds van start ga. Ik kwam als 1 van de eersten bij de boven boei aan. Voor de meeste grote helden. Voor Jurg met 753 Mare. Ik hoorde hem balen van het feit dat hij mij met zijn splik splinter nieuwe proto me even niet wist in te halen. Mijn Genaker(code 0) stond vol voor de zijne…

De 1ste nacht heel hard gewerkt om haar aan de gang te houden. Denk dat ik wel 6 keer de spi heb gestreken om dan na enkele minuten hem weer te hijzen, om elk zuchtje wind mee te pikken. Geheel in mijn element voelde ik goed haar snelheid aan. Het was van windloos gat naar gat varen. Conrad riep me gefrusteerd via de marifoon op hij had de hele dag tegen mijn spinaker aan zitten kijken en het gelukte hem maar niet me in te halen. En ik zat genietend weer te trimmen. De twijfel kwam, de westen wind bleef uit. Links van de vloot was het advies, maar waar was de vloot. Zou meer west niet te extreem zijn? Ik besloot niet westelijker meer te gaan… Op dag 2 kwam ik top10 proto’s tegen die niet in mijn buurt hoorden te zijn. Ik haalde een top5 serie boot in. En hij mij einde van de dag. Ik voelde me even het koninginnetje van de Golf. Die laatste nacht dat besloten werd de race daadwerkelijk in tekorten vanwege de storm, sliep ik niet, verloor snelheid en daarmee plaatsen. Met als klapper een spinaker om de voorstag vlak voor de finish zodat bootnr 7 en 739 waarmee ik stuivertje had gewisseld de laatste 30 mijl en ook de 625, voor me over de streep gingen. Helaas… maar tevreden met een hele spinaker en los gesneden schoten op weg naar Lorient; om een echte nacht te slapen in het zeilcentrum van Frankrijk, naast de Roxy van Samantha Davies.

Later bleek ik 8e van de series! Joel(de meter van classe mini, waar we vorig jaar zo wonderlijk door zijn geholpen) was super trots; ‘Geweldige start en na 11/2 dag ben je zeker in slaap gevallen. 800 mijl op zak!’ Thomas, het technische brein van de D2 werf was persoonlijk naar Lorient af gereisd. En vertelde hoe ze met de hele werf me gevolgd hadden. Snel mijn telefoon opgehaald; En Ys…hij was bere BERE trots. Had ik in etappe 1 nog duizend doden gestorven. Etappe 2 was er 1 waarin ik mee deed!!!

Het duurde wel even voor ik weer met beide benen aan land stond.

Wat een leven! Zoals ik het graag zie; met diepe dalen en grote hoogten. De opera stemmen uit mijn ipod zetten dat gevoel nog even extra aan..Blij dat ik ooit een lesje heb gehad, zodat ik op moeilijke momenten mee kan schallen in het donker.

Read more