Wakker worden met een zonnetje.

Het water.

Op zoek naar een haven meester of de vrouwelijk vorm daarvan deze keer, in ons beste frans krijgen we voor elkaar dat de boot over 15 minuten het water in kan.

Het water.

Toch onwennig. Snel het lijstje door; de gevers diepte en speed erin. De stootwillen moeten nog lijntjes. En landvasten hadden we die eigenlijk gekocht? Voor we goed en wel bekomen zijn; inene gaat t allemaal zo snel. zeker als je uit een modus komt van vertraging op vertraging, teleurstelling op teleurstelling, is het snel schakelen naar de 5e versnelling.

De windmeter wordt in deze snelheid vergeten. Maar de klimtuigjes bieden later op de dag de uitkomst. Ys bengelt na wat lierwerk in het hoogste topje van de mast.

Ze gaat de banden in, om uit de trailerschalen gelift te worden. Mijn hart sprong op. Bijna leek ze uit deze banden te glijden, op de auto het talud af het water in… Geschokt! maar ze bleef er met een kleine schade, aan -jawel daar is ie-weer de kiel, in de banden bungelen… en dan 10 meter naar beneden…

Het water.

Het water en de zeilen.

Zoals afgesproken kwam de zeilmaker om 16.00 met zijn vers gemaakte doekjes aan zetten. Een bijzonder moment om de boot voor het eerst in haar racegaderobe te aan schouwen. Met een heerlijk zonnetje.

Hoe anders dan het duitse werf stof.

Tussen haar soort genoten ziet ze er agressief uit. Ze wil. Amon noemt haar icepick. En Ys zelf voelt zich al bijna de half god die de fransen minizeilers schijnen te zijn.

.

.

.