Author: cetenbrinke

Ysbrand Endt tiende en vlak voor de finish bewusteloos

Solo zeezeiler Ysbrand Endt is vanmorgen gefinished in Madeira. Hij werd tiende van de 48 deelnemers in de eerste etappe van de mini transat. Een solo zeilrace van La Rochelle naar Salvador de Bahia. ZIjn levenspartner Christa ten Brinke, die ook meezeilt, gaat op het moment van schrijven over de finish.

 

Ysbrand Endt vertelt:
“Vanmorgen ben ik aangekomen om 5.43 uur NL tijd in Madeira. Ik ben als tiende geëindigd. Gisteren lag ik nog zesde. Ik heb 3 uur verloren vannacht. Ik heb de giek tegen mijn hoofd gehad en ineens lag ik gestrekt en bewusteloos in de kuip. Een paar seconden.”

“Dat was op 55 mijl van de finish. Ik was een zeil aan het wisselen. Ik kwam bij en het bloed spoot uit mijn neus. Wond op mijn hoofd. Spinnaker in het water. Het was donker. Ik was aangelijnd en in de kuip. Ik ben er wel van geschrokken.”

“Het waren al snel enorme rode plekken. In de spinnaker, maar ook op het dek, bloed vermengd met zout water. Kledderboel. Ik heb eerst de boot op koers gelegd, de VHF (radio) gepakt en het gemeld bij het begeleidingsschip. Dokter aan de lijn gehad. Die gaf aan dat ik me geen zorgen moest maken.”

Geschrokken
“Ik heb de boel schoongemaakt met het beetje water dat ik nog over had. Ik was een beetje duizelig. Al met al duurde het wel even voordat ik weer op snelheid lag. Het waaide windkracht 4 a 5. Ruwe zee. Je bent toch voorzichtiger en nog geschrokken. Ik heb er een gaasje op gedaan pet erover en die met duct tape aan mijn hoofd vastgeplakt. Klonk goed zei de dokter. Goed om te weten dat ik heel rustig en zakelijk blijf in zo een situatie.”

Top 10 positie
“Maar ineens lag ik 3 uur achter en kwam 2 mijl voor de finish zonder wind te zitten. Jammer. Maar nu ik al een paar uur aan wal ben voelt het veel positiever. Ik ben toch wel heel erg tevreden. Ik sta bij de top tien en heb nog alle kans op een podiumpositie. Ik vaar nog met al die top Franse gasten mee.”

5.43 uur Madeira finish
“Ik heb goed gevaren. En de juiste keuzes gemaakt. Dat ik langs de frontlijn ben gevaren, dat was een goede strategische keuze. Maar ik realiseer me ook dat ik ook best wel een paar momenten heb gehad dat ik de draad kwijt was. Dat moet beter. Is het te weinig eten, te weinig slaap? Dat kan beter in de tweede etappe.”

 

Enorm zwaar, 10 dagen in een wasmachine
“Het was heel zwaar. Het voelde echt alsof ik de afgelopen 10 dagen in een wasmachine gezeten heb. Het was nooit rustig. De cycloon bij Ierland zorgde voor grote golven van het noordwesten en wij hadden wind uit het zuidoosten. Wind tegen stroom. Dat was heel wild. En die boot klapt er gewoon vol gas doorheen. Alles klapt, en bonkt. Continu word je heen en weer geschud. En dat negen dagen, dat is zo enorm zwaar.”

“Het is ook zo vermoeiend. Dat is het zware en gevaarlijke aan deze race. Je lichaam neemt gewoon rust op een gegeven moment. In plaats van 20 minuten heb ik ook wel eens een uur geslapen. En dat kan als je buiten de gevarenzone bent, maar niet in een scheepvaartroute bij Cap Finistère bijvoorbeeld.”

Samen Solo
“Halverwege deze etappe lagen Christa en ik vlak bijelkaar. Dat was echt geweldig. We spraken veel over de marifoon. Soms heel frustrerend, want ze zeilde soms zo bij me weg. Wat doe je nu, vroeg ik dan. Maar op een gegeven moment ging ik meer oostelijk en Christa meer west. Daar zijn we elk onze eigen weg gegaan. Dat wilde ik ook. En zij ook. Ik voelde me schuldig en rot, maar dit wilde ik. Ik wilde die race winnen, aandacht voor de boot en mijzelf en de snelheid.”

Ik hou van je
“Na vijf dagen hoorde ik haar weer op de marifoon met een ander praten. Ik zocht contact en het voelde heel anders. We hadden afstand genomen. Dat was best bijzonder om te constateren. Het klonk ook afstandelijker. Er was minder connectie. Ze zei nog ‘ik hou van je’, maar dat klonk alsof ze het tegen iemand willekeurig zei. Het was goed dat je kan loslaten. Je kiest elk voor je eigen pad. Dat geeft ook kracht. Dat je erop vertrouwt dat je weer bijelkaar komt.”

Grote kick
“Over een week gaan we weer. Ik heb er echt al zin in. Niet omdat het nou zo lekker zeilen was, maar ik ben heel tevreden met deze positie. Tiende van de 48! Het podium is mogelijk. Dit geeft me een grote kick.”

Read more

Ook Christa nu binnen op een mooie 29e plaats

Christa kwam om 6 minuten over 4 over de finish bij Madèra op de 29e plaats.

Een prachtige prestatie om als derde vrouw, in de serie klasse, binnen te komen. Ysbrand is super trots op zijn vrouw zoals je uit het beeld kunt opmaken. Wij hebben Ysbrand al gesproken en de verhalen zullen komende dagen zeker niet van de lucht zijn.

Geplaatst door Riepko
Read more

Eerste zeilers Mini Transat 650 dinsdag in Madeira, Nederlander Endt op zesde plaats

Madeira – Morgen zullen de eerste deelnemers aan de Mini Transat 650 misschien al in de loop van de ochtend vanuit La Rochelle bij Madeira aankomen. Het gaat om zeilers in de klasse van de prototypes, de eersten in de standaard klasse worden waarschijnlijk niet voor woensdag verwacht. Omdat de aankomstlijn voor Funchal aan de zuidkant van het eiland ligt, betekent ‘als eerste bij Madeira aankomen’ nog lang niet dat men ook als eerste over de finishlijn zal zeilen.  Madeira is werkelijk een stuk rots middenin de oceaan, waaruit aan weerszijde twee hoge pieken van ruim 1800 meter steken. De windschiftingen en plotselinge windstiltes rond het eiland zijn legendarisch.

Op dit moment profiteert de vloot van een zuidoosten wind kracht drie tot vier, die eindelijk iets grotere snelheden mogelijk maakt. De proto’s halen hierbij een gemiddelde van zo’n negen knopen. Omdat de vloot nog wel dicht op elkaar ligt, zal het er in beide klassementen om spannen en het kiezen van de juiste route bepalend worden. De Nederlander Ysbrandt Endt levert in zesde positie in het standaard klassement een knappe prestatie en heeft via de begeleidingsboten gemeld, dat dit mede te danken is aan zijn nieuwe ‘code zero’ zeil (een vlakkere en kleinere gennaker). Zijn vrouw Christa ten Brinke zeilt op dit moment op de 30-ste plaats, veteraan Robert Rosen Jacobson op de 24-ste. Bij de proto’s is Lucas Schröder afgezakt naar de vijftiende plaats.

Bron: Nauticlink – Geplaatst door Riepko

Read more

Foto site online

Omdat er van ouders, vrienden en bekenden vraag was naar foto’s en beelden van de race, heb ik (Riepko) besloten een site in te richten waar deze beelden op verzameld worden.

Druk op onderstaande link om alles wat er nu te vinden is te bekijken.

Read more

Zeilerspaar Endt en Ten Brinke vanaf nu echt solo in Mini Transat

Endt tweede in de standaardklasse

La Rochelle, 25 september 2011 – Christa ten Brinke en Ysbrand Endt zijn, elk solo van elkaar, van start gegaan in de legendarische Mini Transat Solo zeilrace. De omstandigheden waren het Nederlandse paar goed gezind. In een matige wind, vergezeld door duizenden toeschouwers, vertrokken de 78 deelnemers voor de bijna 8000 kilometer lange race naar Salvador de Bahia.

In deze eerste etappe van La Rochelle Frankrijk naar het Portugese eiland Madeira lag Ysbrand Endt na twee uur zeilen op een bijzonder goede positie. In de standaard klasse (identieke boten) lag Endt op een tweede plaats.

Christa ten Brinke kwam midden in het standaardveld voorbij en het leek erop dat ze zichzelf na alle hectiek, in voorbereiding op de start, weer teruggevonden had. Met de code 5 spinnaker op lag ze op een goede positie en was geconcentreerd onderweg

Bij elke boei werden de deelnemers door de ontelbare toeschouwers toegejuicht. Alsof er een soort voetbalhelden voorbij kwamen zeilen. Deze zeilgekke avonturiers, die in hun piepkleine raceboten in weer en wind de oceaan oversteken, genieten in Frankrijk een heldenstatus.

Vlak voor de start heerste er een gespannen ongedwongen sfeer in de prachtige oude haven van La Rochelle bij het ‘Samen Solo’ team.

Christa ten Brinke keek uit naar de start en het vertrek. Hoe voelt dat zo vlak voor de start?

“Vanaf het moment dat het startschot klinkt ga ik solo. Dan laat ik Ysbrand los. Ik zie daar niet zo heel erg tegen op. Ik vind het fijn om in m’n eentje te zijn? Alleen zijn is een andere ervaring maar daar doe ik het voor. Ik ben best wel nerveus nu, maar ik wil dit graag. Hier doe ik het er allemaal voor.”

“Ik ben hier ooit aan begonnen en iedere keer ga ik een stap verder. Ik wil mijn grens opzoeken en dat wil ik in het zeilen doen. Ik wist niet in het begin of ik dit ooit zou kunnen, of ik het fysiek en mentaal gezien aankon.”

Gaan jullie elkaar niet in de gaten houden?

“We hebben met elkaar afgesproken dat we volledig op elkaar vertrouwen. Dat we het allebei zelf kunnen. We moeten niet denken dat we elkaar moet kunnen helpen.”

“Als je hoort dat een ander er doorheen zit, je kent elkaar goed je wilt elkaar oppeppen, maar dat moeten we niet doen. Dat hoeft niet de ander kan dat het komt goed. We zien elkaar bij de finish weer.”

Het zat Ten Brinke nogal tegen afgelopen week. Er was van alles mis met de elektronica van de boot. “Ik heb tot eergisteren heel veel gedoe gehad met mijn boot. Alles is nu in orde, maar ik ben door al doe dingen met de elektronica en spullen uit het zeilen gehaald. Niet prettig.”

“Maar dit zijn de ideale omstandigheden om er langzaam in te slingeren. Niet direct er vol tegen aan. Ik heb even m’n tijd nodig om bij mezelf terug te komen.”

“Ik ben geduldig, ik blijf aankomende nacht wakker en andere vallen in slaap dan sla ik mijn slag, na drie dagen ben ik in een soort ritme met slapen, zeilen, eten, slapen zeilen eten.”

Ysbrand Endt leek iets rustiger en meer gefocussed op de wedstrijd.

“Vlak voor de start ga ik solo. Ik heb er ook wel veel vertrouwen in. Natuurlijk hebben we veel gedoe gehad met Christa haar boot deze week, dat deden we samen. Maar dat is nu achter ons. Ik moet nu mijn race gaan varen, solo.”

“Ik heb vorig jaar de Azoren-race gedaan en dat geeft me veel vertrouwen. Ik weet dat ik dit kan. Ik weet dat ik het kan afmaken. Sterker nog mijn mast viel overboord en met een noodtuig heb ik in een relatief goede positie de haven gehaald. “

“Deze omstandigheden liggen me ook wel. Lekker pielen. Hard werken maar niet extreme dingen doen. Ik ben een hele constante factor, ik zit de hele tijd op 90% bij wijze van spreken. Anderen pieken en pushen harder, ik ga steeds door. Ik heb geleerd steeds bij de top te willen zitten maar dan de boel niet te forceren.”

De snelste deelnemers worden over een dag of negen in Madeira verwacht. De zeilers hebben een weerbericht mee, kunnen stroom maken onderweg met een brandstofcel en genoeg water op de compleet uitgeklede raceboten. Contact of hulp van de buitenwereld, naast contact met de organisatie, is verboden. Wel mogen de zeilers weerberichten oppikken die voor iedereen beschikbaar zijn via de reguliere apparatuur zoals een radio.

Volg de race op: http://www.charentemaritime-bahia.transat650.net/en

 

Read more

Ysbrand, woensdag 21 september 2011

Druk druk duk………..

De afgelopen dagen ongelooflijk druk geweest. Met vooral het oplossen van
een aantal tegenslagen. Christa haar bovenste vingerlingen bleken door het
polyester van de boot zo beschadigd te hebben dat het opgedikt (versterkt)
moest worden. Dat betekende roeren verwijderen, stuurautomaat eraf halen en
vingerlingen losschroeven. Vervolgens met glasmat de boel opdikken en alles
weer terugplaatsen.

Daarnaast had onze elektricien wat draden verkeerd aangesloten, waardoor de
interne zekering van de stuurautomaat de geest gaf en eveneens die van de
reserve. Beiden automaten moesten terug naar de fabriek (in Lorient, ca. 4,5
uur rijden met de auto) om vervangen en gecontroleerd te worden.
Morgenmiddag krijgen we ze terug en dan zou het weer moeten werken. Dan nog
testen (onder zeil en dat betekent de sluis door gesleept moeten worden en
binnen hetzelfde hoogwaterlijn weer terug (totale testtijd ca. 2,5 uur, of
10,5, maar dat is veel te lang).
Daarnaast nog de “normale” klussen, zoals lijnen vervangen of opdikken,
bakstagen controleren, SSB radio antenne installeren en testen, voedsel
uitzoeken, bokken regelen voor in Brazilië, touwtassen vastzetten en/of
repareren, toplicht vervangen (en dan kom je boven in de mast erachter dat
de windmeter niet zo goed meer vastzit en dat je daar ook nog iets aan moet
doen), stickers en letters plakken in de grootzeilen en genas, EHBO kit
laten controleren, etc.

Kortom een lange lijst. Gelukkig kregen we de afgelopen dagen hulp en is het
grootste gedeelte nu gedaan. De stress is hoog opgelopen, wat leidde tot
irritaties, kortaf zijn en (soms te) weinig overleg. Veel horden die we soms
met moeite namen. We horen om ons heen dat het normaal is en dat eigenlijk
iedereen het heeft.
Vandaag vertelde een goede vriendin en medezeilster ons dat ze “even”
gehoord had dat ze er maar een potje van maakte en dat ze alles heel slecht had
geregeld. Dat herkennen we ook en daar zit je niet op te wachten en kan je
nu ook even niet gebruiken. Er komen zoveel dingen tegelijkertijd samen dat
er onvermijdelijke zaken niet zo gaan als verwacht of gehoopt.
Met alle stress is het opnemen van kritiek dan behoorlijk moeilijk geworden.

Vandaag hadden we gelukkig een hele goede en constructieve dag. Er was een
geweldige vent die de achterkant van de boot van Christa heeft gerepareerd.
Morgen hangen we de roeren er weer aan en morgenmiddag komt de stuurautomaat
ook weer terug. Morgenavond zou alles het weer moeten doen en kunnen we gaan
testen. Verder zijn veel lijsten vandaag afgewikkeld en begint het einde in
zicht te komen. Morgen gaan we de routevoorbereiding aanpakken met het
bepalen van de WA points, ze in de gps-en zetten en kijken wat we allemaal
gaan tegenkomen bij Kaap Finisterre, langs de kust van Portugal en het
laatste stuk naar Madeira.
Vrijdag hebben we de bijeenkomst met onze weercoach. Hij gaat onze route
plannen en laten zien op welke weersystemen we moeten letten. Op dit moment
zijn er veel lage druk gebieden, die ervoor zullen zorgen dat we
waarschijnlijk nogal wat tegenwind zullen krijgen. Afwachten maar……

Ysbrand

Read more

Christa, donderdag 15, vrijdag 16 en zaterdag 17 september 2011

Donderdag 15 september 2011

We varen de haven uit…
de wind en de golven nemen meteen wat ze pakken kunnen,
mij en mijn boot…
Lang duurt het voor ik eindelijk mijn zeilen heb gehesen, op deze lage wal met veel te hoge golven, de stroom werkt hier vrolijk aan mee.
De kersverse vallen slippen door de stoppers heen…
Na 5 keer opnieuw de genua te hebben doorgezet,
moet toch echt het grootzeil omhoog.
Het wedstrijd veld figaro’s komt er namelijk aan, en voor die tijd moet ik overstag…

Het valt niet mee, meteen 5 uur aan de wind te hakken
Mijn gedachten hebben enkel tijd
om mijn handelingen te bepalen…
Ik zit aangelijnd, ik heb het mijn moeder beloofd, en ik voel mezelf ineens zo kwetsbaar

Ysbrand roept over de marifoon , hij vaart voor mij uit de stroomversnelling bij Raz du Sein in.
De wind en stroom op deze plek hebben er 1 grote rotzooi van gemaakt, golven kun je het niet meer noemen, met brekers en Eddy’s.
“Chris het is enorm heftig, maar de boot kan het en JIJ kan het”
De ellende duurt een uur,
we varen met nog 2 mini vanuit Douarnenez naar La Rochelle ongeveer 200mijl, 48 uur varen rekenen we.

Dan kan de spinaker omhoog, opgelucht haal ik adem…
eindelijk kan mijn lijf ontspannen.
Grappig hoe mijn lijf iedere keer op nieuw verzet tegen de bewegingen van de boot…
Pas na uren geeft ze het op en vind een nieuwe manier om de spieren niet non stop aan te spannen.

De schermer valt in,
er staat een volle maan en
een spat heldere lucht…
Deze lange nacht word ik non stop door de dolfijnen vergezeld
Ik wissel met hen van gedachten
Ik vind het heerlijk dat ze er zijn,
in deze eerste nacht.

Door de marifoon hoor ik steeds de stem van Ysbrand.
Deze keer kunnen we elkaar maar moeilijk loslaten,
hij weet me zelfs te vinden als ik na een weer bericht op een ander kanaal ben blijven hangen
‘Je gaf steeds geen antwoord, en ik dacht…’
We vergelijken steeds onze settings van de stuurautomaat en van de zeilen.
Grappig genoeg is onze stijl op die van de ander gaan lijken,
meestal komt het aardig overeen.
Heel leerzaam.

Het zijn 2 mooie dagen…

 

Vrijdag 16 september 2011

Morgen is de afscheidsdienst…
We praten er maar weinig over met andere schippers,
gewoon omdat er weinig woorden voor zijn.
Het wordt verschillende keren genoemd door directeur Denis Hugues in de eerste schippers meeting
omdat wij er een plek aan moeten geven
en door de pers bevraagd zullen worden.
Maar het is voelbaar in de sfeer op de steigers.
De saamhorigheid van de 80 solisten is misschien wel groter dan ooit…

We helpen elkaar waar we kunnen,
nemen meer tijd voor een praatje, een grapje en een gesprek
omdat er meer is dan alleen de race, het leven even om de hoek keek.

Voor een vrouw in deze mannenwereld betekent dat er heel wat kussen dagelijks een ander vinden…
Het blijft onhandig ingewikkeld, wie wel wie niet……

 

Zaterdag 17 september 2011

Vandaag het afscheid van Jean Marc…
de kathedraal zat vol, vol met jonge mensen
met zongebruinde gezichten, op slippers soms en een enkeling in een vaal gewassen shirt.
Een kleurig gezelschap vol moed en verdriet.
De pastoor had een mooie zangstem…
Ik keek in de lege ogen van zijn vriendin,
ik liet mijn tranen maar lopen, en kneep in Ysbrand zijn hand…

Zo dichtbij…..
en wij stappen volgende week in ieder zijn eigen bootje om die overkant wel te halen…

De rest van de dag verloopt rommelig, het wordt niet meer helder in mijn hoofd.

Christa

Read more

Ysbrand, vrijdag 16 september 2011

Donderdagochtend vroeg om 05.00 uur door de sluis aangekomen in het “bassin du Chalutier” van La Rochelle. Dit is tot ons vertrek de 25ste de thuisbasis. Als we rond 06:00 eindelijk helemaal afgemeerd zijn pakken we 4 uurtjes slaap en om 10 uur gaat de wekker. Direct worden we in de malle molen van de voorbereiding meegesleurd. Nauwelijks tijd om te ontbijten, zitten we al met de klasse organisatie, moeten we allerlei afspraken maken (medicijnbox controle, veiligheids controle, zeilen controle, liferaft controle, etc, etc) en staat die middag de eerste briefing gepland die alleen toegankelijk is voor de schippers. We zien alle partners, ouders, helpers naar buiten “gebonjourd” worden en daar zitten we dan. 81 schippers die over 9 dagen zullen starten op weg naar Madeira. We kennen eigenlijk iedereen al, met een paar uitzonderingen van Italiaanse of Spaanse zeilers, die hun volledige kwalificatie op de middellandse zee hebben gedaan.

De aftrap begint met een indringend betoog over het sterven 2 dagen ervoor van één van “onze” zeilers. Direct is de toon gezet en dat is merkbaar in de sfeer. De organisatie brengt een eerbetoon aan Jean Marc door 1 minuut stilte en geeft nog wat details over wat er is gebeurt. O.a. dat hij wel zijn veiligheids lijn aan boord had, maar niet vastgeklikt zat.

Hij is waarschijnlijk over boord gevallen, zag zijn boot wegvaren en is verdronken. Het beeld dat je zelf om wat voor reden dan ook overboord valt en dat je je eigen boot verder ziet varen is een van mijn nachtmerries. Je ziet dan (letterlijk) je levenslijn van je wegvaren en je kunt er niets meer aan veranderen. Dat vind ik echt een van de ergste scenario’s die ik me kan voorstellen.

De organisatie benadrukt nogmaals het belang van aanlijnen, hoe weinig wind er soms ook staat. De keiharde waarheid dat we ons op een dunne lijn bevinden met wat we doen, komt hard aan. Als er iets (kleins) mis gaat, is er geen vangnet. Precies als de acrobaten hoog in de lucht op de trapeze en zonder vangnet. Als je valt, is er weinig kans op overleven.

Morgen (zaterdag) is de herdenkingsdienst en de familie heeft gevraagd of we als eerbetoon aan Jean Marie erheen willen komen. Met 81 schippers gaan we dat doen. Terwijl we vandaag overdag allemaal weer kneiterhard hebben moeten werken om volgende week zondag te kunnen starten. De tegenstelling moet morgen nog een plek krijgen en dat gaan we met z’n allen doen. Wat dat is solozeilen in onze mini ook: Je bent alleen, maar iedereen waarmee (of waartegen) je zeilt kent en voelt hetzelfde als jij. We zeilen zo veilig als mogelijk is en met in ons achterhoofd dat de scheidslijn dun is en dat de zee ons een heel duidelijk signaal heeft gegeven dat er maar 1 de baas is.

Ysbrand

Read more

Jean-Marc Allaire

Vanochtend bereikte het trieste nieuws ons dat transat650 schipper Jean-Marc Allaire is omgekomen tijdens zijn tocht naar La Rochelle.

Omstreeks 09.00 uur op maandag 12 september kwam bij de autoriteiten van Cap Ferret een melding binnen van de vissersboot “Atalante”, dat een zeilboot met de naam “Larantez VI” onder vol zeil is gesignaleerd zonder bemanning. De zeilboot was op drift geraakt en lag 8 mijl van Cap-Ferret.

Rond 10.00 is het lichaam van een man in zeilkleding met daarop de naam van zijn boot, aangetroffen door een zeiler op het strand van Lege-Cap-Ferret’s.

Het lichaam van Jean-Marc Allaire is geïdentificeerd door de Franse politie. Zijn familie is direct op de hoogte gebracht van zijn overlijden. Jean-Marc Allaire zou net als Christa ten Brinke en Ysbrand Endt meedoen aan de mini-transat die zondag 25 september van start gaat.

De zeilboot van Allaire, Karantaz VI, is door een vissersboot voor anker gelegd en wordt in de gaten gehouden door de autoriteiten van Cap Ferret.

Christa ten Brinke: “De zee geeft en neemt….. Vandaag zijn onze gedachten bij vriend en collega transat650 schipper Jean-Marc Allaire, hij verloor gister van de zee. Onze gedachten zijn bij zijn vriendin, familie en alle mensen die hij achterlaat. Hij is een groot mens en schipper… mijn favoriet om de Transat650 2011 te winnen.”

Read more

Eerste update vanuit la France

Nou,
hier zijn we dan eindelijk
logistiek is het een hele puzzel
en slokt veel tijd op
vandaar nu pas internet maar nu lukt versturen niet…

Maar goed…
met ons hoofd nog in de wolken…
pfff
Ik hoopte dat het gewoon down wind varen was…
maar niets van dat.

2 jaar geleden zijn we ook door deze materie gegaan,
maar hoewel ik er nu veel meer van snap,
wordt het ook meteen weer een stuk gecompliceerder…
Soms is meer weten niet de eenvoudigste of kortste weg…

We zitten met zijn 8ten in een klaslokaal met een over enthousiaste Jean Yves Bernot
die net zo snel Engels praat als Frans maar met een enorm accent,
dus concentratie is noodzaak.
Verder vertelt hij alsof alles de normaalste zaak van de wereld is
deze complexe weer systemen…

Nou ja…
Ik stoot af en toe Ysbrand aan, om te verifiëren of ik het goed heb verstaan…
De zeilers elk hun eigen ervaring elk hun eigen gedachten
pennen alle windrichtingen en tips op
Wie weet kan dit het verschil zijn tussen 1 en 2…

We slapen in ons busje…
spreken steeds meer concurrenten
Jean Marie heeft net een knie operatie gehad
en nu moet zijn broer zijn boot prepareren….

Chinese Chuo is ook net gearriveerd en heeft 4 maanden niet op zijn mini gevaren

Steeds dezelfde vragen
Hoe al het eten naar Madeira te krijgen…
Wat kost een ticket terug van Brazil..
Een reserve windinrichting mee…
Welke reserve autopiloot…
Wat kost je verzekering…
Waar verblijf je in la Rochelle…
Neem je extra roer mee..
Waar een eventuele pit stop…
Wanneer leg je je boot in La Rochelle…
Is je boord apotheek al compleet…
Heb je alle vaarkaarten…
Welke AIS…
Wat heb je als SSB antenne…
enzv.enzv

En zo heeft ieder zijn eigen verhaal

Het interview met Pierre Marie van Voile et Voiliers,
alles in mijn beste Frans,
gelukkig zat welbespraakte Ys naast me…
Ik was uitgekozen samen met 2 andere schippers om in het magazine te staan
Ik probeerde zo goed mogelijk uit te leggen hoe voor mij het varen
in een lijn ligt met mijn werk als kunstenaar.
Nou ik ben benieuwd…

Hij vroeg of we het ook wel eens ergens anders over hebben,
veel van onze beste vrienden zijn geen zeilers…
Maar nu we hier in Frankrijk zijn
knapt mijn hoofd van al het zeilen….
mis ik de zweetrondjes in mijn sportschool
en de sauna… zodat mijn hoofd stopt met denken…

Het is nog een hele kunst om je vrouw te houden, zei PM tegen Ys,(zelf heeft hij 3 Transats gevaren) met 74 mannen en de wetenschap dat er heel wat relaties juist zijn ontstaan na de Transat.

We zijn in de geschiedenis het derde koppel
maar misschien het eerst getrouwde…
dat had hij niet na gezocht…

Mij kan het niets schelen
I have to do this

Naar de overkant…

Kusch

—

Christa ten Brinke
christa@pro3oc.nl
www.pro3oc.nl

Read more

Vertrek

Het was een drukke week, 6 dagen lang een blog bij houden op vrouw.nl.

Ze zijn nog steeds te lezen, in omgekeerde volgorde;

Mijn vertrek – De walvis – Gewoon Water – Mijn lichtgewicht boot – Bij de zeildokter – Een droom wordt werkelijkheid

Ons radiodebuut bij Cappuccino radio2,  op zaterdag 20-8-2011. Gevolgd door een live interview aan tafel bij Vroege Vogels radio1 op zondag 21- 8-2011 met Eelco van Stichting De Noordzee.

En dan nog onze Presentatie Samen Solo… 24 augustus… zie vorige blog…

Tijd om de theorie in de praktijk te zetten; Op naar de boten in Douarnenez, dinsdag 30 augustus vertrekken we naar Frankrijk. Ondanks dat we meer en meer afgesloten zullen raken van de buitenwereld zullen we via deze website toch te volgen zijn. Verschillende schrijvers gaan de pen/ het toetsenbord hanteren.

Daarnaast zijn en blijven we te volgen ook als we op zee zitten via twitter op @Samen_Solo

 

Read more

SAMEN

 

Aan de vooravond van ons vertrek gaven we gister een presentatie van ons Projekt Samen Solo. De opkomst was heel groot!

Wat was het heerlijk om de warmte uit de zaal te voelen op stijgen.  Dat is wat voor een solist ECHT Samen heet.

Na een mooie introduktie van Sander Bakker, hoe kan het ook anders als je zelf de Transat650 hebt gevaren, ons verhaal.

Beeldend  en visueel neergezet. Een lach gehoord, een traan werd gelaten.  Vele bijzondere reakties gekregen.

Ons verhaal werd gevolgd door een prijsuitreiking van een wel heel bijzonder prijs aan Ysbrand! De Solo Challenge Award 2010, Honorable mention for Outstanding Seamanship.

Tot slot nog een verrassing voor Stichting De Noordzee. PRO3 ocean challenge, wij dus, overhandigde een cheque ter waarde 2500,- voor van hun projekt ‘afval in zee’. Tijd voor een hapje en een drankje…en …afscheid! Wat een bijzonder dag!

fotografie Ellen van Trigt/ Hans Timmermans

Read more

UITNODIGING presentatie project SAMEN SOLO

Morgen…

©Ellen van Trigt

Presentatie project SAMEN SOLO
woensdag 24 augustus 2011 

 

Op 25 september 2011 zetten tachtig kleine raceboten met een lengte van 6,50 meter vanuit het Franse La Rochelle koers naar open zee. Aan boord: één zeiler en proviand voor maximaal zes weken. Want zo lang zal de Transat 6,50 Race naar het Braziliaanse Salvador de Bahia in beslag nemen. In je eentje in een nietig bootje op een oneindige oceaan. Een race over 4200 mijl, die geldt als één van de zwaarste en meest eenzame solo oceaanwedstrijden ter wereld.

Ysbrand Endt en Christa ten Brinke zijn het eerste echtpaar ooit, dat deelneemt aan de Transat 6,50 Race. Zij doen, ieder in een eigen boot, mee om te winnen van zichzelf, van de elementen, maar vooral van de andere deelnemers.

Stichting De Noordzee koos het echtpaar als ambassadeur om de zorg om het water een stem te geven. Onze aardbol bestaat voor 75% uit water. De mens maakt intensief van het water gebruik en dat heeft een keerzijde. Het solostel heeft veel vervuiling gezien en wil aandacht vragen voor dit probleem en koppelt dit als missie aan hun avontuurlijke onderneming.

Uitnodiging
Omdat velen in de directe omgeving van Ysbrand en Christa – vrienden, familie en relaties – geïnteresseerd zijn in het hoe en het waarom, nodigen zij u graag uit voor een presentatie, waarin zij – aan de vooravond van hun vertrek – een uiteenzetting geven van de race; wat hun ertoe heeft gebracht deze oversteek te maken en wat daar zoal bij komt kijken.

Programma woensdag 24 augustus
16.00 Inloop
16.30 Aanvang presentatie door Ysbrand Endt en Christa ten Brinke
geïllustreerd met filmbeelden
17.30 Hapje en drankje
18.30 Einde

Locatie
De presentatie zal plaatsvinden in het gebouw van
MEDIABREIN
Stationsstraat 18
1211EN te Hilversum

Als u van de uitnodiging gebruik wilt maken, stellen wij het op prijs als u dit vóór 16 augustus a.s.kenbaar wilt maken door per email een RSVP te sturen naar Anne-Marie Coppens:amicopp@hetnet.nl Geef dan ook meteen even door of u een introducé meeneemt.

Voor informatie kunt u contact opnemen met Anne-Marie Coppens, via amicopp@hetnet.nl
Wij hopen u woensdag 24 augustus a.s. om 16.00 uur te mogen begroeten.

Met vriendelijke groeten,
Het Team
Copyright © 2011 PRO3 ocean challenge, All rights reserved.
Read more

Douarnenez

767- ysbrand- Prime of the North Sea

Het is weer even wennen, als het meteen 18 knopen waait en alle lijnen niet op de juiste plek zitten. Vergeten de schoot vast te maken aan de genua. Het grootzeil flappert te lang omdat de lijn bij de mast meteen los komt. Kortom veel te doen voor ik eindelijk mijn boot weer echt onder controle heb en met mijn kakel nieuwe marifoon Ysbrand kan oproepen voor een overstag… We kiezen een vrij kanaal om zo onze tunning= zeilstanden tot in detail te kunnen bespreken. Ysbrand heeft problemen met de stuurautomaat, en aangezien hij een groot stuurautomaat zeiler is stemt dit hem niet gelukkig. De snelheidsmeter doet het ook niet. En ik, ik heb mijn ritme hervonden. En geniet. Ik was in alle hectiek van de Transat voorbereidingen vergeten dat ik zeilen, solo zeilen zo fijn vind. “Zo wil ik wel meteen naar Brazilie varen” roep ik overmoedig door de marifoon. Wetende dat er nog heel wat klussen voor ons vertrek op de lijst staan.

“Zullen we gijpen, jij eerst, dan kunnen we goed de snelheid vergelijken” Terug naar de haven in Douarnenez.

 

Read more

het Officiele bericht

“@ClasseMini – Nouvelle liste d’inscrits de La Charente-Maritime Bahia #Transat650 http://bit.ly/ovClfu Welcome David et Ysbrandt :-)”

Via officiele wegen heeft ook Ysbrand met de 767 nu zijn entree bewijs voor de Transat; Brazil here we come! ECHT!

Voor sommigen lijkt het misschien stil rondom ons team, maar feitelijk is het zoveel geregel voor 2 boten en 2 mensen de Transat6.50 kunnen varen, dat er zelfs weinig twitter tijd is. Volgende week op trainingsstage in Frankrijk. Wordt vervolgd.

Read more

After the Mini Fastnet

‘Ysbrand, you ask me to make notes’ winnaar Kan Chuh komt ons meteen omhelsen als we de eerste stap aan wal zetten. Na een zware race. Zwaar omdat het weinig tactisch was en eigenlijk alleen maar pushen, en wachten op de 35 knopen tegenwind;  in het  gevaarlijkste stukje water van Europa; Raz du Sein. Deze wind kwam op een heel ander moment de zeilen in vallen dan wij zonder weerberichten te hebben ontvangen, wisten. (wat laten liggen, dus) Terwijl de kopgroep  hun grootste spi kon hijsen, en rond de 16 knopen liep. Hakte wij door de 30+ knopen met wind en Mega golven…

‘I did not make notes, you know why;  There is no magic!!!’ roept de chinese Braziliaan uit, welke deze keer met topzeiler Xavier Macaire als eerste over de finishlijn voer, terwijl hij zoals hij zelf zegt tot de langzaamste zeilers behoort. Er ging een wereld voor hem open. ‘He exactly knows when to put which sails, never hesitate. And pushing 24 hours. Hoping for more than 30 knots because, He is the downwind king!!!’

Wij ruimen de boot op en stappen vervolgens het clubgebouw binnen, de 6 aanwezige vrijwilligers applaudisseren. Het raakt ons we zijn tenslotte nr 18. ‘ Ca va?’  ‘Christa, We hebben vandaag eieren, hoe wil je ze hebben?’ Wederom wordt ik omhelsd door de warmte van deze mensen. Hoewel namelijk niemand het begrijpt, weet inmiddels heel Douarnenez dat ik geen vlees eet, en maakt men zich moederlijk zorgen. En ik, ik laat het me wel gevallen. Ze zijn zelf geen zeilers, en hoe komt het dat deze mensen zich met zoveel liefde over ons egoïstische gekken willen ontfermen…

Denis Hugues, de race directeur komt met ons een biertje drinken. En vraagt of onze gezamelijk deelname aan de transat niet tot echtscheiding gaat leiden… Hij geeft ons wat tips over hoe de ander uit te schakelen, maar herinnert mij er fijntjes aan dat Ysbrand niet zomaar uit te schakelen valt… Hij toont nogmaals zijn respect naar Ysbrand, over de ontmasting tijdens de Azoren race, in de vorm van een grapje, ‘vrolijk zwaaiend naar het rescue vliegtuig wimpelde je alle hulp af’…

Ja, we zijn weer thuis. Aan die 18de plaats moeten we nog even wennen. Maar wat een warm bad, na al die koude zoute golven!!!

Read more

Mini Fastnet

Van het 1 in het ander… tot nu toe geen woorden en verhalen over de trophee MAP, welke er in overvloed zijn;

Hoewel ik tot aan Birvideaux mezelf overtroffen had door in de top 10 van de Series deze vuurtoren te ronden( JA , ik) Ik had een magic trick in the middle of the night…. daarna verloor ik mijn focus in het front(weer), mijn goede plek werd door hoge kruiszeeen overspoeld en zo werd ik 30 van de 50 Series (onze klasse), maar voor mijn 2e Solo wedstrijd (1e was 2jaar geleden) met een hoog tactisch gehalte, en zeer hoog niveau (prof)zeilers…

Over Ysbrand en de 767; hij liep een zeer goede race. Maar de adrenaline steeg naar grote hoogten en nam op zijn beurt zijn focus mee. Uiteindelijk moest hij Davy 674 en Yves 746 laten gaan. De 2 dagen zonder slaap moest hij bekopen met uiteindelijk een 21ste plaats van de 50 Series (onze klasse)

Maar Charles, onze trainer is te vreden. “Jullie hebben de speed!!! Dat hebben jullie laten zien, het belangrijkste van alles. Ysbrand kan zonder vechten en extreme keuzes in de top 5 varen. En Christa moet haar doelstellingen bij stellen. Focus houden en bij de vloot blijven want op snelheid ben je er… dus…”

Met deze fijne opbeurende woorden stappen we morgen samen in de 767, Prime of the North Sea om de Mini Fastnet te varen welke dit jaar naar  het zonnige (?) zuiden, Bordeaux gaat. On vera!

volg de race via de race tracker 767 in de rechterkolom.

Read more

Voorbereidingen

De spanning loopt op. En de training dreunt nog na in mijn lijf en in mijn hoofd.
Ik word wakker met de gedachten. Nog maar 2 nachten echt slapen en dan en dan… 83 of 86 boten aan de start. Ik krijg het er benauwd van. Nog nooit gedaan! Gedachten in mijn hoofd; hoe deze allen te ontwijken. Ik vraag nog even aan Ys hoe ik het Liferaft uit de boot krijg… Maar die heb je echt niet nodig, ze blijft drijven! Ja maar in geval van…ik tegen een container aanvaar… Ach, mijn hoofd slaat door. De hele dag loop ik met een knoop in mijn maag. Toch wordt ik blij van eindelijk weer een batterijtje in mijn horloge. Ik hoop dat ik haar daarmee bij kan houden, ze haalt me altijd in.
Het weer ziet er goed uit voor de wedstrijd, vooral voor onze D2 boten; licht weer!!! Voor nu Snel weer aan de slag. BuitenSpeakers hebben het begeven, navigatie voor de race, barometer instaleren, drijfmes bij liferaft plaatsen, spival van nieuw stuk mantel voorzien, bevoorrading water en eten, ophangen jetboil, instellingen voor NKE autopiloot bij werken enzv enzv… Ik ga aan de slag

Read more