Weblog | PROFESSIONALS CHALLENGED by OCEANS

TE KOOP MINI TRANSAT 650 nr712

De 713 is heden bij haar gelukkige nieuwe eigenaar, de eerste mijlen zijn gevaren onder zijn eigendom. We wensen hem vooral veel plezier met het kleine race wonder. Zie zijn blog ned713.blogspot.com

De 712; Jaco van Modus Marine heeft een paar mooie en vooral functionele roertjes voor haar gemaakt, Ook het onderwaterschip is voorzien van de nodige laagjes protectie. Dus tijd voor het water. En opzoek naar een nieuwe eigenaar! Voor een proefvaart en/of meer informatie kun je contact met ons opnemen; christa@pro3oc.nl of 06 54941815.

We werden al op de snelweg gewaarschuwd; de Gouwzee; ijs onbetrouwbaar, zeer gevaarlijk. Maar wij hadden een afspraak op diezelfde Gouwzee, welke bij aankomst volledig dicht gevroren bleek. Sterker, we konden van Monnickendam naar Marken naar Volendam terug naar Monnickendam.

Zo stapten voor het eerst in een ijszeiler. Helaas liet de wind het een beetje af weten. waardoor zelfs het 150kg wegende schuitje aan geduwd moest worden. Maar eenmaal op snelheid gleden we als de brandweer…

Niets had deze dag beter kunnen bekronen dan de heuze historische Ijszeil wedstrijd aan het einde van de dag. Wat een pracht gezicht deze glijdende museumstukken!

We tried to sail…

We hebben gisteravond de DOUBLEHANDED Award 2009 gewonnen!!

De prijs hebben we toegekend gekregen vanwege onze prestaties als duo in het sterke Transat650 circuit waarin vele Franse professionele en semi-professionele zeilers uitkomen, aldus de jury;

Jan Berent Heukensfeldt Jansen, Klaartje Zuiderbaan, Leon Bart en Henk Bezemer.

We zijn trots op deze erkenning!!!

De Solo Challenge Award 2009 ging dit jaar naar Jan Kees Lampe. Hij heeft de beste prestatie op het gebied van solo zeilen in 2009 neergezet. Hij verpulverde het 40-voets record in de OSTAR met bijna2 dagen! Waarmee hij uit stak boven de 2 andere genomineerden te weten Bart Boosman en Transat650 collega Robert Rosen Jacobson(www.ned602.nl).

zie ook ZEILEN

zie ook SHORTHANDED

01-01-2010… Na het oude jaar te hebben afgesloten met lieve vrienden, wat lichtkogels(de noodpijlen),een wensballon, gevolgd door een kort nachtje slapen. Begon het nieuwe jaar. Deze had niet mooier kunnen zijn voor een gehoopt zeiltochtje. Op de kou weten we ons nu te kleden. Ook de anti vries werd dit keer niet vergeten, alhoewel, bij lieve vriend vandaan gehaald. ‘Gaan jullie echt zeilen?’ was de vraag van de enige havenziel, welke een zeer rustige oud en nieuw had gevierd, zonder mensen. Onecht zeilen = motorvaren met een zeilboot?of kijken naar je zeilboot maar niet varen? Iniedergeval binnen ‘korte’ tijd (na de noodzakelijke winterhandelingen dus; sneeuw ruimen en het verslepen van alle zeilbenodigheden,ze ligt zo kaal mogelijk in de haven), zaten we op het Ysselmeer het nieuwe jaar in te luiden.

Het verstilde landschap deed daar lekker aan mee. De gedachten gleden, elke afslag nemend. Heerlijk z’on kersvers jaar. Wat nu nog wat onzeker aan de deur staat. Maar steeds meer vorm en kleur lijkt te krijgen.

Een surrealistisch wereld is het. De witte dijken. De knal blauwe lucht. De oranje aan gelichte zeilen. De glazen klompjes ijs. De zachte spierwitte hoopjes, krakend onder de zeillaarzen. Het gesprek met het ijskoude water, welke in spatters aan de boot wil blijven kleven.

In de kajuit zit je met je laarzen in een laagje mastwater maar je hoofd hangt tussen ijspegeltjes. Het smeltpunt ligt bij mijn hart???

De winddruk lijkt langzaam wat af tenemen. ‘Zullen we maar omdraaien, voor het donker in de haven en nog lagere temperaturen ‘ Ik twijfel. Om draaien is de flow door breken. Dit grote waterbed de rug toekeren.

‘Misschien vinden we de sleutel van de sauna nog’ Ys weet inmiddels hoe mij los kan rukken uit mijn dromerige wereld. Ik laat me om kopen. Ja, wie weet, ik verkoop mijn gedachten voor het idee aan opgewekte warmte. De spinaker gaat erop. Ik kijk naar de dijk waar ik nu de autootjes zie rijden. Na wat gijpjes en een heerlijk versneld vaartje. Varen we op grootzeil de haven binnen, we hoeven de stilte niet te doorbreken met motor geluiden.Ik zie alle bootjes roerloos in het water liggen. Weer een dag voorbij. Tis een ‘dure’ dagbesteding(onze liefde voor de 650’s) maar wat krijgen we er veel voor terug…

het PRO3 team wenst een ieder een bijzonder mooi 2010

gevuld met dikke dromen en intense werkelijkheden!!!

Dank voor 2009

een, voor ons, bewogen, intens, leerzaam en supermooi jaar!!!

februari lezingen -mini zeilen = maximaal varen-

3 Februari a.s.- Roei- en Zeilvereniging Naarden– lezing MINI ZEIlEN = MAXIMAAL VAREN- aanvang 20.00uur

7 Februari a.s.- Jachthaven Hemmeland te Monnickendam – lezing MINI ZEILEN = MAXIMAAL VAREN- 14.30uur

12 Februari a.s.- KNZ&RV Muiden bij KWVL Loosdrecht- lezing MINI ZEILEN = MAXIMAAL VAREN- aanvang 20.00uur

Wij geven een lezing over onze hoogte- en dieptepunten. Kortom een levendige presentatie over onze belevenissen met onze kleine oceaanracer. Ons verhaal wordt omlijst door foto’s en filmbeelden.

Als je wilt komen, graag aanmelden bij Christa ten Brinke: christa@pro3oc.nl

Hoe meer ‘coldhanded’ kun je het hebben?
Een witter dan wit land en boot(wat past er veel sneeuw op een 6meter50 bootje). Een vliesje op het havenwater, waar met het 2,3pktje(motor) net nog door te komen was. Een heus winter zonnetje. En om 10 uur nog steeds -9. Een heerlijk hollands tafreel,dus. En wij mogen zeilen en met ons nog bewonderenswaardig veel andere dappere koude neusen.
Kortom het belooft een op en top cold cold handedrace.

Toch blijft het nog een tijdje spannend, of we wel kunnen. Wat treffen we onder dat dikke pak sneeuw aan? 2 van de 3 lieren zitten vast gevroren, de 1 draait door, en in beide past de lierhendel niet meer, ijs heeft het gat gevuld. Maar de daklier draait als een winterzonnetje; de zeilen kunnen we hijsen. Wij hebben al onze velletjes uit de kast gehaald, dus het lijf heeft denk ik 6 a 7 lagen, welke tijdens het sneeuw ruimen flink op de proef worden gesteld om het zweet de koude in laten. Maar antivries zijn we vergeten. Het vliesje ijs wordt nauwkeurig beoordeeld. Komen we er door heen?

We gaan het gewoon proberen, we hebben ons nogal verheugd op dit winterse versetje. Nog snel oproepen dat ook wij eraan komen. Want het 5minuten voor de start heeft al geklonken, als we door het ijs de haven uitvaren. Daarnaast is het spiegelglad op het dek door de sneeuw wat in klompjes toch nog is achter gebleven, ondanks driftig vegen. Met aangepaste snelheid bewegen we ons over het dek om de schoten aan te slaan, het grootzeil te hijsen…en we zeilen. De motor kan het water uit en de genua gaat omhoog op de startlijn. Koud heb ik het zeker niet! De zeiljas en de overwanten kunnen nog lange tijd in de kajuit blijven…Voor de wind varen we over een spiegelgladde Ijsselmeer omsloten door een maagdelijk landschap. De vlaagjes pakt ze prima op. De zwaardere boten hebben profijt als de vlaag weer uitdooft. Als er een nieuw vlaagje zich aandient zijn wij weer in het voordeel. En zo schuift het veld over het water. Met de spinaker boten steeds verder uitlopend. Onze Inter(voorzeil) is toch wel heel mini. Spinakeren mogen we als doublehanded boten vanwege de ijskoude niet. Ysbrand schuift onrustig heen en weer. We halen we onze code 0(een rol voorzeil) te voorschijn. Keurig rolt hij af en geeft op deze koers net een tikje extra bij nauwkeurig sturen.(voor deze wind(8knopen) en koers is de code 0 niet gebouwd). Na z’on 3 mijl varen komt het draaipunt. Een aan de winds rak; de verlies slag voor ons kleine downwind bootje. De andere varen z’on 5 graden hoger, en op waterlijn een stuk sneller. Maar waarschijnlijk hebben wij wat meer voordeel van de vlaagjes, kunnen we er sneller opreageren, hoogte en snelheid pakken, want we blijven ze nog heel aardig bij! De overstagen verlopen wat minder soepel met de nauwelijks werkende lieren en ik probeer blazend het hendel gat ijs vrij te krijgen en houden(hmmm, een druppel anti vries is echt sneller!)

Wat was het een overheerlijke dag, 1 met een sneeuwsterretje. Ik hoor mezelf s avonds op een feestje tegen een niet zeiler zeggen, maar niet door vertellen, bang voor ‘elfstedenkoorts’ onder zeilminnend Nederland. Helaas blijft ons toetje uit. De sleutel van de havensauna is verdwenen, maar wel een heerlijke van een kop erwtensoep van de wedstrijdorganisatie wacht ons op! Gelukkig waren alle coldhanded helden overtuigd dit was winterzeilen in volmaakte zin. Jammer dat we weer een maand moeten wachten, want de saamhorigheid van de race haalt mens en boot over de streep om van deze wereld zo intens te genieten. DANK Juul en Huib!.

www.coldhanded.nl

We are nominated to be nominated for the Doublehanded Award 2009!

www.shorthanded.nl

-The D-family of Maree Haute at Salon Nautique-

So good to see our 650frends at the Salon Nautic!!!

The new Class Mini rules for 2010, les Sables-les Azores race 2010 and Transat2009 talks. Let’s go sailing !!!

-foto Huib Swets-

We sailed the second Coldhanded race of this winter on the good ‘old’ Ysselmeer. But not in good ‘old’ shape; too late for the start, the right spinaker at home… But having fun!!!

-coldhanded races-

Even wennen. Over schakelen van the D2 naar de 2win650. Ook al zijn het 2 Transat650 boten . Het is een wereld van verschil. Met elk zijn voor- en nadelen. Maar het geoliede PRO3 team, met zijn 2 e plek in de Transgascogne, Frankrijk, hapert even.

Konden we voorheen de boot optuigen tijdens het uit de haven varen. Nu vergeten we op horloges te kijken, zeilen mee te brengen. Lijnen in te scheren.

Namen we voorheen de nodige risico’s om voorin te varen. Nu spelen we op save, boot heel houden, is een hoger doel. Daarnaast onze gastzeiler wat bij brengen over het Mini zeilen. En ja, 3 is a crowd na zoveel uren solo of duohanded zonder zeilwoorden te moeten wisselen. Wel reuze gezellig.

Maar bovenal missen we onze ‘familie’, de andere Transat650’s, want nee er is geen ‘coldhanded’ boot te vergelijken. Dromerig kijken we om ons heen. Een coldhanded boot in paniek, alle zeilen gestreken, zwaaien ze ons toe. We gaan er onmiddellijk heen. ‘Hebben jullie geen marifoon’ zegt Ys, het heldere licht. Dat waren ze even vergeten. Het anker niet. Wij een 2 pk motor. Achter hun anker vrij van enkhuizerzand gevaar, bleven zij met het afgebroken roer wachten op een groter licht=boot=motor.

Een dappere andere coldhanded boot vaart ons downwind bijna van de aan de windse sokken. Maar hun gijp die volgt, mondt uit in een ‘Chinees'(geen idee wie ooit en waarom deze term daarvoor is verzonnen, maar kort gezegd is het platslaan, waarna de giek met een nood vaart over komt, zeg maar elende, diepe shit) Mijn reaktie kijken of ik nog 2 personen aan boord zie. Want wat een klap! Gelukkig tel ik er al snel 2. Alleen de Genaker verdwijnt maar niet aan boord, als een vlag flappert hij nog steeds in het topje van de mast, als we eindelijk na het hobbel ritje de havenkom in varen. Want de verwachte en gehoopte 2e race blijft deze dag uit. Geen nieuwe kansen voor ons deze dag. Enkel een DNS voor ons. Maar heerlijk doorgewaaid met 28 knopen.

Kortom we zitten in een andere modus. In Nederland en in de werkhouding…

Daar ons wedstrijdseizoen er in Frankrijk op zat, we nu ons leven hier weer een beetje op de rit hebben, is er weer tijd voor onze 2win’s. 713 is inmiddels weer opgetuigd en verbeteringen/ontwikkelingen zijn door gevoerd. Met de kennis die we hebben opgedaan met onze Franse D2 en met behulp van Maree Haute, de werf van de D2. En in samenwerking met Modus Marine(Shipcentre Lelystad), Jaco Cossee.

Als tegenactie nam Jaco de 713 mee, in de 200mijls solo oktober j.l. Deze moedige aktie werd niet geheel naar inzet beloond. Jaco had na 2 korte middagjes speedcursus Mini Transat varen, niet voor een gemakkelijke weg gekozen. Nu zijn het simpele boten, maar er zijn heel wat wetenswaardigheidjes die het varende leven op een Mini een stuk aangenamer maken(bv een stuurautomaat waar je echt op kan vertrouwen). Daarnaast had hij ook te maken met fysieke moeilijkheden, maar de windstilte in het laatste rak deed hem werkelijk de das om.

Maar petje af! Chapeau! Geloof dat ik mag zeggen dat er weer een nieuwe Mini-zeiler geboren is!

Ook Jan Briek weet nu wat Mini zeilen op het Ijsselmeer inhoudt, zijn ervaring met de 713 lezen we binnenkort in de Waterkampioen.

Vandaag sluit Jan Miedema van Gaastra Sails voor even de rij (niet voor lang want morgen staat de volgende alweer op de stoep)

En dan de Coldhanded races in, a.s. zaterdag is de eerste!

Het is in 2009 helaas niet gelukt om de Mini Transat naar Salvador de Bahia te gaan varen. Door de crisis bleven (geld)sponsoren uit of trokken zich terug. Ook Mediabrein (het bedrijf van Ysbrand) had serieuze problemen. Na overleg met de mensen die op de achtergrond het PRO3team voorzien hebben van gevraagde en ongevraagde kritieken, is in augustus definitief besloten de Transat niet te varen. Maar door de resultaten gedurende het seizoen 2009 is het ook duidelijk dat er aan stoppen niet gedacht wordt.

Ysbrand is volledig gekwalificeerd om de Transat650 te varen(bijna 2000 mijl in races gevaren en de 1000 mijl solotocht) en heeft Christa een groot deel van het traject ook doorlopen (ruim 2100 mijl in races gevaren, maar nog niet de 1000 mijl solotocht). Deze gemaakte mijlen blijven 5 jaar staan, dus kunnen Ysbrand en Christa zich richten op 2011, zonder dat er veel kwalificatie druk op staat.

Een kort overzicht over het afgelopen 2jaar.

Na het moeizaam verlopen wedstrijdseizoen 2008, waar de sterk gebouwde 2win boot zich prima hield, zijn Christa en Ysbrand met de 713-Pi of Holland een training in Frankrijk ingestapt om zich verder optimaal te kunnen voorbereiden op de Transat2009.

Vanaf oktober tot december hebben ze zich tijdens de training alle manouevres meer dan eigen gemaakt (overstagen, gijpen, spi-drop en set, tuning, etc) totdat ze het konden dromen! Tijdens deze dromen werd nog eens hard bevestigd dat Ysbrand in de Transat van 2009 meer dan alleen mee wilde doen, met als grote wens tenminste top 10. Het zag er dan ook voor de 2win650 niet rooskleurig uit. De gehoopte en verwachte andere 7 kopers hadden zich terug getrokken en/of bleven uit. Waardoor ze geen serie boot is, en daarmee waren de topplekken in 1 klap voor de eerst volgende Transat verdwenen. Verder had de 2win650 nog wat ontwikkelingen te ondergaan, het stuursysteem en de roeren waren verre van optimaal. Maar we vonden niemand bereid dit te dragen. Bij ons ontbrak het op dat moment aan kennis. Na vele gesprekken met onze Franse trainer en coach, besloten we om over te stappen naar een ander boottype. Want in 2009 toptien varen was het doel.

Ons enthousiasme en het feit dat we een (Franse) werf vonden die ons wilde helpen, deed ons besluiten over te stappen naar een D2. Een frans ontwerp van Pierre Roland(momenteel bezig aan zijn 5e miniTransat) gebouwd door een werf met ervaring, Maree Haute. De 758 (het nieuwe nummer) liep hard, hoog en gemakkelijk. De trainingen verliepen uitstekend, evenals de eerste grote test, de 1000mijl solo van Ysbrand gedurende de eerste 2 weken van april. HIj kwam helemaal “high” terug. Ook de eerstvolgende wedstrijd, de Pornichet Select verliep erg goed, 5de plaats (in een veld van ruim 40 boten). Helaas begon de crisis zich te wreken en langzaam werden de eerste tekenen zichtbaar dat de Transat race weleens niet door zou kunnen gaan. Dit werd in de weken daarop eigenlijk bevestigd, zodat in augustus de definitieve keuze gemaakt werd. In de afgelopen weken werd duidelijk dat dit de beste keuze was, want om een dergelijke zware wedstrijd te varen, moet het hoofd leeg zijn, op de wal alles goed geregeld en ergens nog ‘wat’ geld ‘klaar staan'(20.000,- voor de Transat). Uit de eerste etappe verslagen van de Transat 2009 blijkt wel hoe zwaar het was. Veel kapot(lees geld) en veel wind. Tot 40 knopen gedurende langere tijd. Ja, onze keuze is voor ons op dit moment het moeilijkste maar het beste geweest.

Inmiddels hebben we door de opgedane kennis met de D2 en in samenwerking met de D2 werf Maree Haute de ontwikkelingen van de 2win kunnen doorvoeren. Ze heeft nieuwe roeren gekregen, een nieuw stuur systeem etc.

Maar voor we aan onze doorstart kunnen werken, moeten de 713 en de 712 verkocht worden. Verschillende plannen zijn voorbij gekomen. Maar helaas ze moeten worden verkocht. Tot die tijd varen we met de 713 in de Coldhandedraces.

Eens kijken of we in 2011 dan toch tegen elkaar kunnen varen richting Salvador de Bahia.

Ysbrand en Christa

Tja, wat ga je vertellen als je wordt gevraagd als ‘zeeman’ om te komen praten over de zee voor een klas van 6 jarigen die net naar de IShares Cup(de grote race-catamaran wedstrijden op het Ij) hebben gekeken, gevangen zijn door de snelheid en grootsheid van deze raceboten en als grote vraag hebben; Waarom valt een boot niet om?Hoe kan een boot zo schuin gaan, zonder om te gaan. Hoe leg je dat in fijne kindertaal aan de gevatte kinderen van de Amsterdamse eilanden uit.

Met 25 kurken, 25 mastjes met zeiltjes, wat filmpjes, een zeekaart en mijn vouwfiets ging ik op weg naar de Achthoek op het Borneo eiland. Om maar met de deur in huis te vallen begonnen we met die grote vraag, die eigenlijk het hele fenomeen zeilboot omvat.

Ieder kreeg een romp, een mast en een zeil, en daar gingen de boten te water. De kinderen werden gefrusteerd omdat ze omvielen. Dat was niet wat ze bij de IShares Cup hadden gezien. En daar kwam het geheim(nou ja van een monohull dan) de kiel. En nu de wind nog. ze bliezen hun longen uit hun lijfjes maar ook al raakten de masten , het zeil het water. Het oprichtende vermogen won. Juf riep dat ze thuis in bad verder met de bootjes mochten spelen. (Klopt, neef Igor wilde maar wat graag in bad bij thuiskomst)

Mijn zelf gemaakte catamaran wist ook van geen omslaan. Kinderen tevreden.

‘Nu eens kijken naar hoe ik in mijn bootje vaar.’op naar het een filmpje’he, maar je zit helemaal in je eentje’ riep een oplettende 6 jarige kijker. Maar de dolfijnen haalden de hoogste ogen. Onder oh’s en ah’s zwom de dolfijn het beeld uit.

‘Voordat ik in mijn eentje de zee op durfde heb ik heeel veeel geoefend. Dus, nu gaan we oefenen. Trek je zeilpak aan. Zwemvest. Even kijken waar de wind vandaan komt. Het noorden. Dan gaan we naar Het Zuiden. Stap in je boot. Gooi de landvast los. Hup weg. Hijs het zeil. We zetten er nog eentje bij. en We gaan naar… Waar gaan we eigenlijk heen??? “naar het zuiden’ ze letten beter op dan gedacht. Maar wie weet er een land, stad of plek in het zuiden. De Zuiderzee. Zuid Amerika! Ik vind het goed. Daar gaan we…

De 1 strandde op Zuid Amerika, een ander op een onbewoond eiland…

Het was tijd voor nog wat voorbedachte vragen. Gevolg door Juffie’s idee. Maak een tekening van dat wat Christa heeft verteld wat je nog niet wist. “Juf, juf, ik wist niet dat je middenop de oceaan kan zeilen” Het lukte hem niet zijn opwinding meteen om te zetten in een tekening.

Als aan denken aan deze zeil enthausiaste klas ligt voor me het boek, met alle tekeningen. En hun zinnen;

De seilboot valt niet om door de kiel- Jonas

ik hep geleerd hoe een boot blijvt dijven

ik wist niet dat er dolfijnun waarun in de oo zee jaan-Micky

ik wist nit dat het anker de grond aan kan raken

ik wist nit dat als je in de boot blijvt mislek wort

op elke boot is een numer-Igor

ik wist niet dat je zuluku spier balun moest hebn om het zel te hijze

nuu weet ik hoe ik zijlen moed hijzen-Yara

het anker is te kort om in de oceaan uit te gooien

ik wist niet dat er verschillende sturen waren-Aya

de zeilboot gaat niet om als hij skhuin gaat- Lucas

de 1 is bij het schrijven meer geholpen dan een ander.

Ik zie hier heel wat zeilertjes in de dop.

Ook ik kijk weer met andere ogen naar de zee, de oceaan. Dank groep 3c van de Achthoek en Juf Britt voor de leuke middag. En het zeer mooie bijzondere boek!!!

.

zonder de 758.

[Show slideshow]

foto- Melanie Bahuon

.

.

Na en druk race seizoen, heeft Mediabrein, de 758, z’on 6500 mijl op haar teller staan. En wij, wij sluiten af met een mooi zilver gevoel. De 2e plek in de Transgascogne ’09. Maar belangrijker nog, tijdens beide etappes van deze race bleken zowel boot als de zeilers klaar om met de top van het mini Transat cirquit mee te varen. Soms lag de Mediabrein eerste van alle ‘grote’ Serie boten.

.

.

foto- Melanie Bahuon

.

Om 23.24 kwamen we op 10 augustus over de finish lijn. Mijn super verjaardagskado! Heerlijk tussen de top serie boten gevaren. Stuivertje gewisseld met Fransico-607 en Charlie-439, de uiteindelijke winaar van de solo-serie boten (welke met hun +/-130 kilo lichtere boot in het voordeel zijn van de duo handed boten en aan de andere kant zijn wij in het voordeel met 4 handen, en dus meer slaap, in ieder geval meer man/vrouw-stuur-uren). Na de windstilte van 4 uur wisten we niet meer naar voren te schuiven. En hebben een mooie 3e plek gevaren in onze klasse in deze etape. Achter Peter Laureysens(winnaar Transat2005, en in 2007 met proto Ecover) en Claire-548, en achter de Mistral-569. Maar 2e overall in onze klasse en 5de in de serie boten (solo en double samen). Een uitstekend resultaat in een illustere race die de laatste grote test is voor degenen die de Transat in september gaan varen. WIj zijn zeer ‘tevree’. Een mooie afsluiting van het seizoen. Nu nog even vieren en dan gaat onze mini uit het water om voorlopig in Frankrijk te wachten op een volgend avontuur.

Vanochtend zijn Crista en Ysbrand begonnen aan de tweede étape van de Transgascogne 6.50. Slecht weer heeft hun de afgelopen dagen niet in de gelegenheid gebracht om al hun spullen goed te drogen zodat ze met klamme slaapzakken en natte laarsen aan de laatste étape zijn begonnen. Ondanks deze nadelen zijn ze zeer tevreden met hun tweede plaats en gaan ze nu voor de eerste stek. Ze zijn er maar 27 minuten van verwijderd en volgens Ysbrand moet het kunnen! Ze zijn vertrokken met wind tegen en regen maar hopen dat dit de komende uren zal gaan verbeteren. Aldus het telefoontje van Ysbrand, zaterdag morgen 10.00 uur.

Gepost door Riepko

.

.

.

.

2e in Ribadeo-Transgascogne-

We mogen weer.

Ons bootje ligt te trappelen van ongeduld in Bourgenaye. Zaterdag 1 augustus de proloog. Zondag 2 augustus 12.00 de start; via Belle Ile naar Ribadeo(noord Spanje) en na een korte stop terug naar Bourgenaye. 45 Mini’s(boten)- waarvan 13 duo handed- 22solo- 28 series-17 proto types- 58 zeilers- 7 nationaliteiten.

Sommige gebruiken de race als laatste training voor de Transat. Als laatste test van het materiaal, waar je voor 100% op wil vertrouwen tijdens de Transat. Andere schippers willen geen race meer varen zo vlak voor de Transat. Met de kans op schade, met gevaar van tijd gebrek, zo vlak voor de start van de grote grote Race voor deze kleine bootjes.

En wij, wij hopen op een geniet race je. Met het weeige gevoel in ons lijf, geen Transat voor ons dit jaar!

Op naar Spanje…

we zijn te volgen op de site

www.transgascogne.com

Na een goede start, onze eerste zeilervaring samen, hadden we eerst een driehoek te varen in de baai voor we de open zee op mochten. We kwamen als 2e boot met 12 knopen om de beneden boei! Voor de proto’s en net achter de 552(voor de echte mini volgers)! Toen kwam het aan de windse stuk de open zee op opweg naar de Eddyrock. Ik zag Hugo bleker en bleker worden. Hoewel we hadden afgesproken dat hij zorg zou dragen voor de stacking(3 jerrycans of 20 liter plus al onze troep na elke overstag naar de hoge kant) Bleek na 1x, dat het voor de volgende 4x mijn werkje werd… bij 20knopen upwind geen lolletje. verzuurde spieren als gevolg en misselijk gevoel in mijn maag, maar een stuk beter bestand dan schipper Hugo. Dichtbij Eddyrock, sprak hij over omdraaien richting de haven. Hij had het gesprek met zijn college/university nog in zijn hoofd. Vrijdag was hun vraag of hij zijn diploma wilde halen of zeilen. Zonder geld geen boot. Zonder diploma geen geld. Kortom de korte voorbereiding, de examen stress en het gesprek deden hem nu de das om. Buiten dat, deed de VHF het niet feilloos en was zijn active echo van boord geslagen. Ik was teleurgesteld. Maar voor aan de wind varen zijn de minis niet gebouwd. En zeker was dat het een zware,zware race zou worden, met veel aan de wind gehak. Kortom hij koos voor de haven, om zijn diploma te gaan halen en zijn boot heel te houden. Een koud biertje en een nat bed met droge kleren in de haven. Morgen varen we de boot terug naar Frankrijk, de thuishaven Pornichet.

Mijn volgende race staat alweer voor de deur. De UK- Fastnet.

Dit keer niet in onze eigen bootje, maar in een pogo 2, de 527, Wallilabou II, met de jonge fransman Hugo Lavayssiere. Vrijdag vlieg ik naar Plymouth waar de race zondag 5 juli van start zal gaan.

The race departs Plymouth for the Needles, Bishop Rock, Fastnet Rock, Cork and finishes in Plymouth, a distance of 720nm.

Eens kijken of we deze keer de Fastnet wel kunnen zien. In plaats van enkel het onheilspellende licht.

Hugo is een trainings maatje, uit Ys zijn groep. Een getalenteerde zeiler, specialist in zeiltrim. Maar jong in zijn zelf management. Plant weinig voorbereidingstijd in en begint weinig uitgerust aan een race. Als voorbeeld. Hij komt zaterdag aan, vers uit de examen banken, om dan nog de race voor te bereiden en de security checks te doen en zondagmorgen van start te gaan.

We gaan het meemaken. Verder nog even uitdenken hoe de toiletgangen zo prive mogelijk te houden. In duohanded (650)zeilen maak je je zelf er niet aantrekkelijker op. Als je begrijpt wat ik bedoel. Een vrouwelijke collega was ooit verbaast dat ik met mijn levenspartner duohanded wedstrijdzeil, ‘killing for your sexlive’ vond ze.

Als 19e zijn we gefinished (van de 43 serie boten). Het was een race met; Weinig wind, Veel wind, hoge golven, spiegelglad, Grote tot zeer grote ‘motor’boten, met verlichte en onverlichte rotsen. Een race met veel taktisch te nemen beslissingen. Waarin Boot snelheid belangrijk was door het sterke veld. En natuurlijk uithoudingsvermogen. Niet op alle punten zijn we geslaagd. Naar de Fastnet toe hebben we veel taktische fouten gemaakt. Elke beslissing die we maakten pakte verkeerd uit, misschien te wijten aan vermoeidheid, misschien te veel geluisterd naar anderen(even vergeten dat zeilen niet via een computer te berekenen is), misschien na al die soloraces; 2 kapiteins is te veel op 1 schip….of gewoon stomme pech. In iedergeval we zaten niet lekker in de race. Dat werd ons wel snel duidelijk.

Toen we voor een 2e keer tot de laatsten der laatsten behoorden. (de nacht na Wolfrock)Ik kreeg Ys zijn bed niet uit om naar mijn ‘slechte trim’ van de zeilen te komen kijken. Maar toen een pogo1 ons begon in te lopen bleek er meer aan de hand; een klomp van zeewier om onze kiel. Daardoor te lang met te weinig bootsnelheid te hebben gevaren, zetten we toen onze inhaal race inwerking.

Het naderende front voegde daar nog wat knopen wind aan toe! De bootsnelheid hadden we weer te pakken. En tussen de steeds hoger worden de golven, schoven de bootjes weer naar achteren in plaats van andersom.

Het tweede rif volgde op het eerste. De bewolking was vervangen door een gordijn van regen. En het daglicht voor een donkere nacht of beter voor een piepkleine wereld daar je niet veel meer dan je eigen boot zag

Via de marifoon hoorden we de reddingsboot welke onderweg was naar een ontmaste soortgenoot. Doordrongen dat we op safe gingen; volgde het 3e rif het 2e. We rondden de Fastnet rock om 4uur ‘s ochtends. Met een te veel van alles. Als een slecht gemaakte B-film, waarin de werkelijkheid wordt overdreven met te hoge golven, te veel aan wind, te veel aan slecht vallende regen, en een te fel Fastnet licht omgeven door een te veel aan andere toplichtjes. Maar nu was het de werkelijkheid en hebben we geen Fastnetrock kunnen zien.

Uitgeput kropen we naar binnen nadat we de boot op de nieuwe koers hadden gelegd, Ys zei dat ze dit zelf wel kon!!! En wonderwel hoorden we de brekers, maar ging ze dapper door. Voor het eerst in mijn leven was ik te misselijk om overeind te blijven zitten,(voor de fastnet had ik alles om gestacked(=alles van gewicht over gebracht naar de andere kant van de boot,) en met 30+ knopen wind zijn de bewegingen van een 6,5 meter bootje niet erg organisch. En zeeziekte technisch is het dan of buiten blijven of binnen slapen.)

Ys werd wakker van een winddraaing, het duurde even voordat hij begreep in welke wereld hij zich bevond, en al snel werd de spinaker gezet en surfend over de hoge golven gingen we weer op weg naar Douarnenez. Heerlijk uitgesurft kwamen we voldaan om 00.30 de haven binnen!

Na ons flitsende optreden in de proloog, is 19e misschien een teleurstellend resultaat. Maar tussen ons en de nummer 3 zit maar 2 uur(na 4 1/2 dag varen en 700 mijl verder). Daarnaast hebben vele boten schade op gelopen. Ook de 419, de boot van Matt Trautman, een Zuid Afrikaanse/Hollander, blijkt te zijn ontmast. Een ernstige aanvaring tussen 2 boten heeft plaats gevonden bij de Fastnet Rock. Verschillende boten zetten koers naar de wal om, voor mij op dit moment onbekende redenen. Een ander maakte water vanaf de fasnetrock door een gat in de romp, door een aanvaring met een drijvend objekt, en bereikte hard hozend de haven. En het heel wat boten verspeelden hun boegspriet. Kortom we hebben genoten en schreef ik dat niet een week geleden!

En wat me niet lukte op dat grote blauw, deed ik dan maar op de dansvloer. Ik danste alle zeilende frans(/engelse/duitse/nederlandse/australische/newzeelandse enzv.) mannen naar huis…

Ysbrand en Christa zijn op zondag de 14e, om 12.00 uur gestart met hun race van Douarnenez naar de westkust van Ierland en via Zuid-Engeland weer terug naar Douarnenez in Frankrijk.

Ze waren gisteren in de proloog op een mooie 5e plaats geëindigd,

Classement du prologue

Bateaux prototypes

-1. Faber France   Thomas RUYANT   Guillaume LEBREC

-2. Entreprendre Durablement   Bertrand DELESNE   Samuel MANUARD

-3. Maisons De L’avenir- Urbatys Henry-paul SCHIPMAN Pierre CANEVET

-4. Vroon Express   Matt TRAUTMAN    Riccardo APOLLONI

-5. Kickers   Sébastien PICAULT   Laurent BOURGUES

Bateaux de série

-1. Cachaça   Loïc LE BRAS   Lucas MONTAGNE

-2. Traiteur De Paris   Yann SASSY   Loic LE GARREC

-3. Port A Sec Guy Beaudart   Davy BEAUDART   Sébastien MESURE

-4. D2 Maree Haute   Pierre ROLLAND   Thomas CARDRIN

-5. Mediabrein C1 D2   Christa TEN BRINKE   Ysbrand ENDT

Om ze te volgen in de race kunt u de deze link volgen,

Mini-Fastnet 6.50

Deze update is geplaatst door Riepko na een telefonisch verzoekje van Ysbrand.

Ik ben druk bezig met alle voorbereidingen voor de Mini Fastnet; de boot weer inrichten voor 2 personen. Alle 4 stempels heb ik binnen, bemachtigt door alle keuringen goed door te komen. Als beloning voor alle stempels ontvang je dan het parcours; de te ronden boeien. Dus nu begint het navigatie werk!

Hoewel de mensen vreselijk aardig zijn, voel ik me opgesloten tussen een te veel aan mensen en te veel aan boten. En een te veel aan energie. Ik verlang naar zee en ruimte…

Ys heeft een pittige week achter de rug. ‘Genieten’ wordt ons hoofd doel(maar we zullen onze wedstrijdharen niet verlogenen!!!). Verrassend genoeg zal het begin van de race gedomineerd worden door licht weer. Weinig wind. Maar eerst varen we zaterdag een korte wedstrijd, de proloog van de Mini Fastnet. Om zondag om 12.00 uur van start te gaan naar de Fastnet Rock. 2 jaar lang heeft de race vanwege weers omstandigheden de Fastnet Rock niet bereikt. En dit jaar?

volg de race hier

Onze naam is veranderd in Mediabrein C1 D2, voor de opmerkzame volger, alle D2 boten hebben dit achter hun naam gekregen.