De site is er een paar uurtjes uit geweest vanwege de enorme belangstelling, ook vanuit het buitenland. De bandbreedte is tijdelijk uitgebreid zodat we vanaf nu goed bereikbaar kunnen blijven!

Ysbrand heeft ondanks het verliezen van zijn mast, ruim 300 mijl voor de finish, de eindstreep ruim binnen de toegestane tijd gehaald. Daarmee heeft hij  De race Les Sables-les Acores-Les Sables 2010 regelementair volbracht!  Met nog 3 hekkesluiter- mini’s na hem, een resultaat om trots op te zijn. Helaas zal hij moeten leven met het idee dat hij voorin het veld meevoer. Een podium plek nog tot de mogelijkheden behoorde… voor de ontmasting.

Ysbrand moet nog 14 mile naar de haven van Les Sables.
Hij heeft de afgelopen dagen goed kunnen slapen op een zelf gemaakt bed in de kajuit.
Hij had toch niets anders te doen met een maximale snelheid van 6,5 knopen. Een geluk bij een ongeluk!

Christa wacht hem inmiddels op in de haven, waar hij rond het eind van de middag wordt verwacht.

(Update: na telefonisch contact met Christa.)

.

.

Update: 16.00 uur, nog 3,5 mile naar de haven. Het gaat langzaam. Er is weinig wind op het moment! Christa is met een rubberboot mee om hem binnen te halen.

Dit zijn de foto’s die gisteren, eind van de middag, genomen zijn toen Christa, in de volgboot langszij kwam om te controleren of alles goed was met de uitvinder van deze nieuwe zeiltechniek. (media BREIN) was het toch? Zo te zien kan je het grootzeil ook ondersteboven gebruiken!

(Geplaatst door Riepko)

‘Heursement, Il avait 5 pompelmoes – Gelukkig heeft hij nog 5 grapefruits’

Probeer het maar zegt Andre. De hele ochtend en middag waren we omringt door een 7 tal
walvissen. Wat adembenemende taferelen opleverde.
En nu, nu hoor ik zijn stem.
Bijzonder genoeg met gedrevenheid en energie. 1uur later hoort hij ook mij.

‘We komen eraan’. ‘Echt?’
2 dagen leefde hij in eenzaamheid met een te langzame boot.
‘Ik heb een hele lijst gemaakt, met alles wat we moeten bespreken.
Ik dacht dat je boos zou zijn, omdat ik niet goed voor haar heb gezorgt, ik heb de boot stuk gemaakt terwijl ik belooft had op haar te passen.’
Maar hoe, waarom. En nu, vraag ik.’Eigenlijk weet ik het niet. Ik had 13 knopen snelheid, 25 knopen wind, 2 reven en de code 5 en toen kwam er een hele grote golf en PATS.
Eerst was ik boos, maar ik moest iets, je zult het zo wel zien. Ik kan bij 15/20 knopen
wind 6 kn snelheid halen.’ Gelukkig, denk ik, hij is niets van zijn optisme verloren, 6kn met een 3.5 meter mast, wat denk je zelf.
‘Ik hoop dat je het niet erg vind, maar ik ga de race uitvaren.’
Ik was me zorgen gaan maken als hij iets anders had gezegd.
‘Elke 2 uur zend ik op kanaal 16 een ‘all ships’ uit met mijn positie, dat mijn boot ontmast is en er verder geen problemen zijn. Ik geen assistentie behoef. Maar slecht verlicht ben.’

Andre staat inmiddels in de mast, op de 1e zaling, naar hem uit te zien.
‘Ik zie hem’, roept hij. Het duurt even maar dan zien ook wij op dekniveau een rare verschijning aan de horizon, een vierkant met een oranje vlakje. We maken foto’s om tot het uiterste in te zomen, om zo zijn tuig te ontrafelen. De wijn wordt te voorschijn gehaald (sinds Bruno van boord is gebeurd dit alleen tijdens hele bijzondere gebeurtenissen).
We hebben een missie. En dan zijn we nog maar enkele meters verwijderd en echt ik kijk in een stralend gezicht van een man, die overwonnen heeft. Hij laat vol trots zijn boot zien. Andre roept dat we dit goed moeten vast leggen, dit is zeer interessant studie materiaal. Verwonderd zijn we over de creatieviteit die dit effectieve noodtuig heeft opgelevert. Ik moet toegeven, misschien kan het, 6 knopen.
‘Ik moet vragen of je nog genoeg te eten en te drinken hebt. En methanol, voor de batterijen?”Alles heb ik nog meer dan voldoende, ik ga regelementair finishen, ik heb nog 5 grapefruits!’ Dat is 5 meer dan wij!
Ondertussen wordt ons grootzeil gehezen. Onze missie is voor nu volbracht. We kunnenaan Denis verslag doen dat alles zeer goed met mens en boot is, geillusteerd met stralende foto’s. Ik ben bere trots. Mijn man, Mijn boot. Een knap staaltje.

Het laatste bericht komt Om 1.00TU over de marifoon. ‘Ik ga 6.2 knoop!’

(Geplaatst door Riepko na e-mail van Christa)

.

.

.

.

.

.

.

.

.

Update vanuit Nederland: Die 6.2 knopen vaart hij nu ook! en er zijn nog andere die creatief binnen komen!

Het was 21.30 TU. ‘PenARClos pour Esperanza’.’Zie je dat vliegtuig?’

Op dat moment gaat de telefoon, de iridium. Denis, race directeur. Ik kan het gesprek niet volgen. Ik weet dat het over de getrokken eprib van Jerome gaat. Tot dat ene nummer; septcentcinquantehuit, 758. Mijn hart begint hard te kloppen, ik leun tegen mijn cabinedeur aan. ‘C’est bateau de qui?’ vraagt Xavier in het algemeen. ‘Mijn boot, mijn boot, Ysbrand’ Andre hangt op. 758-Ysbrand is ontmast.

Niemand zegt iets. In de keuken rinkelen de kopjes, Marquerite en Marine doen de afwas. De stilte wordt ondraaglijk. Ik ga mijn cabin in, sluit de deur. Maar de onrust giert door mijn lijf. Ik grijp mijn Ipod en ga naar buiten; frisse lucht. Ik kijk in de ogen van Jack, hij wendt zijn blik af. Ik frommel mezelf door het luik. Ik vind een plek op het voordek. Weg bij de anderen, weg van de stilte.

Het 1e nummer wat ik vind is ‘Zij gelooft in mij’.Volume op vol, tranen aan. Het is waar, ik heb alle vertrouwen in Ys. In noodsituaties neemt zijn brein onwaarschijnlijk heldere vormen aan. Paniek en angst kneed hij tot een nieuw tuig. Hoe helder moet hij zijn geweest toen hij in het donker het vliegtuig, wat voor Jerome kwam, zag. Met zijn noodantenne verzekerde Ys de piloten ervan dat hij geen assistentie behoefte, alles prima met hem ging en vast beraden is om met zijn eigen gemaakte noodtuig op eigen kracht de haven van Les Sables binnen te varen.

In het donker voel ik een hand, Marquerite. Het duurt even voor ik de Ipod en Hazes de mond kan snoeren. ‘Weet je nog’ zegt ze en duwt haar eleboog tegen de mijne aan. “Nous devons se serait les goutes”. Vrij vertaald, Ik ben ervoor je. Samen roken we een sigaretje(mijn 1e sinds 4 jaar). Onze mannen…

PS. de epirb van Jerome 468, was loos alarm.

PS. Esperanza is 1 van de andere begeleidingsschepen.

PS. PenArClos vaart met volle kracht naar de positie van de 758, niet op mijn verzoek,(nogmaals Ys is prima instaat de haven te bereiken, en zoniet vraagt hij hulp via zijn tracker danwel eprib) maar omdat Denis deze opdracht geeft. Wij zullen enkel standby zijn. Gister lag hij 100mijl op ons voor. Inmiddels zal het voor ons een 8uur varen (lees motoren) zijn voor het 1e contact. Helaas zal de windstilte tot 21.00 vandaag, niet aan zijn snelheid bijdragen.

PS. Ondertussen druppelen de boten over de finishlijn. Robert ligt op een super mooie 4e plek bij de Serie’s. Hugo neemt de plaats van Ys waar, 6e. Chapeau voor de winnaars! Bertrant en Xavier!

Ik mag weer schrijven. De eerste is binnen, Bertrant754, een wereldprestatie! Nummer 2 en 3? Vanmorgen was het nog de jonge Thomas787 en Veronique429. Na haar super prestatie om na 6 dagen van zelf sturen, niet slapen, op de Azoren aan te komen, is het haar meer dan gegund. Veronique op het podium!!! Hoop ik.

Dan volgt al snel, of is, de eerste Serie binnen; Xavier472. Kijkend wat er zich afspeelt bij de series; tweede Amaury697 of toch de ijzersterke 464JeanMarc? Vier is de 774 gevolgd door vijf RobertNED602, die nog altijd het tempo er lekker in weet te houden. Maar is het hoog genoeg voor een podium plek?

Zes is 527 Hugo; vreugde bij Marquerite over de terugkomst van zijn noordelijke route. Zeven is 435,gevolgd door de winnaar van de eerste etappe. Acht is Davy674 en negen de 758, Ysbrand, als drietal afgesloten van de rest door een windstilte. Maar is de snelheid van Ys, 2.2 knopen, snel genoeg om los te laten? Alleen Andre aan boord denkt wat ik misschien voel.

Drie dagen hield Amerikaan Ryan mijn gedachten vast. Ik liet me gaan,
hij is onze vriend. Een vliegtuig vloog uiteindelijk uit om te kijken. Alles was wel, mijn angst had het gewonnen. Ik mocht niet schrijven. Nu; ik vertrouw op Ys wetend dat het een loodzware race voor hem is. Nog een uur en dan weet ik weer meer, dat wat jullie misschien allang weten; zijn bootsnelheid is weer terug. Andre vraagt of ik ooit weer mee zal gaan met een begeleidingsboot. Ik geef eerlijk antwoord. Ik voel me eenzaam, hier aan boord. Meer solo dan ooit in een boot alleen.

(Geplaatst door Riepko na e-mail van Christa)

Update vanuit Nederland:

Er is vanmiddag een vliegtuig over de vloot gevlogen om aan de boten te vragen of alles in orde was en Ysbrand heeft daar bevestigend op geantwoord!

Wij zijn inmiddels in de kern van het Laag gekomen; geen wind! We rollen van de ene naar de andere kant met deze logge 57footer. De spi houdt het maar net bij. De vraag is wanneer bereikt het de Mini’s, of zijn er gelukkigen onder hen die er vrij van weten te blijven? Voorop Bertrant 754, welke nog altijd met hoge snelheid de golf van Biskaje op dendert. Gevolgd door Jorg, wiens 1e plek hierdoor in gevaar wordt gebracht.

Bijzonder genoeg vinden we in de daarop volgende kopgroep Xavier 472- 1e Serie Mini. Met zijn, minimaal, 300KG zwaardere boot, minder zeiloppervlak, geen waterballast, geen zwenkkiel etc gaat het bijna op Lobato achtige praktijken lijken. Een Serie die dagen achtereen de vloot wist te leiden bij de laatste Transat. Iets verderop vinden we ook Jean Marc 464. Derde Serie is Amaury 697. Hij kampte de heen weg met problemen en las een boek. Dan als 4e Robbert 602! Met een bijna constante hoge snelheid ligt hij lekker in de race en is een podiumplek op dit moment zijn winst. Waarmee hij maar weer eens bewijst dat hij niet onder doet voor de jonge helden.

Bootspeed is wat de klok het hardst doet slaan. Jean Marie 774 heeft een 5e plek. Op de voet gevolgd door Ysbrand 758-6e. Terug geklommen naar een plekje middenin de vloot. Zijn bootsnelheid lijkt iets lager te liggen dan zijn voorlopers. Plaatselijk minder wind, zijn grootste spi verloren aan de zee, of is het het boek wat hem uit de wereld van het hier en nu haalt. Ik had het niet mee moeten geven. Maar uit de 1e etappe is gebleken voor de finishlijn is er nog geen race gelopen. Het rustigere weer geeft de deelnemers en begeleidingsboten de kans de broodnodige reparaties te doen. Bij ons was het onze spiboom, die uit de mast naar beneden viel. Anderen waaronder Marc571 en Fabien708 kunnen hun zeeziekte hopelijk overwinnen. En Hugo527, Marquerite maakt zich zorgen. Hij ging ,door een niet aangekomen pakje, met 2 in zeer slechte staat verkerende stuurautomaten op weg. NOUS DEVONS SE SERAI LES GOUDES!

Vele boten hebben, door de hoge snelheden, inmiddels diverse averij opgelopen. In de Golf van Biskaje wacht nog een groot gevecht in harde wind!

NOUS DEVONS SE SERAIT LES GOUDES!

(Geplaatst door Riepko na e-mail Christa)

Onze wacht zit er weer op. Het was op onze plek op de oceaan, chaotisch qua golven en een meer dan genoeg aan wind; 28knopen. En dat is te merken,middels ik dit schrijf,  ligt iedereen te kooi met krampende magen, vermoeide ogen en/of onrustige hoofden. De posities zijn weer binnen. Vanaf de eilanden heeft Ysbrand de meest oostelijke route gekozen van de hele vloot. Dit geheel tegen advies van de trainer in en niet risicoloos. Met minder wind maar ook met minder mijlen heeft het voor dit moment goed uitgepakt. De bofkont.

Alle boten varen nu richting het oosten met nog heel wat mijlen te gaan en,op een enkeling na, buiten marifoon contact van de begeleidingsschepen. Hopend dat marifoon nr3 wel de eenzaamheid op de 758 doorbreekt dmv contact met andere notendoppen. De eerste spinnakers van de vloot zijn alweer verloren. De 1 niet tijdens een verkeerd ingeschatte gijp of wissel. Maar domweg met zak en al van boord geschoven. De eigenaar is door gevaren. Wij hebben de spi ter plekke niet meer kunnen vinden. Een race als deze zonder spi is verloren. De meeste skippers brengen er dan ook 3 mee, zij het van verschillend formaat.

Voor nu; op naar de volgende posities. Om de tussentijd te vullen, lees ik de boeken van Bertus Buijs, Ostar zeiler(de Ostar is een solo zeilwedstrijd van Plymouth naar New York). Hij is net terug van een wereld omzeiling. Gevonden (Bertus en zijn boeken) op Fajal(Azoren).

PS1: Pen Ar Clos eigenaar (en kok) Bruno is op de Azoren ingewisseld voor Jack, vriend van race directeur Denis. Maar mijn wachten deel ik nog steeds met Xavier, ja hoor hij is echt van DE familie!

PS2: Verder heb ik beloofd aan Andre,vroegere eigenaar en bouwer van proto mini 265, 1 der 3 musketiers (transat 1999) om de groeten over te brengen aan Sander Bakker (transat 2001). Stoere verhalen over een Amerikaanse engel met catamaran. Inmiddels is Andre skipper op de Pen Ar Clos en wat kinderen rijker.

(Geplaatst door Riepko na e-mail van Christa)

kijk op vertrek azoren

.

Vanmiddag om 15.00 uur zijn alle boten van start gegaan voor de terugrace naar Frankrijk.
Met 7 knopen wind en laaghangende bewolking niet echt het stralende weer dat je in die omgeving zou verwachten. De omliggende eilanden zijn nog net te zien. Iedereen is weer opgeladen en uitgerust aan deze race begonnen. Nu maar hopen dat er gauw meer wind komt en iedereen echt kan gaan racen.

.

Na een lekkere week op de Azoren en allerlei reparatie’s aan de 758, gaan er morgen 36 boten van start voor de 1270 mijl vanaf Horta, de Azoren, terug naar Les Sables d’olonne in Frankrijk.
Na een spannende strijd in de 1e etappe, waarin Ysbrand met de 758 een mooie 6e plaats wist te bemachtigen, is de wedstrijd nog lang geen gelopen race. Er zijn maar kleine tijds verschillen tussen de concurenten en alles is nog mogelijk. Zowel bij de Series als bij de Protos.
Bij de Series zal hard om het podium gestreden worden door Davy 674, Xavier 472, Jean Marie 464 en de Nederlander Robert met de 602, deze kwam op een uitstekende 4e plaats binnen. Jean Marie met de 774, Ysbrand met de 758, Hugo met de 527, Vincent 435, Clement 512 “no war” etc…
Jorg met de 753 zal ook zijn plek hard moeten verdedigen bij de Proto’s.

Alles kan weer gevolgd worden met de tracker van de organisatie.

Klik op het onderstaand logo.

Christa zal vanaf de begeleidingsboot van de organisatie, Pen Ar ClosII, weer verslag proberen te doen.

(Geplaatst door Riepko)

Vandaag hebben Ys en Christa de proloog op de Azoren gevaren.

Bij verschillende boten werd locale knowledge aan boord gebracht in de vorm van kinderen en zeilbobo´s.  Anderen zeilden met de overgevlogen of overgezeilde vaders, moeders, kinderen, vrienden en of partners. Zoals ook wij. Na een week welke in het teken stond van uitrusten, reparaties, de meteo volgen, maar ook verkoelende duiken vanaf een pikzwart (lava zand) strand in een heldere zoute zee, mochten we eindelijk weer zeilend de haren laten wapperen. Wat hier en daar wat stroefjes verliep na al die solo mijlen. Toch wisten we de 758 weer als 6e over de streep te varen. Wederom in de strijd met de 527 met onze vrienden  Hugo en Marquerite. Zij met hun grote spi, wij met onze code 5 (kleinste spi). Welke we ter nauwernood voor bleven.

Nu op naar de voorbereidingen voor de terugtocht. De marifoon heeft nog steeds problemen met ontvangst en omdat het solo varen al zo alleenig is, kopen we maar een Azoriaanse marifoon. Verder is er nog het nodige splits en touwwerk te doen. Het onderwaterschip poetsen. De route voorbereiding. Briefing. En dan op naar de overkant. In een poging om het podium te bereiken!!! On vera.

Ysbrand is vanochtend rond 5uur, als 6e aangekomen in Horta op de Azoren!

Christa zit nog op de volgboot en zal rond 6uur vanavond ook ter plaatse zijn.

Het diner hier aanboord zit er weer in.
Margerite en ik versnellen met de dag ons eet tempo tijdens het diner. Andre haalt vlak voor aanvang van het eten de posities van de 650’s op. De eerste dagen zonder dat aan ons door te geven. Maar inmiddels is dat bekend en laat hij het wel uit zijn hoofd om niets te zeggen, de spanning is daarvoor te groot bij ons.
Tijdens het eten is dit het hoofd onderwerp en uiteraard de speculaties hierover. Ik ben degene die het meest op de hoogte is, waardoor de anderen denken dat ik al heb gekeken. We vragen premissie om de tafel te verlaten. Zonder op het antwoord te wachten, en met een laatste blik op de stuurautomaat, de wind en de spinaker vlucht ik mee naar beneden en staren Margerite en ik weer samen naar het scherm aan de kaartentafel. Andre sputterd nog iets van die Hollandse schippers van tegenwoordig.
Margerite slaakt een kreet omdat haar Hugo nog 4e ligt! Ik moet het toch met wat minder doen, 8e of 9e plaats. Andre stelt me gerust door me te wijzen op de constante beweging van het hogedrukgebied bij de Azoren. Hij heeft gelijk, Jorg 753 gevolgd door Andrea 756 en Sebastiaan 716 moeten, vanwege de kern van het hogedrukgebied en in het zicht van de eilanden, stil liggen. Terwijl de Noordelijke passage van Bertrant 754 op dit moment een betere optie lijkt te zijn. Maar morgen kan alles weer anders zijn. Toch had ik liever gezien dat Ys voor de 774,744, 435, en de 602 van Robert zou liggen. Landgenoot of niet. Op dit moment lijken ze wederom weer aan elkaar gewaagd, de één zuidelijk en de ander noordelijk met behoorlijk wat mijlen er tussen.

(Geplaatst door Riepko na e-mail Christa)

Slecht geslapen in mijn 3 persoons kooi. Misschien is het, het eten wat nog niet verteerd is als ik in mijn kooi kruip. Eigenaar Bruno maakt nogal rijkelijke maaltijden klaar 2 tot 3x per dag. Hij geniet hier, als 70 jarige, volop van en dat is aan zijn gevulde buik te zien. Het zal de champagne die we dronken wel zijn, met een crepé ‘traditionel’ (boter & suiker) als borrel hapje.

Het voelde bijna als verraad ten opzichte van onze dappere mannen, wij vrolijk toostend op het goede leven. Als een godin op een Franse ‘Camion’, grap ik tegen Margerite. Ik voel elke golf die ik zie door zijn mini 758 gaan. Hopend dat hij zich elke keer, opnieuw, goed heeft aangelijnd. En dan de spanning van de race. Als de posities binnen komen zit ik uren achter de computer te rekenen. Op internet is het gemakkelijker te volgen dan via onze magere e-mail. Inmiddels is het Azoren hogedruk gebied verschoven en daarmee de windrichting en de sterkte van de wind nabij de Azoren. Ysbrand zijn positie is daardoor op dit moment iets minder gunstig als zuidelijke boot. Ik weet niet of hij met onze nieuw geinstalleerde SSB radio en de in de verstaging opgehangen antenne, Monaco radio kan ontvangen. Via de marifoon krijgt hij geen positie’s van de concurende boten meer door, vanwege de grote afstanden. Door het verplaatsen van het hogedruk gebied wordt de passage door de eilanden, van de Azoren, zeer spannend. De Proto’s van Jorg 753 en Bertrand 754 zullen als eerste hun echte tactiek moeten bloot geven. Jorg kiest, waarschijnlijk, voor een noordelijke passage en Bertrand een westelijke. Bij de Series zijn het nog steeds Xavier 472 en Davy -674 gevolgd door Jean Marc 464. Dit zijn zeer bedreven zeilers… On vera welke tacktieken heilzaam zullen zijn. Een enkele boot wensen Margerite en ik een grote walvis toe. Gewoon omdat het zo leuk zou zijn als onze mannen lekker bovenin eindigen. Winnen hoeft niet maar een 4de en/of 5e plaats hebben ze wel verdient.

P.S. Over de prinsen familie van Xavier wordt niet gesproken, not done geloof ik. Misschien zie ik vannacht mijn kans schoon om hem eens uit te horen. Wij denken over 3 dagen aan te komen. Maar dagelijks krijgen we van de organisatie te horen dat we onze genaker moeten strijken en speed moeten reduceren, om achter de laatste boot te blijven.

(Geplaatst door Riepko na e-mail van Christa)

De 5e dag is in gang gezet. Mijn wacht van 5.00 tot 8.00 uur zit er op.
Maar omdat er geen andere crew leden zijn opgestaan, lopen Xavier
(zijn neef is de prins van Monaco) en ik onze wacht gewoon door.

Omdat hij het beste Engels spreekt aan boord heb ik de eer, om samen met hem, wacht te lopen.
En zo vertrouwen we elkaar middenin de nacht onze verhalen toe.
Vannacht was het de beurt aan het verhaal hoe ik Ysbrand heb leren kennen. Hij geniet van het verhaal hoe onze ontmoeting zich ontvouwd heeft in de liefde en hoe sprookjesachtig onze eerste nacht op de zeilboot Rexona was…

Ondertussen vaart Ysbrand in zijn dappere eentje over de oceaan. Heerlijk is het om vanochtend te zien dat hij, als meest zuidelijke boot (voor dit moment), een goede strategie heeft gekozen. Hier aan boord krijgen we maar 2x per dag de posities door van alle boten. Dat is wel ons hoogte punt van de dag en de weddenschappen lopen dan ook!

Eergister pakte Bruno, eigenaar van de Pen Ar Clos Benetaeu 57, onze boot en het vrachtschip van alle begeleidingsboten, de marifoon. “Quelle numero boat Ysbrand?” -“758” Ysbrand’s stem maakte een sprong toen hij mij hoorde. Voor even weer aan boord van onze mini, daar waar ik naar verlangde. “Ik heb problemen met de marifoon, de stekker van de antenne is stuk” We hadden het al gemerkt, zelfs de eerste dagen konden we hem al niet horen. “Ik zal de nood antenne gebruiken tussen 21.00 en 22.00 uur, als het weer het toelaat.” “Verder is alles prima!!!” Ik moet op mijn tong bijten om niets te vertellen over de komende weersvoorspellingen

en zijn positie in de vloot op dat moment. Veel te noordelijk naar mijn idee. Ondanks het feit dat niemand het ooit zal weten of verstaan, behalve Robbert dan. Ik houd me keurig aan de regels, te blij dat ik heel even bij hem aan boord kan zijn. Dan onderbreekt een Spaanse visser ons gesprek, we spreken af naareen ander kanaal over te gaan. Maar ik vindt zijn stem niet meer terug.

Wij zijn genoodzaakt bij de staart van de vloot te blijven. Zelfs na het afbreken van de mast van de mini 36. Als iemand het verdient om in de Azoren aan te komen is het Piere. De oudste boot (ouder dan nummer7) van de vloot. Piere is degene die aan de meeste boten van de vloot wel iets heeft gedaan. Schoonmaken van de romp onder water, splitsen van lijnen etc. en dat alles om zijn droom waar te maken, zeilen in een Mini! De 36 heeft hij ook nog eens geleend van iemand anders.

De strijd wordt met de dag spannender! Met als 1e de proto 754 (mijn 1e plek in de weddenschappen) en de 753 van buurlandman Jorg aan de kop. Bij de series zijn het  Xavier 472 en Davy 674 gevolgd door Jean Marc 464 en dan Hugo van de 527 misschien! Margerite geeft me een kus op mijn hoofd als ik deze gedachte uitspreek.

Maar Ys heeft een mooie plek in de vloot en bovendien een mooie en hogere snelheid dan de meesten. De eilanden, van de Azoren, zullen beslissend zijn zegt Andre,de skipper van de Pen Ar Clos. Hij heeft gelijk alles is nog mogelijk, en wie anders dan hij kan het weten. Hij heeft 2x de Transats gevaren, 2 Mini’s gebouwd, waaronder de 265, die nu nog altijd vooraan in de vloot vaart.

PS. Ik heb ook Robbert gesproken! samen met Ys heeft hij een nacht vastgezeten in een visnet, het heeft hem (hen) de nodige plaatsen gekost. Inmiddels maakt, ook hij, het prima!!!

(Geplaatst door Riepko na E-mail van Christa)

Het is 2 augustus, 19.25 local time. Onze boot is veroordeeld om bij de
staart van de vloot te blijven. Helaas!
Ik heb net Pierre op de mini 36 ‘goede wind kunnen wensen.

Maar Ysbrand met 758 Mediabrein, was, vanmorgen op de VFH Radio nog
net te horen…  Good for him.

Hij had een wervelende start, zoals alleen hij dat kan!
Als 3e serie boot ging hij om de boven boei.
Het heeft hem zeker een goede moraal meegegeven.
Hij is de 1e nacht goed door gekomen. Klamme zee en een nat
windje vanuit het noord westen. Wel goed om in je ritme te komen.

Vanmorgen bleek Xavier (de favoriet van deze race in de Series)
met de 472 de kop te hebben overgenomen.

Ysbrand zat nog in de kopgroep waar ook Robert van de 602
aansluiting bij had gevonden.
Maar dat kunnen jullie vanuit huis beter volgen dan ik hier van midden op zee.

Samen met de vriendin van Hugo, bootnr. 527,
worden we hier aan boord als prinsessen behandeld!

Morgen meer nieuws als het kan………

Klik op het logo hierboven om zijn huidige positie te zien.

(Geplaatst door Riepko na mail van Christa)

Als 1ste Serie Mini om de 1ste boei en als 5de gefinisht in een veld van hoog niveau! Wij zijn tevreden man en vrouw na deze heerlijke , in alle opzichten, zeildag- de proloque van de Les Sables-Les Azoren race. Zondag a.s. 1 augustus start om 13.02. te volgen op http://www.lessables-lesacores.com/

Classement du prologue :
Classement prototype
1 – 716 Sébastien Rogues (Eole Génération – Suez GDF)
2 – 754 Bertrand Delesne (Prati’Buches)
3 – 753 Jörg Riechers (Mare.de)
4 – 787 Thomas Normand (Financière de l’Echiquier)
5 – 719 Nicolas Boidevezi (GDE)

Classement série
1 – 674 Davy Beaudart (Innovea Environnement)
2 – 697 Amaury François (amauryfrancois.com)
3 – 464 Jean-Marc Allaire (Baker Tilly AG2R La Mondiale)
4 – 435 Vincent Kerbouriou (CGG Veritas)
5 – 758 Ysbrandt Endt (Mediabrein)

Christa is inmiddels alweer enkele dagen binnen. De 758 staat in de werf om de schade te repareren om zo tiptop aan de start van de volgende race te verschijnen, Les Sables-Les Açores-Les Sables 2010, kortweg de SAS’10. De voorbereidingen zijn in volle gang voor deze race over 2600 solo mijlen in totaal.

Proloog 28 juni.

Start 1e etappe 1 augustus Les Sables.

Start 2e etappe 17 augustus Horta.

Het belooft een spannende race te worden. Hoewel het deelnemers veld niet groot te noemen is voor Transat 650 begrippen. Doen er veel grote helden mee. De meesten met een Transat achter de kiezen. Wat dat betreft ligt Ysbrand een stuk ervaring achter… maar…We gaan het zien op;

Les Sables-Les Açores-Les Sables 2010 1-29 augustus- 2600 mijl- SOLO Ysbrand – 40 boten ingeschreven

een terug blik;

Op 22 juni vertrek ik, met stille trom. (waar Ys later op is gaan roffelen). Ik moet eerst de zee op om te voelen. Het is heel simpel een parcours varen van 1000mijl (een lus van de zuidoost kust van Ierland naar Bordeaux v.v.) zonder geavanceerde navigatie middelen, dus met potlood, papieren kaarten plotter en lineaal op pad en niet te vergeten de sextant. Ik heb geoefend met Ys, maar op zee is het  ‘even een zonnetje schieten’ een stuk ingewikkelder. Zonder motor, althans deze is mee om de haven mee in en uit te varen. Weersvoorspellingen boven windkracht 6 is de enige andere reden om een haven aan te doen.

Om 16.28 uur schrijf ik: ‘Ik ben nu 8 uur onderweg nog 10 dagen te gaan?!!! Ik plas nog eens en nog eens. Mijn hoofd zit op slot mijn lijf is onderweg. 1000mijl is zo ongrijpbaar. “

Ik hoor het brommen van motoren. Gelukkig hebben we voor deze 1000mijl een “ais”-ontvanger geinstaleerd. Maar in de nacht en met weinig wind het kanaal oversteken; tussen de file tankers door met mijn notedopje, geen back up van Ys als ik het echt niet weet in te schatten, ik vind het vreselijk!

Ze zijn vergeten de wind aan te doen. Ik voel me opgesloten in een lome soep met plastiek zware golven.

In de 20minuten slaapjes passen mijn dromen niet. Daar heb ik wat op bedacht, de dromen te dromen als ik wakker ben. Zo kom ik heel wat mensen tegen, praat tegen ze om alles een plek te geven. Jammer is dat de dromen vaak oninteressant zijn.

Regelmatig val ik in slaap. Letterlijk; terwijl ik aan het sturen ben met gennaker in de andere hand. Valt inene elke spierspanning weg. En val. Ik schrik. Ik moet me aan lijnen neem ik me voor.

Ik luister muziek om mijn hoofd te ontspannen. Ik zing, schreeuw luidkeels mee. De tranen rollen over mijn wangen. Het raakt me. Een hele zee voor mij alleen. De kleuren blauw. Geen moment hetzelfde. Maar nu een heerlijk water. Een boot die me overal brengt. Het voelt niet eenzaam. Waakzaam wel. Ik doe het met wat ik voel en zie. De dolfijnen komen en gaan. Vrijheid in een notedop.

Maar er zijn ook zorgen. De fuelcel slurpt meer Methanol dan gedacht. De klusjes aan boord nemen veel tijd in beslag en zo doet de stuurautomaat het meeste stuurwerk. Dat moet veranderen. Als ik er echt 10 dagen over doe, en daar ziet het naar uit na 2 totaal windstille dagen. Ik zet streepjes op het tankje, ik heb nog voor 2 volledige dagen, waar ik nog 5 dagen mee zal moeten doen. We spreken af: -Zodra een situatie spannend wordt klimmen er zo’n 4 “imaginary friends” aan boord-.  Dat ik overdag zal sturen en Auri ‘s nachts. Het fijne van de Ifrends is dat ik met hen kan overleggen. De manoeuvres met hun door kan nemen. Zo maken we midden in de nacht een wereldse gijp. Ik deel een flinke pluim uit. Later schrik ik wakker hoelang heb ik geslapen. Ik word boos op mijn Ifrends waarom hebben jullie me niet wakker gemaakt, we varen de verkeerde kant op… Ze zijn verdwenen, de lafaards.

Het gebeurd steeds vaker. Ik slaap door de wekker heen. Hoeveel decibel, en hoelang ringt hij? Het was een dure aanschaf. Het is nogal belangrijk om niet langer dan 20 minuten te slapen. Ik maak me zorgen. Soms ben ik al in slaap gevallen voordat ik de wekker heb kunnen zetten. Verschrikt kijk ik op tegen 4 gezichten. Een first 45 dacht op deze ochtend eens een kijkje te komen nemen. Na 8 dagen geen mens in de ogen te hebben gekeken, weet ik niets te zeggen. Ik voel me betrapt in een bloemetjes pyjama met verlepte teddybeer in mijn slaapkamer. In werkelijkheid lag ik te slapen in volledig zeilpak op de kuipvloer.

Dan zie ik een andere Mini. Met verrekijker; Een rode. Bruce???? Ik roep op op de marifoon. Hij reageert niet. De moed zinkt in mijn schoenen. Maar hij komt dichterbij” I have a message!!!” Het is Bruce. Mijn accu’s/batterijen zijn door mijn zuinige methanol verbruik onder het peil gekomen om met de marifoon te kunnen zenden. Maar in de survival ton zit de handheld. Heerlijk is het om te kunnen delen. Bruce heeft het ook zwaar. De windstiltes eating your brains out, don’t you think. Hij heeft nog vers fruit. Ik ben al een tijdje door mijn hele voorraad heen. Hij gooit me 3 appels toe. 1 voor de dolfijn. 2 voor mij. HEERLIJK!!!

Een coldfront is coming. We besluiten bij elkaar te blijven. Ik ga harder met de spinaker. Vervolgens de  code 0 maar die van mij komt los, ik moet hem strijken. Voordat ik de code5 te voorschijn heb, zitten we al in het front. Ik verlies Bruce meteen uit het oog. Zijn toplicht is te zwak. Moe of niet. Mijn lijf zit vol spanning. Ik zet een 1e rif. Ik zet het 2e. De balans is zoek, de genua is te groot, maar met inmiddels 22knoop. stik donkere nacht en golven. Ga ik als het niet echt moet niet naar voren om een rif in de genua te zetten. het regent. Een koufront uit de boekjes. Ik zie 28 knopen. Pas als de dag allang op gang is, draait de wind. Het front is voorbij, maar ook de wind en niet de golven.

Tranen, ik verlangde zo naar Ys, een bed, een appel, een kopje koffie, mijn Ipod, een douche. Ik ben zo moe. Mijn lijf zo vol met alles wat ik mee maakte. Er past echt niets meer bij. Maar de zee besluit anders. Ik moet nog een lange nacht en dag buiten blijven. Deinend op enorme golven van het Lagedrukgebied. Bang dat ik met de haven in zicht op de rotsen wordt gezet. 2 mannen komen om 04.00 vragen of alles in orde is. Gezamenlijk hijsen we weer de grote spi er staat namelijk toch 3,5 knoop wind, zonder golven prima om mee weg te komen. Na een uur zeg ik dat ik hem ga strijken het heeft geen zin… De volgende dag zegt Ys dat ze niet echt waren, die mannen. Hij staat met de handheld op de rotsen langs de baai van Douarnenez. “Ik zie je. Ik zie je!!!!!” Voor het eerst sinds 10 dagen vragen we aan elkaar hoe het gaat. “ik heb je enorm gemist. Ik geloofde dat je toch aan boord was, dat je te voor schijn zou springen, met de tekst; “Wat dacht je dan dat ik je in je dappere 1tje die zee op zou sturen????”  “Chris, ik ben zo super super trots op je!!!”zegt Ys.

Een uur later zeil ik op de genua de haven van Douarnenez binnen recht in de armen van Ys. Onder een paar jaloerse blikken van Franse ogen, zij moeten nog. En… een paar trouwe honden ogen… Sis!!!

Vertrouwen…ja, dat het goed komt…

PS. als kanttekening, ik ‘versliep’ me in werkelijkheid nooit langer dan 5 a 10 minuten. Ik was me ervan bewust dat mijn imaginary friends niet echt waren. Maar het praten met ze hielp me helder te blijven.(hoe dubbel ook). Ik leefde op de grens, waarin ik wist wat werkelijk was en denkbeeldig, en ik het denkbeeldige kon manipuleren.

Christa heeft vannacht goed geprofiteerd van de goede wind en goede gemoed. Ze heeft veel vooruitgang gemaakt en bevindt zich nu ter hoogte van Lorient. De verwachting is nog steeds dat Christa vanavond aan komt in Douarnenez waar ondergetekende haar zal opwachten. We zullen haar eerste indruk dan lezen zodra ze een klein beetje is bijgekomen. Je kunt haar nog steeds blijven volgen op haar tracker!