Als 19e zijn we gefinished (van de 43 serie boten). Het was een race met; Weinig wind, Veel wind, hoge golven, spiegelglad, Grote tot zeer grote ‘motor’boten, met verlichte en onverlichte rotsen. Een race met veel taktisch te nemen beslissingen. Waarin Boot snelheid belangrijk was door het sterke veld. En natuurlijk uithoudingsvermogen. Niet op alle punten zijn we geslaagd. Naar de Fastnet toe hebben we veel taktische fouten gemaakt. Elke beslissing die we maakten pakte verkeerd uit, misschien te wijten aan vermoeidheid, misschien te veel geluisterd naar anderen(even vergeten dat zeilen niet via een computer te berekenen is), misschien na al die soloraces; 2 kapiteins is te veel op 1 schip….of gewoon stomme pech. In iedergeval we zaten niet lekker in de race. Dat werd ons wel snel duidelijk.

Toen we voor een 2e keer tot de laatsten der laatsten behoorden. (de nacht na Wolfrock)Ik kreeg Ys zijn bed niet uit om naar mijn ‘slechte trim’ van de zeilen te komen kijken. Maar toen een pogo1 ons begon in te lopen bleek er meer aan de hand; een klomp van zeewier om onze kiel. Daardoor te lang met te weinig bootsnelheid te hebben gevaren, zetten we toen onze inhaal race inwerking.

Het naderende front voegde daar nog wat knopen wind aan toe! De bootsnelheid hadden we weer te pakken. En tussen de steeds hoger worden de golven, schoven de bootjes weer naar achteren in plaats van andersom.

Het tweede rif volgde op het eerste. De bewolking was vervangen door een gordijn van regen. En het daglicht voor een donkere nacht of beter voor een piepkleine wereld daar je niet veel meer dan je eigen boot zag

Via de marifoon hoorden we de reddingsboot welke onderweg was naar een ontmaste soortgenoot. Doordrongen dat we op safe gingen; volgde het 3e rif het 2e.  We rondden de Fastnet rock om 4uur ‘s ochtends. Met een te veel van alles. Als een slecht gemaakte B-film, waarin de werkelijkheid wordt overdreven met te hoge golven, te veel aan wind, te veel aan slecht vallende regen, en een te fel Fastnet licht omgeven door een te veel aan andere toplichtjes. Maar nu was het de werkelijkheid en hebben we geen Fastnetrock kunnen zien.

Uitgeput kropen we naar binnen nadat we de boot op de nieuwe koers hadden gelegd, Ys zei dat ze dit zelf wel kon!!! En wonderwel hoorden we de brekers, maar ging ze dapper door. Voor het eerst in mijn leven was ik te misselijk om overeind te blijven zitten,(voor de fastnet had ik alles om gestacked(=alles van gewicht over gebracht naar de andere kant van de boot,) en met 30+ knopen wind zijn de bewegingen van een 6,5 meter bootje niet erg organisch. En zeeziekte technisch is het dan of buiten blijven of binnen slapen.)

Ys werd wakker van een winddraaing, het duurde even voordat hij begreep in welke wereld hij zich bevond, en al snel werd de spinaker gezet en surfend over de hoge golven gingen we weer op weg naar Douarnenez. Heerlijk uitgesurft kwamen we voldaan om 00.30 de haven binnen!

Na ons flitsende optreden in de proloog, is 19e misschien een teleurstellend resultaat. Maar tussen ons en de nummer 3 zit maar 2 uur(na 4 1/2 dag varen en 700 mijl verder). Daarnaast hebben vele boten schade op gelopen. Ook de 419, de boot van Matt Trautman, een Zuid Afrikaanse/Hollander, blijkt te zijn ontmast. Een ernstige aanvaring tussen 2 boten heeft plaats gevonden bij de Fastnet Rock. Verschillende boten zetten koers naar de wal om, voor mij op dit moment onbekende redenen. Een ander maakte water vanaf de fasnetrock door een gat in de romp, door een aanvaring met een drijvend objekt, en bereikte hard hozend de haven. En het heel wat boten verspeelden hun boegspriet. Kortom we hebben genoten en schreef ik dat niet een week geleden!

En wat me niet lukte op dat grote blauw, deed ik dan maar op de dansvloer. Ik danste alle zeilende frans(/engelse/duitse/nederlandse/australische/newzeelandse enzv.) mannen naar huis…

Please follow and like us: