Category: Weblog

Home Sweet Home

De boten zijn inmiddels onderweg. Chris en Ysbrand brengen vannacht hun laatste nacht door in Brazilië.

Raar genoeg had ik er vannacht weer een slapeloze nacht van. Tussen de dromen door dan. Ik heb de hele aankomst bij elkaar gedroomd. Ze kwamen niet met het vliegtuig, maar ‘gewoon’ met hun 6.50-schuitjes. Het deed me erg denken aan de aankomst van Sinterklaas. Er waren honderden mensen op de been om die twee helden binnen te halen. De Dijk (let op de naam en de zanger woont recht tegenover ons, gescheiden door een paar honderd meter IJ-water) was er ook om het geheel muzikaal in te kleuren. Plaats van aankomst was de Veenkade in Amsterdam. Hier vindt in de zomer altijd de regatta plaats voor catamarans in de iShares cup. Mijn brein heeft behoorlijk wat associaties gemaakt vannacht.

Maar het gaat gebeuren, morgen om 18.05 uur Nederlandse tijd landen ze (vanaf Lissabon-reizend) op Schiphol. En kunnen we ze eindelijk in onze armen sluiten. Je kunt ze live verwelkomen of in een reactie op dit bericht. Ze zullen wat warmte nodig hebben met deze temperatuur en nu de eerste opwinding van het slagen van de race voorbij is.

Speciaal voor het Samen Solo duo heeft Schiphol deze week de eerste spandoekenautomaat geplaatst!

PS: ik wil iedereen bedanken voor de enthousiaste reacties op mijn gedachtenspinsels. Wie weet wordt dit vervolgd, in welke vorm dan ook. Voor nu is het even genoeg, ik ga mijn aandacht richten op mijn gezin, werk en studie. Ook ik ben ontdekkingsreiziger, maar houd meestal wel droge voeten…

Read more

Christa ten Brinke alsnog zelfstandig gefinisht in legendarische Mini Transat solozeilrace.

Amsterdam / Salvador de Bahia, 10 november 2011 – Woensdagavond 23.30 (plaatselijke tijd) kwam Christa ten Brinke met haar boot ‘Ran of the North Sea’, onder luid gejuich van haar man Ysbrand Endt, medezeilers en vrienden, aan in Bahia nadat zij eerder deze week een stop moest maken in Aracaju voor noodreparaties.

 

Christa: ‘ Mijn binnenkomst is niet te beschrijven. Ik had per sms contact met Ysbrand. Hij vertelde mij dat er heel veel mensen op mij stonden te wachten. Ik dacht dat hij overdreef maar zo’n 100 meter van de finish hoorde ik vele tientallen mensen heel hard “Christa, Christa, Christa” schreeuwen.’

 

‘Eenmaal aangekomen had ik geen grip meer op de situatie. Ik ben samen met Ysbrand traditiegetrouw het water in gesprongen en werd daarna warm onthaald op de steiger. Een ongelooflijk gevoel, die warmte en liefde na zolang alleen vechten. Iedereen noemde mij de held van de Transat.’

Vertrek vanuit Aracaju
Na 2 dagen reparaties aan haar boot in de haven van Aracaju, zo’n 180 mijl ten noorden van Bahia, kon Christa haar avontuur weer voortzetten. ‘ Ik wilde heel graag door maar ik wist niet of ik het kon. Ik moest opnieuw vertrouwen krijgen in de boot en Ysbrand weer achterlaten. Ik had nog 180 mijl te gaan, ik wilde dit zo graag zelf afmaken. Door een vissersbootje met Ysbrand aan boord ben ik tussen de zandbanken door de haven uit gesleept. Ik had met Ysbrand afgesproken dat, wanneer hij vanaf het vissersbootje in het water zou springen, ik moest gaan. Hij sprong! Ysbrand had alle vertrouwen in mij dat ik dit zou kunnen. Dat moment was heel heftig, maar ik was weer op weg naar Bahia om mijn race af te maken. Het alleen zijn op de boot voelde ook wel weer fijn en vertrouwd, samen zijn we één.’

Heftige nacht gevolgd door mooie ochtend
Het was een heftige nacht langs slecht verlichte olieplatformen waarin Christa haar vertrouwen moest terugwinnen. Toen ze langs de plek kwam waar het eerder mis ging, meldde Christa zich via de marifoon bij het platform waar ze eerder contact mee had. Christa, lachend: ‘ ze waren erg verbaasd me weer te horen en vroegen zich af wat ik ging doen! Toen ik antwoordde dat ik mijn race ging vervolgen, maakten ze een diepe buiging en vertelden me dat ik hen altijd mocht oproepen. Ik heb naar hen geroepen dat dat hopelijk nog wel even duurt!’

Woensdagochtend was een prachtige ochtend, waarin de kunstenares in Christa zich roerde: ‘ Ik had de iPod van Ysbrand op met harde muziek en heb mijn boot ondergetekend. Ik heb echt genoten, hier heb ik het allemaal voor gedaan!’

Spijt
Christa, die inmiddels een groot stuk vertrouwen weer terug heeft ,vertelt: ‘ Ik heb veel materiaalpech gehad maar ik weet dat ik hier niks aan kan doen en het niks met mij te maken heeft. Wel weet ik nu dat ik zelfstandig een heleboel kan oplossen’.

Op de vraag of ze spijt heeft dat ze niet direct is doorgevaren naar Bahia, antwoordt Christa: ‘ Ik heb er vaak over nagedacht, maar spijt heb ik niet. Ik weet zeker dat als ik was doorgevaren, mijn mast het niet had gehouden’.

Officiële finish
Het is nog onduidelijk of Christa volgens het reglement officieel is gefinisht. Volgens medezeilers is dit wel het geval; het is nu wachten op een officiële bevestiging van de organisatie, wat enige tijd kan duren. Christa begrijpt dat de organisatie zich aan bepaalde regels moet houden maar het zou een mooie bekroning zijn voor al het harde werk.

Nog een keer Samen Solo of nooit meer?
‘Het was een zware race, zeker om “samen solo” te doen. De wetenschap dat je allebei in het zelfde schuitje zit, is zowel in de voorbereiding als tijdens de race erg heftig. Het is moeilijk om elkaar te supporten. Het was een race met hoge pieken maar ook hele diepe dalen. Maar het was een geweldige ervaring, onze droom, en ik had niet anders gewild’!

‘Of ik het nog een keer zou doen? Ik sluit voorlopig niks uit, daar is het ook nog te vroeg voor. Samen op één boot meedoen aan een race, daar zou ik zo voor tekenen’.

Christa sluit af: ‘De zee was boos, de hemel was woest. Alles leek een maat te groot voor vrouw en boot Ran of the North Sea. Alleen, maar ik vocht, de boot voer, de boot brak, maar samen hebben wij de overwinning!’

//einde

Fotograaf: Christophe Breschi

Read more

Transat 6.50 2011: Het is volbracht

De laatste zeemijlen van Chris zijn werkelijk per kabellengte afgeteld. Vanuit de boot en vanaf de wal. Het was nog een pittig stuk met regen en veel wind. “Ik krijg geen mijl kado”, zijn de woorden van Christa. Ergens rond 03.00 uur Nederlandse tijd zette ze voet aan wal. Deze keer was ze direct welkom!

Maar ze is er. Met de Ran of the North Sea en zonder vlechten. Later op de dag volgt er ongetwijfeld meer nieuws. En weten we of ze een waardige ontvangst heeft gekregen.

Read more

Comfortabel naar Bahia

Volgens de laatste berichten had Chris vanmorgen 10.00 uur (Nederlandse tijd) nog 100 mijl voor de boeg. Ze is reuzeblij om weer 2 roeren en een stuurautomaat tot haar beschikking te hebben. Ik hoor haar inderdaad zingen: ‘Don’t worry about a thing…’

De verhalen zullen eenmaal in Bahia wel loskomen, maar één anekdote wil ik toch alvast delen. Nog op volle zee (oceaan) kwam Chris in contact met een cruiseschip. Ze had namelijk geen radio meer en was op zoek naar het weerbericht. Toen ze aan de mannen in de stuurhut vertelde wat ze aan het doen was, reageerden deze vol ongeloof. “En wat heb je voor comfort dan? Hoe slaap je, hoe kook je?” Waarop Chris antwoordde (op de droge manier die we van haar kennen): “Ik heb helemaal geen comfort.” Het was even stil aan de andere kant, gevolgd door een daverende lachsalvo van de mannen in strak wit uniform in hun leren fauteuils in de stuurhut.

Wat nou comfort, twee roeren en een stuurautomaat, da’s pas comfort!

Ik heb net Chris gezien, zonder vlechten! Ziet er pittig uit, precies de spirit die ze nu heeft! En het is besmettelijk, ik heb hem ook weer gevonden.

 

Read more

Solozeilster Christa ten Brinke vervolgt haar eigen mini-transat zeilrace na noodreparaties.

(Fotograaf Christophe Breschi)Amsterdam/Aracaju, 9 november 2011 – Na eerdere berichtgeving dat solozeilster Christa ten Brinke in de legendarische solozeilrace in het zicht van de finish haar mast had verloren, blijkt nu hoe taalbarrières, hectische omstandigheden en communiceren op grote afstanden kan leiden tot misverstanden: de mast staat nog en Christa zit weer in de race! Of ze volgens de regels nog officieel mag finishen is niet duidelijk, maar opgeven doet ze in ieder geval niet.

Christa vertelt: ‘Op 600 mijl voor de finish had ik al schade opgelopen aan een roer zodat mijn stuurautomaat niet meer werkte. Met touwtjes heb ik een soort automatische piloot gebouwd zodat ik toch een beetje slaap kon pakken. Maar met nog 100 mijl te gaan, ging het helemaal mis: tijdens de storm knapte het voorstagbeslag waardoor ook het risico bestond de mast te verliezen. Vanaf dat moment moest ik dus continu zelf varen. Ik kon geen slaap meer pakken, de wind werd alleen maar erger en kwam vanuit de verkeerde richting. Zonder roer en zonder voorstagbeslag maakte ik geen kans. Toen heb ik de rode knop ingedrukt, waarmee je aan de organisatie aangeeft dat je grote problemen hebt en assistentie nodig hebt. ‘

‘Ik had al 10 dagen met niemand meer contact gehad, dreef met 2 knopen richting de kust en was echt ongerust. De hulp vanuit de organisatie liet veel te lang op zich wachten. Toen heb ik op de AIS (radar) zitten kijken of er echt niemand in de buurt was en JA, daar was hij: de Maersk Etienne!

Deze tanker is 4 uur bij me blijven liggen en is gaan bellen met de organisatie. Door de taalverschillen is er onduidelijkheid ontstaan bij de organisatie. De Maersk heeft nooit gezegd dat ik mijn mast kwijt was: ze lagen immers naast me dus zagen dat ik hem nog had!’

Die taalverschillen deden ook haar levenspartner Ysbrand Endt veronderstellen dat Christa alleen nog de laatste mijlen naar Aracaju zou volbrengen, en dat de finish in Bahia niet meer haalbaar was. Later bleek dat ze de haven van Aracaju binnen is gesleept met de mast nog op de boot.

Weerzien in Aracaju

Ysbrand Endt was al in de haven van Aracaju toen Christa aankwam, maar werd niet toegelaten tot de werkhaven waar de boot van Christa lag. Uiteindelijk werd het dan toch duidelijk dat hij de man was van die gekke vrouw daar in dat kleine bootje, en mocht hij de haven in om Christa in z’n armen te sluiten.

Ysbrand: ‘ Toen ik haar zag, zat ze op een grote roestige zeesleper een meloentje te eten! De mannen aan boord waren echte rauwdouwers maar ze hebben ons zo warm onthaald! Tranen met tuiten hebben we gehuild; alle spanning, alle foute informatie die je krijgt, het ongeloof. Die gevoelens moeten we nu allemaal loslaten.’

In de haven van Aracaju is de boot gerepareerd, zodat Christa haar avontuur kan vervolgen. Ysbrand roept vol trots:  ‘Christa gaat de race afmaken! Of ze de race officieel volgens de reglementen kan volbrengen is niet duidelijk, maar ze gaat hem in ieder geval voltooien!’

Met kort haar naar Bahia

Christa, die tijdens de race haar vlechten moest afknippen omdat het zilte zout er dreadlocks van had gemaakt, vervolgt:

“Ik heb besloten toch het laatste stuk te varen. Het is anders zo’n desillusie! Maar het was zoveel zwaarder dan ik had verwacht. Zeiltechnisch, maar ook Samen Solo. Er was zoveel verwarring, je denkt zoveel aan elkaar, het is zo zwaar! Op een nacht voeren we bij elkaar in de buurt en tijdens een storm, opeens, was ik Ysbrand verloren. Zo’n rotgevoel, bijna traumatisch. Nu weer samen, heel heel fijn”.

Christa is inmiddels vertrokken voor de laatste circa 180 mijl richting Bahia en wordt donderdag ochtend verwacht.

 

Read more

Slotscene: Christa richting Bahia

Ze vaart weer! Gisteravond Nederlandse tijd is ze vol goede moed om 22.00 uur vertrokken. Vers eten aan boord. Uigerust in de Presidentiële suite. Schoon haar en lijf. Om eindelijk op de enige goede manier dit avontuur af te ronden.

Ysbrand vertelde dat ze met behulp van Braziliaanse zeilvrienden enkele onderdelen van de boot opnieuw hebben moeten laten maken en lassen. Er waren onderdelen kapot gegaan die Ysbrand in zijn hele zeilcarrière nog nooit had zien sneuvelen op zee. Christa en Ysbrand hebben dinsdag de boot samen dan ook uitgebreid getest.

De wind was bij vertrek vrij gunstig volgens Ysbrand, en hij verwacht dan ook dat Christa donderdag ochtend zal aankomen in Salvador de Bahia. Hij probeert haar tracker weer op de Transat site actief te krijgen. Zodat we haar die laatste mijlen ook kunnen volgen. Als dat niet lukt, volgen we haar in gedachten tot die voor haar zo belangrijke eindstreep.

Read more

In the middle of nowhere bijkomen!

Ter aanvulling bij Saskia’s verhaal en om te illustreren waar ze nu liggen.

Hier wordt je niet echt blij van. Klik op de foto voor een uitvergroting.

Laatste nieuws!!!

wim en greet ten brinke zegt:

November 8th, 2011 at 12:07 am

Het laatste nieuws van Chris,die ik net gesproken heb, ze is weer vrij, zit met Ysbrand en Khan in het hotel waar ze de goedkoopste kamer wilden boeken,die was niet schoon en kwamen ze in de presidentele suite terecht! Nu de grote klapper: Chris gaat morgen zelf de boot overvaren naar Bahia!!!Ze hebben vandaag de nodige reparaties uitgevoerd,de boot over de weg vervoeren is geen optie daarvoor moeten zoveel formaliteiten gedaan worden,dus is besloten dat ze gaat, volgens haar kan ze het in 2 dagen doen, ze wil toch graag zelf over de finishlijn en met boot in Bahia aankomen. Ze was zeer enthousiast hoe ze door de mannen in quarantaine was behandeld er werd constant eten aangeboden, zelfs de agenten, die vanmiddag kwamen waren heel aardig. Chris heeft denk ik haar big smile weer te voorschijn getoverd en de mannen weer naar haar hand gezet. Ik heb gezegd dat haar trekker het niet meer deed, dat verbaasde haar want het lampje brandde nog, ze moet morgen eerst melden dat ze weer gaat varen, dus wie weet wordt de trekker weer geactiveerd en kunnen we het volgen, ik vind het klasse dat ze het doet,maar zit wel weer in de zenuwen. Het is en blijft een doorzetter,van wie zou ze dat toch hebben?? Welterusten allemaal, tomorrow is another day, keep your fingers crossed!!

 

 
Gepost door Riepko

 

Read more

Quarantaine

Ben je de halve wereld over gezeild in je eentje. Heb je storm en regen en tegenslagen in allerlei soorten getrotseerd. Besluit je je boot te redden van de ondergang en de race waarvoor je jarenlang alles opzij hebt gezet te staken. Stuit je op een paar mannen in uniform die je in een taal die jij niet beheerst te woord staan, die niet snappen wat jij in godsnaam op die uitgeklede boot doet. Die je vervolgens het land niet binnen willen laten, omdat je geen paspoort hebt met het juiste visum. En daar zit je dan, met je grootste vriend op deze aarde (dat gelukkig dan weer wel) in een stalen boot, waar je alleen in en uit kan met een metalen mandje, waar contact met de buitenwereld nauwelijks mogelijk is…

Hoe graag had ik dit slotstuk van Chris’ race anders ingevuld. Maar het is zoals het is. Ze heeft de laatste dagen van de race vreselijk veel pech gehad. Ze is een roer verloren, de giek is losgekomen van de mast, de voorstag is gebroken, de stuurpiloot deed het al tweeëneenhalve dag niet meer. Toen kwam de storm in de nacht van zaterdag op zondag en besloot ze dat ze er klaar mee was. Dat ze met de Ran of the North Sea naar huis wilde en niet met één of ander wrak, wat wekenlang haar dierbare huis was. Dus ze drukte de rode knop in. Denkende, ze komen me halen, ik en mijn boot worden gered.

Zo eenvoudig bleek het niet. Ze wist van haar boot nog een zeilend geheel te maken, tot ze zondagmiddag door de Petrobras werd opgepikt. De mannen keken hun ogen uit. Wisten niets van de Charente-Maritime / Bahia Transat 6,50. Zagen een tenger vrouwtje en wilden haar direct naar het olieplatform brengen om haar door een dokter te laten checken. Eenmaal daar stelden ze voor om haar huis te laten afzinken, want ze konden dat notendopje niet afmeren aan het platform. Toen werd Chris wakker. En stond ze haar mannetje. Handen af van mijn boot, we gaan naar de kust, met mijn boot. Ondanks alle vermoeidheid stond ze zelf aan haar roer en heeft ze gezorgd dat de Ran of the North Sea in veilige haven kwam. Daar stond Ysbrand haar op te wachten, nietsvermoedend, al denkend aan het feest in Bahia deze avond, met capairinha’s en fruitdames en nieuw binnengekomen vrienden.

Maar de Braziliaanse bureaucratie stak hier een stokje voor. Ysbrand deed nog een poging om zijn vrouw mee te krijgen, maar kreeg te horen dat hij dan 14 dagen de cel in kon. Dus nu zitten ze samen in een hut van de tugboat, in hun stalen kooi, met 2 telefoons waarvan de batterij bijna uitgeput is en die sowieso geen bereik hebben in het schip.

Ik hoop dat ze snel naar Bahia kunnen en alsnog kunnen feesten. Ze kunnen in ieder geval met zijn tweeën bijkomen nu. De deining op de wal lijkt nog erger dan die op zee…

Read more

Solozeilster Christa ten Brinke breekt mast vlak voor finish

Amsterdam/Salvador de Bahia, 6 november 2011 – Bijna in het zicht van de haven verloor solo-zeilster Christa ten Brinke vanochtend om nog onbekende reden haar mast. Er stond 25-30 knopen wind. Ten Brinke die deelneemt aan de legendarische mini-transat solozeilrace maakt het goed en is met behulp van een noodtuig onderweg naar Aracaju ten Noorden van de reguliere finishplaats Salvador de Bahia. 

Met het inroepen van de hulp van het racemanagement is Ten Brinke niet meer gerechtigd te finishen. De zeilster lag op een 28ste positie in een van de meest eenzame Solozeezeilraces van bijna 8.000 kilometer. Deze editie zal de boeken in gaan als een van de zwaarste in de historie.

Op ongeveer 177 kilometer van de finish, 24 kilometer uit de kust sloeg het noodlot toe. De boot van Christa Ten Brinke, de ‘Ran of the North Sea’ werd al snel op afstand bijgestaan door een Nederlands containerschip. Echtgenoot Ysbrand Endt, die afgelopen donderdag als 16de over de finish ging, is over land onderweg naar Aracaju om zijn partner Christa op te vangen.

Er is een boot van de organisatie om Ten Brinke te begeleiden tot veilige aankomst in de haven Aracaju waar ze maandagochtend tussen 0.00 uur en 04.00 uur Nederlandse tijd wordt verwacht.

Ysbrand Endt noemt het een grote emotionele rollercoaster:
“Ik ging van verwachtingsvol wachten, naar schrik, naar teleurstelling, maar voelde ook een enorme trots! Trots op wat ze bereikt heeft, maar zeker ook trots op wat ze nu aan het doen is: met een eigen gemaakt noodzeil, op eigen kracht naar de haven Aracaju, 50 mijl noordelijker dan waar ze nu ligt. De wind vanuit het zuiden is met 25 tot 30 knopen te sterk om toch de laatste 100 mijl naar Bahia af te leggen. De race is over.”

“Er was een Nederlands containership in de buurt. We hebben contact gehad met de kapitein en hij vertelde onder de indruk te zijn van Christa en liet weten dat haar moraal goed is. Hij laat haar dan ook met een gerust hart achter om de laatste mijlen van haar race af te maken.”

“Ik probeer nog niet te denken aan het moment dat ik haar in m’n armen kan sluiten; dan gaan de sluizen open en houd ik niet meer op met janken. Ik zit nu in de regelmodus en dat is maar goed ook.”

//einde

Volg Christa en Ysbrand op www.twitter.com/samen_solo

Website race hier
Read more

Chris op eigen kracht op weg naar de kust

De Transat site doet ons anders geloven. Maar Chris heeft haar schouders er onder gezet. In 3 uur een noodtuig gemaakt (daar had Ysbrand een hele dag voor nodig!). En vaart nu zelf naar de kust met een snelheid van ongeveer 4 knopen. Ysbrand verwacht dat ze over 12 uur daar arriveert. Ze vaart niet richting Bahia, want de wind komt uit het zuiden en met haar noodtuig is het onmogelijk om die koers te varen. Ysbrand wacht haar op en ze zullen dan samen met de auto naar Bahia gaan.

Ik durf bijna niet meer over liederen te beginnen, maar …

We zullen doorgaan
Met de stootkracht
Van de milde kracht
Om door te gaan
In een sprakeloze nacht
We zullen doorgaan
We zullen doorgaan
Tot we samen zijn

Read more

Chris ontmast

Victim of a dismasted boat 110 miles (177 km) from the finish and 15 miles (24 km) off the coast of Brazil, the Dutch Christa Ten Brinke (758 – Ran of the North Sea) pressed the red button tonight at 5:02 UT (ndr or 6:02 French time) asking assistance of the Race Management.

A cargo ship in the area was asked  to help her if necessary. The Brazilian Coastguards is currently making an effort to send a boat in the area. This boat will then take in tow the dismasted Mini 6.50 and divert to Mangue Seco (ndr, a village south of Aracaju) where it will be at anchor.

A car set up with the organization on board, her husband Ysbrand Endt and Brazilian Chu Khan (ed, both in browsers Charente-Maritime/Bahia The Transat 6.50) leaves this morning to Mangue Seco. The Dutch woman was expected early on Sunday night, before she dismasted. She was 28th in the ranking of series boats.

 

Riepko, bedankt voor het plaatsen van het eerdere bericht. Ik heb de Engelse versie hierboven gezet. Op dit moment is de kustwacht bij haar, waarschijnlijk is ze al bij de kust aangekomen.

Wij hebben Ysbrand een uurtje geleden gesproken. Hij is inderdaad onderweg naar Chris. Er is absoluut geen reden tot ongerustheid. Chris is veilig en Ysbrand en de wedstrijdleiding ondernemen alles om haar te helpen. Ze heeft dan nog de keuze om het parcours af te varen (buiten deelname, want de rode knop en het slepen maakt dat je je buiten de wedstrijd hebt geplaatst) of de boot en zichzelf via andere middelen naar Bahia te laten verplaatsen.

Het blijft een megaprestatie, het is ontzettend jammer dat Chris dit niet kan afronden op de kade in Bahia met de fruitdames en de caiparinha’s en een doldwaze Ysbrand die om haar nek hangt. Lichtpuntje is dat ze elkaar vandaag kunnen zien. Maar ze is de oceaan en de evenaar overgestoken in haar eentje, ze heeft de boot nog en ze zijn bij elkaar in Brazilië.

Zodra er meer nieuws is, zal ik dit op de site plaatsen. Ysbrand is zelf telefonisch niet bereikbaar, maar je kunt wel een sms-je sturen.

Read more

Christa heeft haar mast gebroken!!!!

Crista heeft haar mast gebroken en is op weg naar een veilige haven.

Ysbrandt is met een aantal vrienden onderweg naar haar toe!!!

Hier het stukje van de Transat site.

Victime d’un démâtage à 110 milles (177 km) de l’arrivée et à 15 milles (24 km) au large des côtes brésiliennes, la Néerlandaise Christa Ten Brinke (758 – Ran off the North Sea) a appuyé sur le bouton rouge de sa balise cette nuit à 5h02 TU (ndr, soit 6h02 heures françaises) prévenant la Direction de Course qu’elle demandait assistance.

Un cargo a été détourné sur zone afin de lui porter secours en cas de nécessité absolue. La marine Brésilienne met actuellement tout en oeuvre pour envoyer un bateau sur zone. Ce bateau prendra alors en remorque le Mini 6,50 démâté et le détournera sur Mangue Seco (ndr, village au Sud d’Aracaju) où il sera mis au mouillage.

Une voiture mise en place par l’organisation avec, à son bord, son mari Ysbrand Endt et le Brésilien Khan Chu (ndr, tous deux navigateurs dans La Charente-Maritime/Bahia Transat 6,50) part également ce matin vers Mangue Seco. La Néerlandaise était attendue ce dimanche en début de nuit, avant son démâtage. Elle était en 28e position du classement des bateaux de série.

Wij hopen dat alles goed gaat en wensen hun sterkte

Gepost door Riepko
Read more

Weersverbetering!

Weinig nieuws op de Transat-site, maar wel een kort bericht wat mij vreugdevol stemt. Het weer wordt beter. Het lage drukgebied bij Bahia verdwijnt, geen regen meer, geen windstoten. De lucht is nog wel grijs en zwaar van de regen, maar wie weet kan Christa met een mooi lentezonnetje maandagochtend binnen varen…

Read more

Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder

Mijn eerste wens is vervuld. Ik heb Ysbrands vette lach gehoord. Dat was fijn, zo fijn. Hij is in goed gezelschap daar, omringd door alle zeilers en familie van zeilers. Iedereen leeft met iedereen mee, vertelt zijn of haar verhaal, voor de 20ste keer, en nog steeds luistert er iemand.

Terwijl het lijkt alsof iedereen daar aan de caiparinha’s zit, gaat de race nog steeds door. De site geeft sinds gistermiddag geen nieuwe updates meer door. Via de nieuwsberichten is te lezen dat Susanne Beyer is binnen gekomen. En moet ik de rekensommetjes die ik met Isa deed gebruiken om een inschatting van Chris’ voortgang te maken. Nog een kleine 200 mijl denk ik. En klonken er eerder in deze race al liedteksten in mijn hoofd, nu komt Frank Boeijen boven drijven. Ik wil contact, geen afstand, ik wil dichtbij. Waar is ze, hoe gaat het met haar, hoe is haar snelheid en wanneer, wanneer, hoor ik ook haar lach en stem.

Maar misschien is het haar wél gelukt, om er op zee een feestje van te maken. Dat ze gedacht heeft de laatste dagen, what the hell, het gaat niet meer om het podium, ook niet om eerste, tweede of derde vrouw, het gaat om het genieten. Ik gooi mijn zeilen eraf, zet de genua erop, laat me meevoeren met de golven en de wind en ondanks de storm buiten, laat ik het eens rustig worden van binnen.

Voor mij is ze sowieso een kampioen. Maar als dit haar gelukt is, is haar iets gelukt wat volgens de commentaren niemand is gelukt.

Dus komt er een nieuw lied, dat tot de finish van Chris in mijn hoofd blijft en steeds verder aanzwelt: zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder! Om dan na de finish te besluiten met: niet meer zonder ons!

Read more

Ysbrand Endt 15de in tweede etappe Mini Transat

Amsterdam / Salvador de Bahia, Brazilië, 4 november 2011 – Ysbrand Endt kwam afgelopen nacht als vijftiende over de finish van de tweede etappe van de legendarische Mini Transat solozeilrace. Met zijn boot ‘Prime of the North Sea’ wordt Endt 12de in het eindklassement van de series-klasse.

 

Daarmee is hij tweede Nederlander achter Robert Rosen Jacobson. De 21 dagen op de Atlantische Oceaan waren extreem zwaar in deze ‘meest eenzame solozeilrace’. De bijna 6.000 kilometer lange tweede en laatste etappe was een slijtageslag. Endts levenspartner Christa ten Brinke is nog in de race en wordt morgen verwacht.

“Het was mega heftig, zwaarste Transat ooit. Niets was normaal.”

Ysbrand Endt gaf telefonisch een reactie direct na de finish.

“Het voelt heel onwerkelijk. Ik voel verschillende tegenstrijdige emoties: teleurstelling en vreugde. Ik ben ook heel blij weer andere zeilers te zien. Maar de afgelopen 21 dagen op zee hebben we maar drie of vier zeildagen gehad met de normale passaatwind schuin van achteren. Het was alleen maar storm, storm, storm. Tegenwind. Heel slecht weer, veel regen met regelmatig 40 knopen wind (windkracht 9). Ik had na vier dagen schade aan mijn roer en heb mijn boot 24 uur moeten stilleggen om dat te kunnen repareren. Ik was kansloos voor een goed resultaat. De extreme omstandigheden en de lange periodes van eenzaamheid stellen je op de proef. Maar ik heb nooit opgegeven. Om dan in deze hele zware Mini Transat toch 16de te worden, daar ben ik heel erg trots op.”

Christa: “Please help me”

Christa ten Brinke, de vrouw van Ysbrand Endt, zeilt ook mee. Het echtpaar vaart Samen Solo. De bedoeling was om elkaar los te laten en erop te vertrouwen dat de ander dit kan. Dat lukte redelijk goed in de eerste etappe. Maar dit keer was het niet zo eenvoudig, aldus Endt.

“Op een gegeven moment kwam er een storm voorbij met 40 knopen wind. In een paar minuten, totaal onvoorspelbaar, schoot de wind omhoog van 20 tot 40 knopen wind. En die storm bleef acht uur staan. Het gaat razendsnel. Je kan er niet tegen werken. Je boot ligt plat op het water. De zeilen liggen onder water. Ik dacht ‘He? Hij komt niet meer overeind’. Angst om te zinken had ik niet. Ik kreeg de boot weer onder controle en met zwaar gereefd zeil was ik die storm  aan het uitrijden.”

“Zitten janken als een kind”

“Juist op dat moment hoorde ik ook Christa op de marifoon. Dat was verschrikkelijk. Ik hoorde een intense hulpvraag van haar. “Please help me…..” Ik kon haar niet bereiken. Daar heb ik tien dagen zoveel last van gehad. Maar via de SSB (lange golf radio) hoorde ik een keer per dag de posities van alle anderen. Ik zag aan de lijst dat ze voortgang maakte. Direct na de finish hoorde ik dat ze had aangegeven om aan mij te zeggen dat ze het ging redden.”

“Ik heb zitten janken als een kind. Ik zeilde deels mijn eigen race en haar race. Ik heb twee races gezeild. Ik kon het heel slecht loslaten en dat maakt het extra zwaar. In de eerste etappe had ik dat niet. Dit was zo zwaar, zo niet voorspeld, zo veel heftiger dan ooit gedacht.”

Schade aan roer enorme tegenslag

Endt werd tiende in de eerste etappe van La Rochelle naar Madeira. Vlak voor de finish lag hij nog zesde tot hij een klap van de giek kreeg. Maar met dat resultaat zag Endt voldoende kansen om in de top van het eindklassement van 48 deelnemers te eindigen. Maar het noodlot sloeg na vier dagen in de tweede etappe toe. Endt legt uit:

“Na vier dagen was ik een van 12 boten met roerproblemen. Om dat te repareren heb ik de boot zo’n 24 uur moeten stilleggen. Sleepankers uit om de boot af te remmen. Ongelofelijk zwaar om een van die grote roeren er in je eentje eraf te halen, terwijl de golven tegen de boot aan slaan. Dat kost zoveel kracht.”

“Ik heb het roer weten te repareren met epoxypasta. Dan moet het drogen en dan moet ik het roer er weer aan hangen. Weer een bijna onmogelijke klus die je alleen moet opknappen in dat weer.”

“Maar het ergste is dat je op dat moment ook weet dat je race over is. Dat een kans op een goed resultaat verkeken is. Zeker na zo’n goede eerste etappe. Maar die schade aan mijn roer was wel een klap. Je begint dan een inhaalrace. Ik lag in de top tien en moest helemaal terugvechten.”

“Zelfs het laatste stuk naar de finish was mega heftig. Er is vannacht nog iemand het strand op gevaren hier in Bahia dat precies onder een lage druk gebied ligt.”

Nooit meer of morgen weer?

Endt omschreef de vele verschillende emoties zo vlak na de finish. Vreugde, teleurstelling, trots, tevredenheid, extreme vermoeidheid, euforie en verslagenheid. De vraag is: Nooit meer of morgen weer?

“Ik weet het niet. Ik heb heel vaak gedacht nooit meer, nooit meer, nooit meer. Maar nu na de finish, en ik zie mijn resultaat. Ik was zo dichtbij… wie weet. Ik ben heel blij dat ik er ben. Heel trots dat ik het gehaald heb.”

 “Ik ben nog 16de of 15de geworden. Daar ben ik apetrots op dat ik dat gepresteerd heb. Ik heb gevochten met alles wat ik had. Om dan in deze hele zware Transat 16de te worden met pech, daar ben ik heel trots op. Als ik die 24 uur die ik verloren heb niet meetel zou ik verdraaid dichtbij gelegen hebben. Hier kan ik heel erg goed mee leven.”

“Dat ik hier weer met mensen sta te praten is zo onwerkelijk. Na 21 dagen alleen en 7 dagen moederziel alleen zonder enig contact.”

 

Read more

Ysbrand is binnen!!!!!!!!!!!!!

 

Ysbrand is om 1uur 30 over de finish gegaan als 16e serie boot!

Hier volgt zijn reactie, zoals hij die gaf aan de finish lijn.

Nog in het engels omdat we geen tijd hadden dit nu al te vertalen.

 

Ysbrand Endt (767 – PRIME OF THE NORTH SEA) has crossed the finish line and takes the16th place of the Series classe.

“After four days, I broke a rudder. I’ll spend a whole day repairing the hardware, the boat virtually stopped. When I left, I quickly realized that I must give up on my hopes of podium in Bahia. I was so motivated in Madeira and I sincerely believed in my chances. I did not stop in Cape Verde to repair and I did everything I could to keep my chances. Not a chance. It was very hard to accept. This race is so hard physically but also mentally. There are lengths in solitude that push you to your limits. but I never cracked. I did not let go. I held on to finish this race. The arrival here is incredible. The last 48 hours have been difficult and the contact with civilization is brutal. It is hard to realize what happens to us. I am torn between different conflicting feelings, disappointment, joy, excitement to be with the other sailors…”

 

 

 

 

 
 
 
 
 
 
Gepost door Riepko
Read more