De training, de nieuwe ronde, is begonnen. Onze kakelverse boot ligt inmiddels na dagen van noeste arbeid, door als eerste de Maree Haute werf, welke de boot een week te vroeg afgeleverde, chapeau! Als 2e Charles, Yan, Sylvain, Ysbrand,ik zelf en de rest…

Apparatuur van de 713 werd verhuist en gemonteerd op de 758. Speed en diepte gaten werden geboord en geplaatst. Zeilen gemeten en gepast. Lijnen gesplitst en ingeschoren…

Vervolgens de eerste te water lating. Er stond een aardig briesje, wat de spanning verhoogde. Het maakt het zetten van de mast er niet subtieler op. Het water in is een gaan, je kunt niet zonder reden terug. Een nieuwe fase begint als de boot het water voelt. Die beweging is moeilijk te beschrijven. maar misschien is dat het wel. De beweging is het gaan. Je moet de boot vast binden om de beweging (grotendeels) te kunnen stoppen…

Nou goed, gaan dus. Maar eerst was er nog onze hoogte stage in de sneeuw. Op de uitnodiging van mijn ouders om een week te komen skieen waren we grettig in gegaan. 1 weekje zonder water in vloeibare vorm, zonder al te veel denken over ons zeilprojekt, even ontspannen voor het zeilseizoen losbarst. Veel sneeuw kwam er, met stijgvellen klimmen in het wit. Ook daar werden we door drongen van de macht van de natuur. Een zoektocht door een witte wereld terug naar de crisis maatschappij.

Weer in Frankrijk. De training was mijn training. Allebei vol verwachting… trappelend van ongeduld… hezen we de zeilen. Wat zouden we voelen. Het was licht weer, een flauw briesje, maar genoeg om vooruit te gaan… Het leek zo lang geleden. Mijn handelingen happerde hier en daar. Maar makkelijk liet ze het water los.

Ik kan het niet eens meer goed herinneren want het was zo onwerkelijk wat er gebeurde; Ik haalde de andere boten in, 1 voor 1. Ik zag een juichende Ys naast Sylvain, de trainer, in de rib springen. Ik voer wat graden lager, maar met de snelheid was niets mis. En zo gleed ik ook de 744, de paar maanden oudere D2 zus voorbij.  Zo gewend om met hard werken achterin het veld te liggen. Nu mijn hoofd te moeten draaien om de anderen te kunnen zien.

‘En nu eens kijken of je ook de hoogte kan halen’. We missen wat zeil punten hier en daar, de D2 is top getuigd en de 2win was fractioneel. En ook het grootzeil mist de top, de vierkante kop kan nog hoger. Verder zijn de zeilen na z’on 4000mijl behoorlijk uitgediept. Maar ik haalde de hoogte en nog steeds met snelheid. De trainer stapte over in de 744 om te zien of ik te evenaren was. Hij trimt en doet, maar geeft eerlijk toe mijn hoogte en snelheid niet te halen. Ik word naar de meest ongunstige plekken gewezen. maar steeds weet ik weer voor de andere boten uit te komen. “crazy christa, there she is again’ zegt de trainer tegen Ys. ‘Met elke overstag ben je als eerste weer op snelheid’ joelt Ys jubelend door de marifoon. En dat terwijl ik altijd de langzaamste van de klas was.

Na de 3 dagen training staan we met te grote smiles weer op de steiger, maken samen een te groot ronde dansje. Pas nu voelen we weer hoe graag we willen, hoeveel hoop we onderweg zijn verloren. En dat we dat nu, misschien heel misschien, weer terug gekocht hebben????!!! Het zou te mooi zijn om waar te zijn… wordt vervolgd. Dit weekend ;Ysbrand’s eerste training met de nog grotere goden (dan in mijn training schijnen te zijn).

Please follow and like us: