Het is maandagavond. Morgen begint de reis, die allang begonnen is. De spullen hopen zich op; de nieuw gekochte, de oude vertrouwde, de altijd handige, de brood noodzakelijke, de niet te missen. De afgelopen week was een week van uitersten. Nog steeds is het uiterst spannend of alle stukjes nu wel gaan passen, zodat Ys en ik de ‘Demi-Cle’ samen in Pi, de 1e 2win650, kunnen varen. Maar veel belangrijker dan deze focus op de tijd en de stukken zit m in het menselijke vlak. Hoe kwetsbaar het leven inene was toen Friso, de vader van Ysbrand, deze week in het ziekenhuis terecht kwam. Maar mooi ook hoe, voor we in de boten stappen, we door elkaar geschud worden. Het leven is geen oneindig spel. De spelers zelf zijn eindige aan dit regelloze spel. Mooi ook hoe, we even stil gezet werden; de geboorte van Madhvi dochter van mijn lieve vriendin Inge. Ik ben er voor je… in gedachten dan. Lieve smsjes met steuntjes in de rug van lieve, lieve zussen. T raakt, t raakt heel diep. Kadootjes van pap en mam “ik dacht hier hebben jullie wat aan. Een ieniemini lichtgewicht opladertje voor de telefoon en een ieniemini lichtgewicht lampje. Kan Chris zoeken op de kaart waar Ys zit te bellen…” LiEvelien aan de telefoon die zegt dat ze me nu al mist, wat ze niet weet; ik haar veel erger…Ik zeg gewoon tot gauw.
Een laatste keer fysio, waar ik altijd mijn verhaal kwijt kon over verdwenen kielen, overlevingstacktieken, visseogen en botenbouwers in de 9 uur dat ik daar wekelijks doorbracht. “We gaan je volgen!”
De buren die al die spullen inclusief ons zelf heen en weer zien gaan, postbodes met pakjes opvangen, de boottrailer deels voor hun uitzicht hebben staan omdat dat ding nou eenmaal zo lang is.
Maar de enige die nog wel even een tijdje met ons mee mag hobbelen is Sis, de hond, want wat zijn de wandelingetjes geest verruimend als je tijden in de spullen en het leven zit.

De kwalificatie mijlen 2008. Zie onder de Race; races to race

Donderdag 24 april a.s. vindt de doopceremonie van de boten van PRO3 in Lelystad plaats.

aanvang 16:00

locatie
jachthaven
Lelystad Haven
Oostvaardersdijk 59A
8244 PB Lelystad

Afgelopen weekend hebben we wederom een bezoek gebracht aan de werf, Race2win.

Daar lag de romp, het dek van de eerste 2win650. Nog niet zover om het water te gaan voelen. Maar ver genoeg om ons the thrill te geven. “Dit is m dan, dit gaat t worden…” Ys en ik keken elkaar aan.. Onze boot… Of beter; jouw boot en mijn boot. Om stil van te worden. En de wil in een groot tempo te voelen groeien. De wil om in deze boot te stappen en te GAAN…

Waanzinnig dat we mogen…

.

.

.

.

.

We zijn weer terug van een week hoogte stage. Wat goed bevallen is. De conditie is verbeterd. Het hoofd weer door gewaaid. En voor mij van groot belang; mijn schouder heeft t goed gedaan! Vandaag voor controle bij mijn schouderorthopeet Dr. van der List geweest. Hoewel mijn vorige bezoek mij tot tranen bracht. Was hij nu zeer te vreden. En er zit nog vering in! Wat betekent dat de verstijving/irritatie eruit is. Waardoor ik in hoera stemming, hij heeft tenslotte mijn schouder in solo zeilstaat gekregen(bijna dan, nog even ‘hard’ verder gemobiliseerd worden). En hij is aan een boot “geholpen”, maar voor een 2win650 vond hij zichzelf te oud.

Laat die wedstrijden maar komen. Ik ga de komende maanden vooral duohanded aan mijn mijlen komen en heb daarom een ander progamma dan Ysbrand, helaas. Ik zal mijn eerste echte solorace pas in oktober varen. Zo heeft mijn schouder nog alle tijd om in top vorm te geraken…

De afgelopen tijd is er weer veel gebeurd! Een van de belangrijkste zaken is dat Cor Berlee besloten heeft te stoppen met het project. Dat komt omdat we nog meer tijd nodig hebben met de sponsoren. We zijn met diverse partijen in gesprek, maar dit heeft nog wat meer tijd nodig. Dat betekent dat we nu alles zelf moeten voor financieren. Dit legt een behoorlijke druk op ons allen. Cor heeft toen jammer genoeg besloten ermee te stoppen.

Gelukkig heeft Hans Rademaker direct gezegd zijn plaats in te nemen en gaan we nu met volle kracht door in deze samenstelling.

Hersteld mijn schouder van de operatie. Hij hangt weliswaar nu nog rustig te zijn in de mitella. Maar daarnaast zijn er 2 wekelijkse uitstapjes naar de fysiotherapeut. Waar zittend in de cpm-stoel, mijn arm opgetild wordt. En Ysbrand zich onder mijn ogen in het zweet werkt om zijn spieren en conditie op solo 650-pijl te krijgen. Frustrerend voor mij. met enkel wat wandel en fiets momenten om in conditie te komen. Maar mijn tijd komt nog wel…

nog te lezen en te horen op lelystad.flevopost.nl